Profetë për të na Udhërrëfyer

Disa vite më parë, isha ulur në dhomën e Tempullit të Solt-Lejkut ku Presidenca e Parë dhe Kuorumi i Dymbëdhjetë Apostujve mblidhen një herë në javë. Ia ngula sytë murit përballë Presidencës së Parë dhe atje vërejta portretet e secilit prej Presidentëve të Kishës.

Teksa i vështroja ngultas paraardhësit e mi – që nga Profeti Jozef Smith (1805–1844) deri te Presidenti Gordon B. Hinkli (1910–2008) – mendova: “Sa shumë mirënjohës jam për udhërrëfimin e secilit prej tyre”.

Këta janë burra të madhërishëm që kurrë nuk u lëkundën, kurrë nuk ngurruan dhe kurrë nuk dështuan. Këta janë burra të Perëndisë. Teksa mendoj për profetët e kohës sonë që i kam njohur dhe i kam dashur, sjell ndër mend jetën e tyre, tiparet e tyre dhe mësimet e tyre të frymëzuara.

Presidenti Hibër J. Grant (1856–1945) ishte Presidenti i Kishës kur linda unë. Teksa mendoj për jetën dhe mësimet e tij, besoj se një tipar që ka mishëruar gjithmonë Presidenti Grant, ishte ai i këmbënguljes – këmbëngulje në ato gjëra që janë të mira dhe fisnike.

Presidenti Xhorxh Albert Smith (1870–1951) ishte President i Kishës gjatë kohës kur shërbeva si peshkop i lagjes sime në Solt-Lejk-Siti. Ai vërejti se po ndodh një garë e fortë e tërheqjes së litarit midis Zotit dhe kundërshtarit. “Nëse ju do të qëndroni nga ana e Zotit e vijës”, dha mësim ai, “ju do të jeni nën ndikimin e tij dhe nuk do të keni dëshirë të bëni gabim.”¹

U thirra të shërbej si anëtar i Kuorumit të Të Dymbëdhjetëve në vitin 1963 nga Presidenti Dejvid O. Mek-Kei (1873–1970). Ai e dha mësim interesimin për të tjerët nëpërmjet mënyrës se si e jetoi jetën e vet. “Krishterimi i vërtetë”, tha ai, “është dashuri në veprim.”²

Presidenti Jozef Filding Smith (1876–1972), një nga autorët më prodhimtarë të Kishës, pati si parim udhërrëfyes në jetën e tij njohurinë e thellë për ungjillin. Ai i lexonte pa pushim shkrimet e shenjta dhe i njihte mësimet e doktrinat që gjenden në faqet e tyre, më mirë se cilido që kam njohur ndonjëherë.

Presidenti Harold B. Li (1899–1973) shërbeu si president i kunjit tim kur isha djalosh. Një citat i parapëlqyer i tij ishte: “Qëndroni në vende të shenjta dhe mos lëvizni”³. Ai i nxiti shenjtorët që të ishin në harmoni me pëshpëritjet e Frymës së Shenjtë dhe të reagonin ndaj tyre.

Besoj se një parim udhërrëfyes në jetën e Presidentit Spenser W. Kimball (1895–1985) do të ishte përkushtimi. Ai ishte plotësisht, pa mëdyshje i përkushtuar ndaj Zotit. Ai ishte i përkushtuar edhe ndaj të jetuarit të ungjillit.

Kur Presidenti Ezra Taft Benson (1899–1994) u bë President i Kishës, ai më thirri të shërbeja si Këshilltar i Dytë në Presidencën e Parë. Dashuria ishte parimi i tij udhërrëfyes, që mishërohej në citatin e tij të parapëlqyer, të thënë nga Shpëtimtari: “Çfarë lloj njerëzish duhet të jeni? Në të vërtetë, unë ju them juve, madje siç jam unë.”⁴

Presidenti Hauard W. Hanter (1907–1995) ishte një njeri që kërkonte gjithmonë më të mirën tek të tjerët. Përherë qe ai i sjellshëm; përherë qe ai i përulur. Ishte privilegji im të shërbeja si Këshilltari i Dytë i tij.

Presidenti Gordon B. Hinkli (1910–2008) na mësoi të bëjmë më të mirën tonë. Ai dha dëshmi të fuqishme për Shpëtimtarin dhe misionin e Tij. Ai na mësoi me dashuri. Shërbimi si Këshilltar i Parë i tij qe një nder dhe bekim për mua.

Shpëtimtari na dërgon profetë sepse Ai na do. Gjatë konferencës së përgjithshme këtë tetor, Autoritetet e Përgjithshme të Kishës do ta kenë sërish privilegjin që të shpërndajnë fjalën e Tij. Ne i qasemi kësaj përgjegjësie me seriozitet dhe përulësi të madhe.

Sa të bekuar jemi që Kisha e rivendosur e Jezu Krishtit është mbi tokë dhe që Kisha është themeluar mbi shkëmbin e zbulesës! Zbulesa e vazhdueshme është vetë elementi jetësor i ungjillit të Jezu Krishtit.

U përgatitshim për ta marrë zbulesën vetjake që vjen me bollëk gjatë konferencës së përgjithshme! Zemrat tona qofshin të mbushura me vendosmëri të thellë teksa e ngremë dorën për t’i mbështetur profetët dhe apostujt e gjallë! U ndriçofshim, u lartësofshim, u ngushëllofshim dhe u forcofshim teksa i dëgjojmë mesazhet e tyre! Dhe qofshim të gatshëm të zotohemi sërish ndaj Zotit Jezu Krisht – ungjillit të Tij dhe veprës së Tij – dhe të jetojmë me vendosmëri të përtërirë për t’i mbajtur urdhërimet e Tij dhe për ta kryer vullnetin e Tij!