آیا ما همه گدا نیستیم؟

چه رُکن شگفت انگیزی به متن کنفرانس عمومی ما معرفی شده. مرحبا ادواردو.

در زمانی که شاید لحظه ای بسیار شگفت انگیز در اوایل خدمتش می تواند باشد، عیسی در کنیسای خانه اش در ناصره ایستاد و این کلمات را که اشعیاء پیش گوئی کرده و در مژدۀ لوقا ثبت شده خواند: ” روح خداوند بر من نازل است، چون او مرا مسح کرده تا مژده را به فقرا موعظه کنم؛ او مرا فرستاده که قلبهای شکسته را شفا دهم، موعظۀ آزادی برای اسیران دهم، و ... و ضربت دیده هارا رهائی بخشم.”^١

بنابراین ناجی اوّلین خدمت مسیحیّت خود را آشکاراً اعلام نمود. امّا این آیه همچنین روشن می کند که در مسیر کفاّرۀ نهائی و رستاخیزی خود، اوّلین و مهمترین وظیفۀ مسیحی عیسی برکت دادن به فقیر، از جمله فقردر روحانیّت بود.

از آغاز خدمتش، عیسی فقیران و محرومان را بطور فوق العاده دوست داشت. او در خانۀ دو تا از آنها متولّد شده و در میان بسیاری از آنها بزرگ شده بود. ما همۀ جزئیّات زندگی موقّتی او را نمی دانیم، امّا او باری گفت، ”روباهان لانه دارند، و ... پرندگان ... آشیانه؛ امّا پسر آدم جائی برای گذاشتن سر خود ندارد.”^٢ فاهراً خالق بهشت و زمین ”و همۀ آنچه که در آنها است”^٣ حدّاقل در زمان بلوغ او، بی خانمان بود.

در طول تاریخ، فقر یکی از بزرگترین و وسیع ترین مشکلات انسان بوده است. خسارت ظاهری معمولاً جسمانی است، امّا صدمات روحانی و روانی می تواند خیلی بیشتر تضعیف کننده باشند. در هر حال، رهائی بخش بزرگ هیچ درخواستی مصر تر از این نکرده که در برداشت این بار سنگین به او ملحق شویم. مانند یهووه، گفت که او خاندان بنی اسرائیل را با سختی قضاوت خواهد کرد چونکه ”غنایم [نیازمندان] در خانه های شماست.”

”چه منظوری دارید، او داد زد، ”که شما مردم مرا خُرد کرده، و فقیران را کوبیده اید؟”^۴

نویسندۀ ضرب المثل ها این موضوع را فوق العاده روشن می کند: ”کسی که فقیران را سرکوب می کند باعث سرزنش خالقش خواهد شد،” و ”هر کسی که از شنیدن گریۀ فقیران پرهیز کند ... [همچنین] گریه خواهد کرد، امّا گریه هایش شنیده نخواهند شد.”^۵

در زمان ما، کلیسای احیا شدۀ عیسی مسیح هنوز یکسالی از تشکیلش نگذشته بود وقتی که خداوند به اعضایش فرمان داد ”مواظب فقیران و ... نیازمندان باشید، و در آسایش آنها خدمت کنید که رنج نکشند.”^٦ به لحن دستوری این عبارت توجّه کنید–آنهارنجنکشند.” این لحنی است که خداوند برای تأکید منظور خود بکار می برد.

با در نظر گرفتن مشکلات عظیم برای بیان کردن بیعدالتی در دنیا، یک مرد یا زن چکاری می تواند انجام دهد؟ سرور خودش یک جواب پیشنهاد کرد. وقتی، قبل از خیانت و مصلوب شدنش، مری سر عیسی را با روغن گرانبهای تدفین مسح کرد، یهودای اسخریوط به این ولخرجی اعتراض کرده و علیه او شکایت نمود.”^۷

عیسی گفت:

”چرا او را اذیِّت می کنی؟ او کار خوبی انجام می دهد.” ...

”او آنچه را که می توانست بکند کرده است.”^۸

” او آنچه را که می توانست بکند کرده است!” چه قاعدۀ مختصری! یک خبرنگار زمانی از مادر تریسای کلکته سؤالی در بارۀ خدمت بی حاصلش برای فقیران شهر پرسید. او گفت که، طبق آمار، مادر تریسا هیچ نتیجه ای به ثمر نرسانده است. این زن کوچک فوق العاده سریعاً جواب داد که کار او در مورد عشق است، نه آمار. علیرغم تعداد کثیریماورای دسترس او، او گفت که توانسته فرمان خداوند را که خدا و همسایه ات را دوست بدار انجام دهد با خدمت کردن به آنهائی که در دسترس او هستند و با منابعی که دارد. ”آنچه که ما می کنیم جز قطره ای در اقیانوس نیست،” او در یک موقع دیگر بیان می کند. ”امّا اگر ما آنرا انجام ندهیم، اقیانوس یک قطره کمتر [از آنچه که است] خواهد بود.”^٩ هوشیارانه، خبرنگار نتیجه گرفت که مسیحیّت فقط تلاشی برای جمع آوری آمار نیست. او قانع شد که اگر در بهشت شادی بیشتری برای توبه کردن یک نفر گناهکار باشد بهتر از نود و نه نفری است که به توبه کردن احتیاج ندارند، پس فاهراً خدا زیاد با درصد ها سر و کلّه نمیزند.^١٠

پس چگونه ممکن است ما ”آنچه را که می توانیم بکنیم انجام دهیم؟”

اوّلاً، ما می توانیم، چنانکه پادشاه بنیامین تعلیم داد، از دریغ داشتن دارائی خود پرهیز کنیم بدلیل اینکه می بینیم که فقیران باعث بدبختی های خودشان هستند. شاید بعضی هاباعث بدبختی های خود بوده اند، امّا آیا بقیّۀ ما هم دقیقاً همان کار را نمی کنیم؟ آیا چنین نیست که این رهبر شفیق می پرسد، ”آیا ما همه گدا نیستیم؟”^١١ آیا ما همه برای دریافت کمک و امید و جواب برای دعاهایمان گریه و زاری نمی کنیم؟ آیا ما همه بخاطر اشتباهاتی که کرده و مشکلاتی را که باعث شده ایم درخواست بخشش نمی کنیم؟ آیا ما همه استغاثه نمی کنیم که مرحمت الهی ضعف های ما را جبران کند، و حدّاقل شفقت در مورد ما بر قضاوت پیروز شود؟ باعث تعجّب نیست که پادشاه بنیامین می گوید ما دریافت می کنیم بخشش از گناهانمان را با التماس بدرگاه خدا، که با شفقت جواب می دهد، امّا احراز می کنیم از بخشیدن گناهان فقیرانی که با شفقت از ما التماس می کنند.^١٢

علاوه بر انجام کار شفقت برای آنها، ما همچنین باید برای آنهائی که نیاز دارند دعا کنیم. گروهی از زرومی ها، به نظر هم کیشان خود ”کثیف” و ”تفاله”–به حساب می آمدند آنها کلمات کتاب مقدّس هستند–آنها را از خانۀ عبادتشان بیرون انداختند ”بخاطر [پوشیدن] جامه های کثیف.” آنها، چنانکه مورمون می گوید، ”هم از نظر دنیوی فقیر بودند؛ و هم ... از نظر قلبی”^١٣–دو شرایطی که همیشه همراهند. مبلّغین مذهبی آلما و آمیولک عمل سرزنش بار آنها را بخاطر لباس های کهنه معکوس کرده و گفتند که علیرغم انکار حقّشان توسّط دیگران، آنها می توانند همیشه دعا کنند–در مزرعه ها و در خانه هایشان، در خانواده ها و در قلب هایشان.^١۴

امّا بعداً، بهمان گروه که رانده شده بودند، آمیولک می گوید، ”[شما]بعد از آنکه [دعا] کرده اید، اگر شما نیازمندی، و برهنه ای از خود برانید، و از بیمار و مریض دیدن نکنید، و از مال خود یاری ندهید، اگر [شما] آنرا [دارید]، و از نیازمندان دریغ کنید–من می گویم به شما، ... دعاهایتان بی فایده است، و ثمری نخواهند داشت، و [شما] دوروئی هائی هستید که ایمان را انکار می کنید.”¹⁵ چه یاد آوری. قدرتمندی که ثروتمند یا فقیر، ما باید ”آنچه را که می توانیم بکنیم” وقتی دیگران در نیاز هستند.

حالا،قبل از اینکه متّهم به پیشنهاد کردن برای طرفداری از برنامه های گران بهای خدمات اجتماعی دنیا یا تصدیق وسعت دادن به حرفۀ گدائی بشوم، من به شما اطمینان می دهم که احترام من به اصول صنعت، صرفه جوئی، اتّکا، و بلند پروازی به محکمی هر مرد و زنی زنده می باشد. بعلاوه، من دقیقاً نمی دانم که چگونه هر کدام از شما باید وظیفۀ خود را در مورد کسانی که نمی توانند یا بخود کمک نمی کنند انجام دهید. امّا میدانم که خدا میداند، و او شما را در انجام کارهای خیر مریدان کمک خواهد کرد اگر شما وجداناً بخواهید و دعا کنید و در جستجوی راه هائی باشید که از فرمان او که تکراراً بما داده است پیروی کنید.

متوجّه خواهید شد که من در اینجا در مورد نیازهای مشکل اجتماعی که خیلی بیشتز از ماورای اعضای کلیسا هستند سخن می گویم. خوشبختانه راه خداوند برای کمک کردن به اعضای خودمان آسانتر است: همۀ آنهائی که جسماً قادرند باید قانون روزه را رعایت کنند. اشعیاء نوشت:

”آیا این روزه ای نیست که من انتخاب کرده ام؟ ...

”آیا این نیست که نان خود را به گرسنه بدهی، و فقیری را که رانده شده به خانۀ خود بیاوری؟ وقتی برهنه ای می بینی، او را بپوشانی ... ؟ [که تو] بار سنگین را سبک کرده، و ... مظلوم را رهائی بخشی ... ؟”^١٦

من از معجزاتی شهادت می دهم، هم روحانی و هم دنیوی، که به آنهائی می آیند که از قانون روزه اطاعت می کنند. من از معجزاتی شهادت می دهم که برای من اتّفاق افتاده اند. حقیقتاً، چنانکه اشعیاء ثبت کرده است، من بیش از یکبار در طی روزه گریه کرده ام، و حقیقتاً خدا جواب داده است، ”من اینجا هستم.”^١۷ حدّاقل ماهی یکبار این امتیاز را گرامی بدارید، و بر طبق شرایط زندگیتان در دادن فطریّه و سایر صدقه های بشر دوستانه، تحصیلی، و تبلیغ مذهبی سخاوتمند باشید. من قول می دهم که خدا با شما سخاوتمند خواهد بود، و آنهائی که از دست تو رفاه دریافت می کنند نام ترا برای همیشه برکت خواهند داد. بیش از سه-چهارم میلیون اعضای کلیسا سال گذشته از طریق فطریّه که توسّط رؤئسای انجمن امدادی و اُسقف های فداکار توزیع شد کمک دریافت کردند. آن تعداد خیلی زیادی از مقدّسین آخرین زمان شاکر می باشد.

برادران و خواهران، این چنین موعظه ای نیاز به آن دارد که من برکت های زندگی خود را، هم دنیوی و هم روحانی که شایستگی دریافت شان را نداشته ام در ملأ عام اعلام کنم. مانند شما، من هم گاهگاهی نگران بودجه ام بوده ام، امّا هر گز فقیر نبوده ام، نه حتّی میدانم که چگونه یک فقیر احساس می کند. بعلاوه، من همۀ دلایلی را که چرا شرایط تولّد، سلامتی، تحصیل، و فرصت های اختصادی در این دنیای فانی متفاوت هستند نمیدانم، امّا وقتی نیاز عدّۀ زیادی را می بینم، میدانم که ”اگر بخاطر مرحمت خدا نبود من هم در آن شرایط می بودم.”^١۸ من همچنین میدانم که شاید نگهدار برادرم نباشم، امّا برادر برادرم هستم، و ”برای اینکه بمن خیلی داده شده، من هم باید بدهم.”^١٩

در آن مورد، من شخصاً رئیس توماس اس. مونسون را ستایش می کنم. من بمدّت ۴۷ سال با معاشرت با این مرد برکت یافته ام، و تصویرش را با دمپائی در موقع پرواز برگشت–از آلمان شرقی که تحت شرایط اقتصادی بدی بود تا آخرین روز زندگیم گرامی خواهم داشت زیرا نه تنها او لباس دوّم و پیراهن اضافی اش را بخشیده بود بلکه همان کفش هائی را که در پا داشت. ”چقدر زیباست بر روی کوهها [و قدم زدن در راهروهای فرودگاه] پاهای آنکسی که مژدۀ بشارت میاورد، که آرامش تولید می کند.”^٢٠ بیشتر از هر مرد دیگری که می شناسم، رئیس مونسون ”هر چه می توانسته انجام داده” برای بیوه و یتیم، فقیر و مظلوم.

در یک الهام داده شده به پیامبر یوسف اسمیت در سال ١۸٣١، خداوند گفت که روزی فقیران ملکوت خدا را خواهند دید که ”با شکوه و قدرت”²¹ برای نجات آنها خواهد آمد. انشاالله که در بر آورده شدن این پیشگوئی با شکوه و قدرت عضویّت در کلیسای حقیقی عیسی مسیح کمک کنیم و آنچه را که می توانیم انجام دهیم تا هر کسی را که اسیر فقر و بدبختی بوده و امید های زیادی را ویران کرده نجات دهیم، من دعا می کنم بنام بخشندۀ عیسی مسیح، آمین.