Mijn oom is kunstenaar. Hij bouwt kleine houten scheepjes in glazen flessen. Dat kost veel tijd, concentratie en moeite.

Op een dag zag ik zijn gereedschap. Ik merkte dat hij elk stuk gereedschap voor een bepaald detail of onderdeel van het schip gebruikte. Toen ik hem zag werken, stond ik versteld van de manier waarop hij de scheepjes met het gereedschap bouwde. Ik moest denken aan het verhaal waarin Nephi een schip bouwt (zie 1 Nephi 17–18). Hij bouwde het op de manier van de Heer, niet die van de mens. God geeft ons gereedschap om onze scheepjes op zijn manier te bouwen. De Schriften, mijn geloof en de liefde van God zijn als gereedschap waarmee ik mijn eigen volmaakte scheepje moet bouwen. Ik leer dagelijks de Heer beter te volgen.

Het was een koude lente in Denemarken. Ik was nog maar pas op zending en had het moeilijk met mijn getuigenis. Ik had me anderhalf jaar eerder laten dopen en voelde me onzeker omdat ik in een vreemd land was, de taal niet kende en hopeloos in het doolhof van straatjes verdwaalde. Vroeger dankte ik God in mijn gebeden, maar nu verweet ik Hem dat Hij me in de steek liet.

Op een ochtend smeekte ik Hem in gebed. Ik vroeg Hem niet kwaad ‘waarom’, maar smeekte om een getuigenis van de waarheid van het evangelie; ik vroeg Hem om mijn twijfels weg te nemen.

Na mijn gebed sloeg ik de Schriften open. Ik belandde bij Deuteronomium 31:6: ‘Wees sterk en moedig, wees niet bevreesd en schrik niet voor hen terug, want het is de Heere, uw God, Die met u meegaat. Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten.’

Ik was zo blij toen ik besefte dat dat het antwoord op mijn gebed was: God was de hele tijd bij me geweest. Hij had gewoon gewacht op mijn oprechte gebed. Ik moest ophouden met Hem te verwijten dat Hij me in de steek gelaten had.

God laat me nooit in de steek, zelfs niet als het er hopeloos uitziet. We kunnen zijn warmte voelen door te bidden en in de Schriften te lezen.