W poszukiwaniu boskiej prawdy

Pośród rzeszy zgromadzonych dzisiejszego wieczoru jest trzech specjalnych gości, trzech starych dobrych kolegów ze szkoły. Przebyli długą drogę z Belgii, mojego rodzinnego kraju, aby uczestniczyć w pięćdziesiątej rocznicy ukończenia naszej szkoły średniej i wziąć udział w tej konferencji. Do nich, do was, posiadaczy kapłaństwa, a przede wszystkim do was, młodzi mężczyźni przygotowujący się do służenia na misji, adresuję moje przesłanie. Jest ono o poszukiwaniu boskiej prawdy. Raz uznana, ma zastosowanie w świecie rosnącego religijnego zamieszania i moralnego upadku. Musi stać się osobistą, duchową podstawą, abyśmy żyli zgodnie z zasadami prawości, tak jak powiedział Pan: „Twoją opoką będzie sprawiedliwość” (3 Nefi 22:14).

Gdzie możemy znaleźć boską prawdę? Jest nią „[słuchanie] głosu Pana, […] głosu jego sług, […] [zważanie] na słowa proroków i apostołów” (NiP 1:14). Słuchajcie i zważajcie. Słuchać jest stosunkowo prosto. Jednak zważać i stosować to, co usłyszymy, staje się nieustannym wyzwaniem.

Po pierwsze, słuchajcie głosu Pana. Przesłanie Pana o boskiej prawdzie lub duchowej wiedzy zawarte jest w pismach świętych. Jest ono zwane objawieniem, co dosłownie oznacza czynienie wiadomym lub odsłanianie. (Bible Dictionary, Revelation, 762). Jest dane, „abyście wiedzieli, jak czcić, i wiedzieli, co czcicie” (NiP 93:19). Starszy Neal A. Maxwell powiedział: „Jedynie mając objawienie możemy wykonywać dzieło Pańskie zgodnie z Jego wolą, na Jego sposób i w Jego czasie” („Objawienie”, Pierwsze światowe spotkanie szkoleniowe, 5). „Bez objawienia wszystko działoby się po omacku, w ciemności, w chaosie” (Bible Dictionary, 762).

Po drugie, słuchajcie głosu Jego sług. Pan daje objawienie lub duchową prawdę według własnej woli Swoim sługom na różne sposoby i w różnych czasach, co także zawarte jest w pismach świętych. „Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom” (Ks. Amosa 3:7).

Po trzecie, zważajcie na słowa proroków i apostołów. Zważać, znaczy zwracać szczególną uwagę. To znaczy słuchać tych, którzy zostali powołani przez Boga, aby byli specjalnymi żyjącymi świadkami Jezusa Chrystusa w naszych czasach. Przez to rozpoznajemy ich w tej roli i odpowiadamy na ich zaproszenie, aby otrzymać osobiste duchowe potwierdzenie, że ich nauki są prawdziwe w naszych czasach i zobowiązujemy się naśladować ich.

Podsumowując, Pan ma wzorzec dzielenia się boską prawdą z prorokami, aby prowadzili i błogosławili nas wśród wyzwań i zła, z którymi stykamy się w życiu. Wzorcem tym jest: słuchać i zważać. Nasza osobista duchowa podstawa musi być zbudowana zgodnie z tym wzorcem, jeśli chcemy cieszyć się błogosławieństwami Pana. Nie wystarczy więc jedynie przeszukiwać pisma święte, aby poznać zamysł Pana. Muszą za tym iść uczynki wiary, akceptacja woli Pana okazywana poprzez przestrzeganie Jego przykazań, a potem będziemy mogli cieszyć się Jego błogosławieństwami. Osobiste duchowe potwierdzenie tego procesu, następujące poprzez proszenie i wiarę, iż je otrzymamy, staje się wówczas modlitwą naszego życia.

W rzeczywistości, komunikowanie lub słuchanie boskiej prawdy można podsumować w trzech słowach: objawienia, przykazania, błogosławieństwa. Jednakże słuchanie, a potem zważanie na słowa Pana i Jego sług może być nieustannym wyzwaniem. Dlaczego? „Albowiem naturalny człowiek […] jest wrogiem Boga […] i pozostanie nim na zawsze, jeśli nie podda się wpływowi Świętego Ducha” (Mosjasz 3:19). Przygotowanie duchowe jest wstępnym warunkiem do uzyskania osobistego wrażenia duchowego. Następna część wersetu mówi, że musimy stać się „[świętymi] poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana”, a także być „jak dziecko, [ulegli, łagodni, pokorni, cierpliwi], pełni miłości, [skłonni] do poddania się” woli Pana, co oznacza przestrzeganie przykazań. Wtedy mówi Pan: „Kiedy otrzymujemy jakieś błogosławieństwo […] jest to przez posłuszeństwo temu prawu, od którego jest ono uzależnione” (NiP 130:21).

Postarajmy się teraz zrozumieć wzorzec Boga na przykładzie słuchania, a następnie zważania na słowa proroków i apostołów w naszych czasach. Rada Prezydenta Kościoła ostatnio zachęciła wszystkich członków Kościoła, aby do końca tego roku przeczytali Księgę Mormona: Jeszcze Jedno Świadectwa o Jezusie Chrystusie. Wyzwanie poparto obietnicą: „Zostaniecie pobłogosławieni dodatkowym wpływem Ducha Pana, większym postanowieniem, by przestrzegać Jego przykazań i silniejszym świadectwem o żywej realności Syna Boga” (List od Rady Prezydenta Kościoła, lip. 2005, 25)

Dlaczego mielibyśmy rozwijać, oparte na Księdze Mormona, silniejsze świadectwo o żywej realności Syna Boga? W dzisiejszym świecie chrześcijańskim jest wiele zamieszania na temat nauk Chrystusa. Dotyczą one nie tylko Jego boskiej natury, ale nawet Jego Zadośćuczynienia i Zmartwychwstania, Jego ewangelii, a w szczególności przykazań odnoszących się do Jego nauk. W rezultacie wykształciło się przekonanie o samozwańczym człowieku–Chrystusie, komercyjnym Chrystusie i cicho ukrzyżowanym Chrystusie. Mylne wierzenia prowadzą do mylnych zachowań.

Osobista duchowa podstawa może i musi polegać na osobistym duchowym potwierdzeniu przez Ducha Świętego żywej realności Jezusa Chrystusa, proroków i pism świętych zawierających objawienia Pana. Wnikając w szczegóły, żywa realność Chrystusa jest powiązana z przywróceniem Jego ewangelii i jej przesłania, „że Jezus Chrystus jest Zbawicielem świata, że Józef Smith jego objawicielem i prorokiem w ostatnich dniach, a Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest królestwem Pana ponownie przywróconym na ziemi” (Przedmowa do Księgi Mormona).

To duchowe potwierdzenie mocą Ducha Świętego jest udzielane na warunkach Pana każdemu, kto pyta z wiarą, ufając, że odpowiedź przyjdzie dzięki tej mocy. Jak naucza Księga Mormona, zaczyna się ono od słuchania głosu Pana, Jego sług, Jego proroków i apostołów, a jest kontynuowane poprzez zważanie na ich słowa. Duchowa wiedza o Przywróceniu jest sprawą wiary.

Pozwólcie, że jako przykład tej duchowej przemiany wykorzystam swoje osobiste, duchowe doświadczenie osoby nawróconej. Kiedy misjonarze przyszli do naszego domu, pragnąłem wysłuchać przesłania o Przywróceniu ewangelii. Byłem powodowany głównie ciekawością. Chodząc do kościoła, usłyszałem więcej nowej, duchowej wiedzy. Było to interesujące i podobało mi się, ale brakowało mi tego, co najważniejsze: zważania na boską prawdę. Musiałem zbudować osobistą, duchową podstawę opartą na żywej realności Chrystusa i potwierdzeniu, że Józef Smith był prorokiem Przywrócenia. Owo potwierdzenie przyszło dopiero wtedy, gdy zacząłem zważać i wypróbowywać moją kiełkującą wiarę w Księgę Mormona, namacalny dowód współczesnego objawienia.

Jednakże samo zdobycie wiedzy nie wystarczyło, musiało za nim pójść zobowiązanie, by przekształcić moją wiarę w pewność, że Księga Mormona jest prawdziwa, a Józef Smith był prorokiem. Moja wiara w Chrystusa nigdy nie budziła wątpliwości. Ufałem Panu i Jego obietnicom. Jako odpowiedź przyszedł pokój w moim umyśle i wewnętrzny spokój; nie miałem już więcej pytań. Umocniła się podstawa duchowa i poparło ją podjęte w sercu zobowiązanie, że zawrę przymierze chrztu. Następnie otrzymałem dar Duch Świętego, aby prowadził mnie i pomagał w podejmowaniu prawych decyzji, niezbędnych w wytrwaniu do końca. Odtąd wiedziałem, jak mam pokierować moją przyszłością w tym ziemskim życiu.

Wypróbujcie boskie objawienie. Słuchajcie głosu Pana. Jest ono rzeczywiste, jest osobiste, jest prawdziwe. Rozum go nie zastępuje i nie może zastąpić. Cytując Prezydenta Jamesa E. Fausta: „Nie [pozwólcie], aby [wasze] osobiste wątpliwości odsunęły [was] od boskiego źródła wiedzy” („Panie, wierzę, pomóż niedowiarstwu memu”, Liahona, list. 2003, 22).

Wypróbujcie i poczujcie w waszych umysłach pełne mocy działanie słowa Boga głoszone przez sługi Pana (zob. Alma 31:5).

Wypróbujcie, proście i otrzymujcie w wierze, a potem zważajcie na słowa proroków i apostołów, a „[otrzymacie] koronę życia wiecznego” (NiP 20:14).

A teraz, pamiętajcie na zakończenie, że pójście za wzorcem Pana, aby słuchać i zważać na boską prawdę, pomoże wam zbudować osobistą duchową podstawę i wpłynie na to, kim staniecie się w tym życiu i w życiu przyszłym.

W imię Jezusa Chrystusa, amen.