Modernong Langitnong Panon

Maayong gabii, minahal kong kaigsoonan. Napanalanginan ko sa oportunidad sa pagpamulong ninyo karong gabhiona sa atong pagsaulog sa labing mahimayaong hitabo sa kasaysayan sa tawo—ang pag-anhi sa Anak sa Dios sa kalibutan. Ang pagkatawo, kinabuhi, ug Pag-ula ni Kristo mao ang gasa sa Langitnong Amahan natong tanan.

Samtang magsaulog kita sa pagkatawo sa Manluluwas sa malipayong panahon sa tuig, ang padayon ug walay katapusang gugma sa Dios mituhop pag-ayo sa atong kalag, nagtabang nato sa pagbalik sa atong kasingkasing ngadto sa atong pamilya, mga higala, ug mga silingan, ug nagtabang nato nga mas sensitibo niadtong nag-inusara, nagmasulub-on, o nagkinahanglan og kahupayan ug kalinaw.

Nadani ako sa pagsulti sa mga panghitabo nga naglibut sa pagkatawo ni Jesus, ang Ebanghelyo ni Lucas mihatag og mga ehemplo sa kahupayan ug kalinaw nga gihatag ngadto niadtong nakakaplag sa ilang kaugalingon niini nga mga sirkumstansya. Ang maong mga ehemplo makita sa dihang ang atong Langitnong Amahan mipadala sa iyang mga anghel aron sa pagbisita sa mga magbalantay sa karnero sa gabii sa pagpahibalo sa pagkatawo sa Iyang Anak, ug ang mga magbalantay sa karenro mibisita usab ni Maria ug Jose, kinsa nag-atiman sa bag-ong natawo nga masuso layo gikan sa ilang panimalay sa Galilea.

Ang taas nga panaw nila ni Jose ug Maria gikan sa Nazaret ngadto sa Bethlehem aron magparehistro sa buhis dili lang sulagma, tungod kay sulod sa mga siglo, gipanagna na kini sa karaang mga propeta nga ang Manluluwas sa kalibutan matawo sa Bethlehem, ang Siyudad ni David.¹ Makita nato nga ang atong Langitnong Amahan nakahibalo kaayo ug apil sa matag detalye palibut sa pagkatawo sa Iyang Bugtong Anak. “Ug samtang didto sila, miabut ang panahon nga siya mag-anak.”²

Sa akong paghunahuna sa mga magbalantay sa karnero ug sa batan-ong magtiayon, si Maria ug Jose, sa unsang paagi kaha nga ang pagpakita sa langitnong panon ngadto sa magbalantay sa karnero ug ngadto ni Maria ug Jose nakahatag sa ilang indibidwal nga kinabuhi og kahupayan, kalinaw ug kalipay.

Alang sa mga magbalantay sa karnero, ang mga anghel nakahatag nila og kahupayan nga ang Ginoo nakaila ug nakakita sa bili nila isip unang mga saksi sa bag-ong natawo nga Kordero sa Dios. Alang ni Maria ug Jose, ang mga magbalantay sa karnero nakahatag sa gikinahanglan nga kahupayan nga ang uban nasayud sa balaang milagro nga sila kabahin niini.³

Sigurado, kauban nato ang moderno nga mga magbalantay—mga lalaki ug mga babaye kinsa naghago sa gabii ug sayo sa buntag aron magpakabuhi. Ang pipila niining moderno nga mga magbalantay maglakip sa mga security guard, mga kawani sa ospital ug emerhensiya, mga empleyado sa tibuok gabii nga convenience store ug estasyunan sa gasolina, ug pundok sa mga maninibya. Usahay kadtong nagtrabaho sa gabii mobati nga nahibulag sa sosyal nga inter-aksyon niadtong kinsa nagtrabaho sa regular nga mga oras. Dugang niana, dunay moderno nga Jose ug Maria usab nga mipalayo sa ilang yutang natawhan ug naningkamot nga makasagop sa bag-ong kinabuhi samtang sila nagsaulog sa importanting mga adlaw sama sa Pasko, mga adlawng natawhan, mga kaminyoon ug mga kamatayon.

Sa atong pagsugat sa Pasko, naghunahuna ko kon kita mahisama ba sa langitnong panon pinaagi sa pagbisita sa moderno nga mga magbalantay aron sa paghatag og maayong mga balita ni Kristo, kalinaw ug kahupayan. Ug naghunahuna ko kon mahimo ba kitang sama sa mga magbalantay pinaagi sa pagtubag sa tawag sa pagbisita ug pagpangalagad sa moderno nga mga Jose ug mga Maria sa atong kasilinganan ug mga komunidad sa paghatag og kasiguroan nga ang Dios nahigugma nila ug nagbantay ug nag-atiman nila.

Ang akong pamilya ug ako nakasinati og daghang lain-laingmga okasyon sa mga pagbati sa kahupayan ug kalinaw nga ikahatag sa modernong panon sa mga anghel. Karong gahiona gusto ko nga mamalandong sa usa niini nga mga okasyon. Niadtong 2003, mibalhin mi gikan sa among nasud ngadto sa Utah. Nianang tingtugnaw, duna mi labing dako nga snowstorm sa Utah nga wala masinati sulod na sa daghang mga tuig. Wala mi makakita niana sa among kinabuhi, kay nagdako mi libut sa mga kahoy nga palma ug balason nga baybayon. Ang among balay nahimutang sa eskina sa bungtod sa Bountiful nga dunay taas kaayo nga sidewalk. Sa pagsugod na sa snow, ang akong asawa maisugong misugod sa paghawan sa snow sa agianan ug sa sidewalk tungod kay ako nadakin-as sa ice ug nabali ang akong pulso pipila ka adlaw ang milabay samtang naglakaw ko sa agianan aron mobisita sa usa sa among mga silingan. Kana nga aksidente miresulta sa usa ka operasyon ug gisemento ang akong bukton sa pipila ka bulan. Samtang siya nagsugod sa paghawan sa snow sa lugar sa unang higayon sa iyang kinabuhi, ang akong mahal nga asawa wala makahibalo nga kinahanglang iyang usbon ang dahilian human malimpyohan ang usa ka bahin sa agianan. Mao nga, sa dihang miadto sa pikas bahin aron manglimpyo, didto na midahili ang snow. Nagbalilk-balik siya, nga walay nahimo. Nagkayamukat noon! Tungod sa kabugnaw, naimpeksyon hinoon ang iyang mga dunggan ug hapit mabungol sa hingpit sulod sa duha ka bulan. Sa samang higayon ang akong dise sais anyos nga anak nga lalaki may kadaot sa iyang likod samtang nagpadailos ug kinahanglang maghigda aron mamaayo ang iyang kadaot. Mao nay nahitabo namo, ang usa naghigda, ang usa bungol, ang usa gisemento, ug ang tanan gitugnaw. Nakasiguro ko nga ang among mga silingan nakamatikod niini. Usa ka mabugnawng kabuntagon mga alas 5:00 sa buntag, nakamata ko sa tingog sa nanglimpyo sa snow sa gawas. Mitambo ko sa bintana ug nakita nako ang akong silingan tabok sa karsada, si Brother Blaine Williams. Sa edad nga hapin sitenta anyos, mibiya siya sa iyang mainit, komportable nga balay ug hilom nga miabut ug nanglimpyo sa among agianan ug sa sidewalk, nasayud nga kami dili makahimo niini. Ug sama sa iyang hilom ug yanong pag-abut, laing higala, si Brother Daniel Almeida, miabut sa among balay aron ihatud ko sa Salt Lake sa akong trabaho, kay dili ko makadrayb tungod sa semento sa akong bukton. Mabination ug hilom silang moabut alang nako matag buntag hangtud ang akong pamilya naayo ug nakahimo na mi niini sa among kaugalingon. Atol nianang mabugnaw nga panahon sa Pasko niadtong 2003, kining langitnong mga igsoon nga gipadala ngari namo, ingon nga mga tigpangalagad nga mga anghel nga gipadala ngadto sa ubos nga mga magbalantay sa karnero sa karaan. Kining duha ka igsoon misunod sa ehemplo sa Manluluwas ug naghunahuna sa among panginahanglan una sa ilaha.

Minahal nga kaigsoonan, ang kinabuhi sa Manluluwas mao ang hingpit nga panig-ingnan sa gugma ug kaayo ngadto sa katawhan. Kanunay Niyang kalimtan ang Iyang Kaugalingon alang sa uban. Ang Iyang halangdong mga buhat gipakita sa Iyang tanang gibuhat sa matag adlaw sa Iyang kinabuhi ug dili limitado sa piho nga panahon o holiday. Sa atong paghunahuna sa uban sama sa Manluluwas, mosaad ko nga makakita kita og mas maayo nga kasinatian sa kahulugan sa Pasko. Kon buhaton nato, ipaniguro nako kaninyo nga kita makakita og walay kinutuban nga mga oportunidad sa paghatag sa atong kaugalingon sa hilom ug mabinationg paagi ngadto sa mga tawo nga nagkinahanglan nato. Makatabang kini nato nga mas makaila sa Manluluwas ug makakita og kalinaw sa yuta ug panagdait sa tawo, nga kasagaran, motino sa gugma, kalinaw, ug nabag-o nga kalig-on nga atong mabati ug mapaambit ngadto sa uban. Samtang mosunod kita sa lakang sa Manlululwas, hinaut maminaw kita sa tingog sa matag lakang sa Iyang mga tiil nga nagsandal ug kamot sa Panday. Sa atong pagpangita sa Manluluwas sa atong tanang gibuhat, ang Pasko dili lang usa ka adlaw o usa ka panahon apan kini usa ka kahimtang sa kasingkasing ug hunahuna, ug kalipay ug gugma nga gibati sa Pasko sa kanunay duol ra. Ako mopamatuod nga si Jesukristo, ang bata nga natawo sa Betlehem, mao ang Manluluwas ug Manunubos sa kalibutan.

Maayong Pasko kaninyong tanan. Namulong ko niining mga butanga sa ngalan ni Jesukristo, amen.