Duch Święty i objawienie

Kiedy Zbawiciel odwiedził lud Ameryki, powołał dwunastu uczniów. Jedno z Jego przesłań dla nich i ludu dotyczyło Ducha Świętego. Kiedy Zbawiciel skończył ich nauczać, odszedł i obiecał, że powróci następnego dnia. Ludzie starali się przez całą noc zebrać się w możliwie największej liczbie, aby Go słuchać.

Uczniowie zgromadzili ludzi w dwunastu grupach, aby nauczać ich tego, co przekazał im Zbawiciel. Najważniejszą rzeczą wśród ich nauk była ważność Ducha Świętego. (Zob. 3 Nefi 11–18). Po tym ludzie uklękli ponownie i modlili się. Ich najszczerszym pragnieniem było otrzymanie Ducha Świętego (zob. 3 Nefi 19:8–9).

Zbawiciel ukazał się im i ponownie podkreślił ważność Ducha Świętego, kiedy modlił się do Ojca:

„Ojcze, dziękuję Ci, że dałeś Ducha Świętego tym, których wybrałem; […]

Ojcze, proszę Cię, abyś nadał Ducha Świętego wszystkim, którzy uwierzą w ich słowa” (3 Nefi 19:20–21).

Opierając się na tym wydarzeniu z Księgi Mormona, lepiej rozumiem, dlaczego Prezydent Wilford Woodruff powiedział, „że dar Ducha Świętego jest najwspanialszym darem, który może być dany człowiekowi. […]

[…] Nie jest on przeznaczony tylko dla mężczyzn, czy apostołów lub proroków; należy do każdego wiernego mężczyzny i kobiety oraz każdego dziecka, które jest wystarczająco duże, aby przyjąć ewangelię Chrystusa” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], 49).

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy i z Ojcem oraz Synem zna On wszystkie sprawy (zob. NiP 35:19; 42:17). Odgrywa On kilka istotnych ról; przede wszystkim poucza ich i świadczy On o Ojcu i Synu (zob. 3 Nefi 28:11). Inną Jego rolą jest objawianie prawdy o wszystkim (zob. Moroni 10:5) i wiedzie On do czynienia dobra (zob. NiP 11:12).

Prezydent Thomas S. Monson jest przykładem tej ważnej roli bycia wiedzionym do czynienia dobra. Podąża śladami Zbawiciela, który „chodził, czyniąc dobrze” (Dzieje Apostolskie 10:38). Nauczał o tym, jak ważne jest podążanie za duchowymi podszeptami Ducha Świętego, szczególnie, gdy odwiedzamy kogoś, służymy im i ratujemy ich.

Ale czasami nie ma Prezydenta Monsona ani nauczycieli domowych, czy troskliwych sióstr, którzy mogliby usłużyć w potrzebie. W takich sytuacjach znajdowałem pociechę i wskazówki u Pocieszyciela, co jest następną rolą Ducha Świętego (zob. NiP 36:2).

Nasz wnuk Quinton urodził się z wieloma wrodzonymi wadami i przeżył tylko rok bez trzech tygodni, będąc w tym czasie wiele razy w szpitalu. Siostra Jensen i ja przebywaliśmy w tym czasie w Argentynie. Naprawdę pragnęliśmy być tam z naszymi dziećmi, aby je pocieszyć i czerpać od nich pocieszenie. To był nasz wnuczek, którego kochaliśmy i chcieliśmy być blisko niego. Mogliśmy tylko modlić się i robiliśmy to żarliwie!

Ja i Siostra Jensen objeżdżaliśmy misję, kiedy otrzymaliśmy wiadomość, że Quinton zmarł. Zatrzymaliśmy się w połowie drogi do miejsca spotkań i przytulając się, pocieszaliśmy się nawzajem. Świadczę wam, że zapewnienie przychodzi do nas od Ducha Świętego, spokój, który przewyższa wszelkie zrozumienie i trwa do dzisiaj (zob. List do Filipian 4:7). Doświadczyliśmy również niewypowiedzianego daru Ducha Świętego w życiu naszego syna, synowej i ich dzieci, którzy do dzisiaj mówią o tym czasie z wielką wiarą, spokojem i pocieszeniem.

Ten sam dar objawienia wpłynął na moje świadectwo o Księdze Mormona. Czytałem, studiowałem, poszukiwałem i napawałem się nią raz za razem. Duch Święty objawił mi jej prawdziwość i świętość.

Prezydent Gordon B. Hinckley nazwał Księgę Mormona jednym z czterech podstawowych kamieni węgielnych Kościoła; pozostałymi są: Pierwsza Wizja Józefa Smitha, przywrócenie kapłaństwa oraz, oczywiście, nasze świadectwo o Jezusie Chrystusie jako główny kamień węgielny (zob. List do Efezjan 1:19–21). „Te cztery wspaniałe dary od Boga — wyjaśnia — są niewzruszonymi kamieniami węgielnymi, które zakotwiczają Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, tak jak osobiste świadectwa i przekonania jego członków” (Liahona, luty 2004, 7).

Te cztery dary od Boga stały się kotwicami dla mojej wiary i świadectwa, a każdy z nich został potwierdzony objawieniem przez Ducha Świętego. Jednakże, przez kilka minut, chciałbym skupić się na dwóch z tych najważniejszych darów — Pierwszej Wizji i Księdze Mormona. Znamiennym jest to, że oba są zakorzenione w rodzinie, gdzie dobrym rodzicom rodzą się dzieci i otrzymują one od nich właściwe nauki (zob. 1 Nefi 1:1). Wydarzenia w życiu Lehiego i Józefa Smitha są do siebie podobne (zob. 1 Nefi 1 i Józef Smith — Historia 1):

Czy kogoś dziwi, że misjonarze zachęcają szczerze oddanych poszukiwaczy prawdy, aby rozpoczęli studiowanie Księgi Mormona od Pierwszej Księgi Nefiego? Ta księga jest przesiąknięta Duchem Pana. W tych pierwszych rozdziałach zawarte jest jasne przesłanie, że objawienie i Duch Święty są dane nie tylko prorokom, ale ojcom i matkom oraz dzieciom.

To przesłanie o objawieniu i Duchu Świętym powtarza się w całej Księdze Mormona. Te prawdy podsumował Prorok Józef Smith: „Zabierzcie Księgę Mormona i objawienia — i co zostanie z naszej religii? Nie będzie jej” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], 196).

Jako Święci w Dniach Ostatnich posiadamy świadectwo o Księdze Mormona dane nam przez objawienie, które zapewnia nas, że ta religia i jej doktryny są prawdziwe (zob. Przedmowa do Księgi Mormona).