Huisbezoekboodschap
Het gezin: een proclamatie aan de wereld
Bestudeer dit materiaal onder gebed om te bepalen wat u het beste kunt bespreken. Hoe zal uw begrip van de leer van het gezin de zusters over wie u door huisbezoek waakt tot zegen zijn? Ga voor meer informatie naar reliefsociety.lds.org.
geloof, gezin, hulp
Bonnie L. Oscarson, algemeen jongevrouwenpresidente, heeft het volgende gezegd over de algemene ZHV-bijeenkomst in 1995, toen president Gordon B. Hinckley (1910–2008) ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ voor het eerst voorlas: ‘We waren dankbaar voor de helderheid, eenvoud en waarheid van dit geopenbaarde document en waardeerden het. […] De proclamatie over het gezin is onze maatstaf geworden om de filosofieën van de wereld te toetsen, en ik getuig dat de beginselen die [erin] worden uiteengezet nu evenzeer waar zijn als toen zij ons bijna twintig jaar geleden door een profeet van God werden gegeven.’1
Carole M. Stephens, eerste raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium, heeft daaraan toegevoegd: ‘In de proclamatie over het gezin lezen we: “In het voorsterfelijk leven kenden en aanbaden de geestzonen en -dochters God als hun eeuwige Vader.”2 […]
‘[…] Allemaal behoren we tot en zijn we nodig in het gezin van God.’3
Wij leven in een tijd waarin ouders hun gezin moeten beschermen. ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ kan ons tot richtsnoer zijn.
Aanvullende Schriftteksten
Uit het leven gegrepen
‘Li Mei Tsjen Ho uit de wijk Tao Joean 3 in de ring Tao Joean (Taiwan) zegt dat zij door de proclamatie heeft geleerd dat je in het gezin goddelijke eigenschappen zoals geloof, geduld en liefde leert ontwikkelen. “Als ik probeer mijzelf te verbeteren overeenkomstig de proclamatie, kan ik echt gelukkig zijn”, zegt ze.’4
Barbara Thompson, die aanwezig was toen de proclamatie voor het eerst voorgelezen werd en die later als raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium werkzaam was, heeft gezegd: ‘Ik dacht even dat ik niet zoveel aan [de proclamatie over het gezin] zou hebben omdat ik niet getrouwd was en geen kinderen had. Maar al snel dacht ik: ik heb er wel degelijk iets aan. Ik maak deel uit van een familie. Ik ben een dochter, een zus, een tante, een nicht en een kleindochter. […] Zelfs als ik het enige levende lid van onze familie zou zijn, maak ik nog altijd deel uit van het gezin van God.’5