2010-2019
Ang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw Nagapadayon nga Nagatinguha
April 2015


Ang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw Nagapadayon nga Nagatinguha

Samtang kita nagatinguha, nagapadayon, kag nagabulig sa iban nga maghimo sang subong man, kita tunay nga mga Santos sa Ulihing mga Adlaw.

Pinalangga kong mga kauturan, sang nagligad nga Disyembre 2013 ang kalibutan nagkasubo sa pagtaliwan ni Nelson Mandela. Pagkatapos sang 27 ka tuig nga siya nabilanggo sa iya parte sa pagsupak sa pag-inaway tuhoy sa apartheid, nga amó ang pagpasipak sa itom nga rasa, si Mandela una nga presidente sang South Africa nga hilway nga ginboto sang mga tawo. Ang iya pagpatawad sa nagbilanggo sa iya indi matumbasan. Siya nagbaton sang madamo nga pagdayaw kag pagpadungog.1 Si Mandela masami nga nagbale walâ sang mga papadungog sa pagsiling, ”Indi ako santos—luwas nga, kon kamo nagaisip nga ang santos isa ka makasasalà nga nagapadayon nga magtinguha.”2

Ining pulong—”ang santos isa ka makasasalà nga nagapadayon nga nagatinguha”—dapat magpamat-od kag magpaisog sa mga katapo sang Simbahan. Bisan pa nga kita ginatawag nga ”Mga Santos sa Ulihing mga Adlaw.” kon kaisa kita nagaoklo sa sini nga panawag. Ang tinaga nga mga Santos nagakahulugan sang yadtong mga nakaabot sang mataas nga posisyon sang pagkabalaan ukon gani pa ang pagkahimpit. Kag kita pat-od nga nakahibalo indi kita perpekto.

Ang aton panudlo sa Diyos nagatudlo, sa baylo nga kita mangin himpit paagi sa liwat-liwat kag linya sa linya nga ”pagsalig sing lubos sa” doktrina ni Cristo: paggamit sang pagtuo sa Iya, paghinulsol, pag-ambit sang sakramento sa pagbag-o sang aton mga kasugtanan kag mga bugay sang bunyag, kag pagbaton sing mas daku pa sa Balaan nga Espiritu bilang isa ka nagapadayon nga kaupod. Samtang ini aton ginahimo, mangin katulad kita ni Cristo kag magpadayon tubtob sa katapusan, sa tanan nga ginakinahanglan sina.3 Sa indi pormal nga pulong, ang Diyos mas interesado sa kon sin-o kita subong kag kon mangin sin-o kita sang sa kon sin-o kita sang una.4Siya luyag makakita nga kita padayon nga nagatinguha.

Ang komedya nga As You Like It, nga sinulat sang dramatista nga si William Shakespeare, nagalarawan sang daku nga pagbaylo sang karakter sa kabuhi. Ang magulang nga lalaki naghimbon nga patyon ang iya manghod nga lalaki. Bisan pa nga iya ini nahibal-an, ining manghod nga lalaki nagaluwas sa iya malaut nga magulang sa pat-od nga kamatayon. Sang mahibal-an sang magulang ining kaluoy nga indi siya takos, lubos kag walay katapusan ang iya pagbag-o kag ini ginatawag niya nga ”pagbalik.” Sang ulihi madamo nga mga babaye ang nagaatubang sa magulang nga lalaki kag nagapamangkot, ”Indi balá ikaw ang naghimo sina nga maghimbon sa pagpatay sa [imo utod]?”

Ang magulang nga lalaki nagasabat, ”Ako yadto; apang indi na ako: Indi ako nagakahuya sa pagsiling nga amó ako sadto, kay man ang akon pagbalik matam-is sa balatyagon, sa kon ano ako subong.”5

Para sa aton, bangud sang kaluoy sang Diyos kag sang Pagpasag-uli ni Jesu Cristo, ina nga pagbag-o indi lang isa ka sinulat nga walay kamatuoran. Paagi sa kay Ezekiel, ang Ginuo nagsiling:

Para sa kalautan sang mga malaut, siya indi malaglag sa sinang adlaw nga siya magbiya sang iya kalautan. ….

“…  Kon indi siya magbiya sang iya salâ, kag maghimo sinang suno sa layi kag katarungan;

“… Magbalik sang iya pangako, magbalik sang iya ginkawat, maglakat sa mga sulundan sang kabuhi, nga indi maghimo sang malain; siya mabuhi gid. …

”Indi gid isambit sa iya ang bisan isa sa mga kasal-anan nga iya nahimo: ginhimo niya ang ina nga suno sa layi kag sa katarungan.”6

Sa Iya kaluoy, ang Diyos nagapanaad sang pagpatawad kon kita nagahinulsol kag nagabiya sa aton kalautan—sa labing kamatuoran nga ang aton mga salâ indi na pag-isambit sa aton. Para sa aton, bangud sa Pagpasag-uli ni Cristo kag ang aton paghinulsol, makatulok kita sa aton nagligad nga mga hinimuan kag magasiling, ”Ako yadto; pero indi na ako.” Bisan ano pa ang pagkalaut, makasiling kita, ”Ina amó ang ako sadto. Apang inang naglipas nga malaut nga kaugalingon indi na ako subong.”7

Si Presidente Thomas S. Monson nagtudlo, ”Isa sa pinakadaku sa mga halad sang Diyos sa aton amó ang kalipay nga kita makatinguha liwat, kay man walâ sing kalutusan nga tapos na gid.”8 Bisan pa nga kita nakahibalo, hungod nga makasasala ukon liwat-liwat nga nagaatubang sang kalutusan kag kalugaw-an, sa tion nga kita nagapamat-od nga magtinguha liwat, ang Pagpasag-uli ni Cristo makabulig sa aton. Kag dapat naton dumdumon nga indi ang Balaan nga Espiritu ang nagasiling sa aton nga kita yara na sa kalayuan gani wala na kita sang paglaum.

Luyag sang Diyos nga ang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw padayon nga magtinguha sa pagdugang nga madaug ang mga salâ. Kon balá kita nagaantus bangud sa magamo nga mga kaangtanan, mga kabudlay sa ekonomiya, mga balatian, ukon bilang resulta sang mga salâ sang iban, ang walay katumbas nga Pagpasag-uli sang Manluluwas makapaayo sa aton bisan pa—kag basi labi pa sa yadtong mga inosente nga nagaantus. Siya himpit nga nakahangop kon daw ano ang inosente nga pag-antus bilang resulta sang mga kasaypanan sang iban. Sa ginpanagna, ang Manluluwas ”magpaayo sa mga naga-antus, ... maghatag ... sang katahom sa tunga sang kalaw-ayan, lana sang kalipay para sa nagapangasubo, [kag] paghatag sang pagpamag-an sa mga nabug-atan sang mga salâ”9 Bisan ano pa man, sa Iya bulig, ang Diyos nagahulat nga ang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw padayon nga magtinguha.

Kay man ang Diyos nagakalipay kon kita nagatinguha, Siya man nalugaw-an kon indi naton makilala nga iban nagatinguha man. Ang amon pinalangga nga abyan nga si Thoba nagpaambit sang sining panudlo nga iya natun-an halin sa iya iloy nga si Julia. Si Julia kag si Thoba mga yadtong nauna nga rasa sang itom nga mga nakonberte sa South Africa. Pagkatapos nga ginkuha ang apartheid, nga amó ang pagsipak sa mga tawo nga itom ang rasa, ang mga miyembro sang Simbahan, itom man ukon puti gintugutan sa pagsimba nga ululupod. Sa kadam-an ang kalidad sang pagpakig-ugyunanay sa katung-an sang mga rasa bag-o kag masyado ka mabudlay. Sang isa ka bes, sang si Julia kag si Thoba nagtambong sa simbahan, nagbatyag sila nga indi maayo ang pagkabig sang iban nga mga puti nga katapo sa ila. Sang sila nagpauli na, si Thoba masakit nga nagreklamo sa iya iloy. Si Julia kalmado nga nagpamati tubtob nga mapautwas ni Thoba ang iya kapaslawan. Dayon si Julia nagsiling: ”Ay, Thoba, ang Simbahan pareho sang daku nga ospital, kag kita tanan mga masakiton sa aton kinaugalingon nga paagi. Nagatambong kita sa simbahan agud mabuligan.”

Ang ginhambal ni Julia nagpakita sang iya mapuslanon nga paghangop. Indi lamang nga kita dapat magbaton sa iban sa samtang sila nagapaayo sang ila mga balatian; dapat man kita mangin maayo, mapinasensyahon, manugsakdag, kag mahinangpanon. Samtang ang Diyos nagapabakod sa aton sa pagpadayon nga magtinguha, Siya nagapaabot nga magtugot kita sa iban sang kahigayunan nga maghimo sang subong man, sa ila masarangan. Ang Pagpasag-uli mangin aton pa gid bisan sa pinakadaku nga katumbas. Dayon aton mahangpan nga bisan ano pa ang mga ginaisip nga kinalaín, tanan kita nagakinahanglan sang pareho nga walay katumbas nga Pagpasag-uli.

Sang nagligad nga mga tinuig ang maayo nga lamharon nga lalaki nga ginhingalanan kay Curtis gintawag nga magmisyon. Siya isa ka tipo sang misyonero nga ginapangamuyo sang tanan nga presidente sang misyon. Siya matutom kag maayo gid magtrabaho. Sa isa ka tion siya ginhatagan sang misyonero nga kaupod nga masyado ka walay buót, makahuluya sa katilingban, kag walâ sing gana nga magtuman sang iya buluhaton.

Sang isa ka adlaw samtang sila nagabisikleta, si Curtis nagbalikd kag nakita niya ang iya kaupod nga sa indi mapaathag nagpanaog sa iya bisikleta kag nagalakat. Si Curtis mahipos nga nagpautwas sang iya kalugaw-an sa Diyos; daw ano kabudlay ang mahigot sa isa ka kaupod nga dapat guyudon sa tanan nga lugar para matuman ang isa ka buluhaton. Sa indi madugay, si Curtis may tudok nga nabatyagan, nga daw ang Diyos nagasiling sa iya, ”Nahibal-an mo Curtis, nga kon ikomparar sa akon, duha kamo walâ gid sing kinalis.” Si Curtis nakahangop nga siya kinahanglan nga mangin mapinasensyahon sa iya indi perpekto nga kaupod nga walay sapayan nagatinguha sa iya kinaiya nga paagi.

Ang akon pangagda sa tanan amó nga magbanàbanà kita sang aton mga kabuhi, maghinulsol, kag padayon nga magtinguha. Kon indi kita magtinguha, mga makasasalà lamang kita sa ulihing mga adlaw; kon indi kita magpadayon, kita mga manugbiya sa ulihing mga adlaw; kon indi kita nagatugot sa iban nga magtinguha, kita mga manugpakunokuno sa ulihing mga adlaw. 10 Samtang kita nagatinguha, nagapadayon, kag nagabulig sa iban nga maghimo sang subong man, kita tunay nga mga Santos sa Ulihing mga Adlaw. Samtang kita nagabag-o, mahangpan naton nga ang Diyos mas interesado lang sing daku tuhoy sa kon sin-o kita subong kag kon mangin sin-o kita sang sa nahanungod sa kon sin- o kita sang una.11

Tudok ako nga nagapasalamat sa Manluluwas, sa Iya walay katumbas nga Pagpasag-uli, kag sa mga propeta sa ulihing mga adlaw nga nagapaisog sa aton nga mangin mga Santos sa Ulihing mga Adlaw, sa magpadayon nga magtinguha.12 Ako nagapamatuod sa buhi nga Manluluwas sa ngalan ni JesuCristo, amen.

Notes

  1. See Nelson Rolihlahla Mandela, Long Walk to Freedom (1994); “Biography of Nelson Mandela,” nelsonmandela.org/content/page/biography; and President Barack Obama’s Dec. 10, 2013, eulogy for Nelson Mandela, at whitehouse.gov/the-press-office/2013/12/10/remarks-president-obama-memorial-service-former-south-african-president-. The diversity of the awards is indicated by Mandela receiving the Nobel Peace Prize, the United States Presidential Medal of Freedom, and the Soviet Order of Lenin.

  2. See, for instance, Nelson Mandela’s address at Rice University’s Baker Institute on Oct. 26, 1999, bakerinstitute.org/events/1221. He was likely paraphrasing the well-known statement attributed to Robert Louis Stevenson: “The saints are the sinners who keep on trying.” Over the years many have expressed similar sentiments. For instance, Confucius is credited with saying, “Our greatest glory lies not in never falling but in getting up every time we fall.”

  3. See, for instance, 2 Nephi 31:2–21; 3 Nephi 11:23–31; 27:13–21; Moroni 6:6; Doctrine and Covenants 20:77, 79; 59:8–9; Handbook 2: Administering the Church (2010), 2.1.2.

  4. Saying that God cares a lot more about who we are and who we are becoming than about who we once were does not mean that the Savior is dismissive of the consequences of an individual’s sin on others. In fact, the Savior cares infinitely about those who suffer hurt, pain, and heartache because of another’s transgressions. The Savior “will take upon him [His people’s] infirmities, that his bowels may be filled with mercy, … that he may know according to the flesh how to succor his people according to their infirmities” (Alma 7:12).

  5. William Shakespeare, As You Like It, act 4, scene 3, lines 134–37.

  6. Ezekiel 33:12, 14–16.

  7. The use of present tense in verbs is notable in many scriptures related to Final Judgment. See, for instance, 2 Nephi 9:16; Mormon 9:14; Doctrine and Covenants 58:42–43.

  8. Thomas S. Monson, “The Will Within,” Ensign, May 1987, 68.

  9. Isaiah 61:1–3; see also Luke 4:16–21.

  10. Hypocrite as used in the New Testament may be translated from the Greek as “pretender”; “the Greek word means ‘a play actor,’ or ‘one who feigns, represents dramatically, or exaggerates a part’” (Matthew 6:2, footnote a). If we do not give others the opportunity to change at their own pace, we are simply pretending to be Latter-day Saints.

  11. See note 4, above.

  12. The number of times this message appears in the sermons of the First Presidency and Quorum of the Twelve Apostles is striking. President Dieter F. Uchtdorf made this point as he said, “Of all the principles taught by prophets over the centuries, one that has been emphasized over and over again is the hopeful and heartwarming message that mankind can repent, change course, and get back on the true path of discipleship” (“You Can Do It Now!” Ensign or Liahona, Nov. 2013, 56).