Tak, Panie, pójdę za Tobą

Starszy Eduardo Gavarret

Siedemdziesiąty

Obraz

Official portrait of Elder Eduardo Gavarret of the FIrst Quorum of the Seventy, 2008.

Pan nawołuje nas, używając różnych wyrażeń: „Pójdźcie do mnie”, „naśladuj mnie”, „[idź] ze mną”. W każdym przypadku jest to wezwanie do działania.

„Oto Pan przyznaje wszystkim narodom, aby ci, którzy są pośród nich i znają ich język, nauczali ich Jego słowa”¹. Ten fragment pisma świętego wypełnia się dziś jeszcze raz, kiedy mam możliwość wyrazić swe uczucia w języku ojczystym.

Był rok 1975, a ja służyłem jako młody misjonarz w Urugwajsko-Paragwajskiej Misji. W czasie pierwszych miesięcy służby przywódcy strefy przeprowadzili ćwiczenie, chcąc przedstawić pewną zasadę ewangelii. Każdy misjonarz strefy miał zasłonięte oczy. Powiedziano nam, że mamy iść ścieżką wiodącą do sali kulturalnej. Mieliśmy iść za głosem konkretnego przywódcy, którego głos usłyszeliśmy na początku. Jednak ostrzeżono nas, że w czasie tej drogi usłyszymy też inne głosy, które będą próbowały nas zdezorientować i sprowadzić ze ścieżki.

Po kilku minutach pośród różnych hałasów i rozmów — pośród całego tego zamieszania — jakiś głos powiedział: „Pójdź za mną”, a ja poczułem, że idę za właściwym głosem. Kiedy dotarliśmy do sali kulturalnej w kaplicy, zostaliśmy poproszeni o zdjęcie opasek z oczu. Kiedy to zrobiliśmy, zdałem sobie sprawę z tego, że powstały dwie grupy, a ja byłem w tej, która poszła za złym głosem. „Ten głos brzmiał jak ten właściwy” — pomyślałem.

Owo doświadczenie sprzed 39 lat wywarło na mnie trwały wpływ. Powiedziałem sobie: „Nigdy, przenigdy nie idź za złym głosem”. Potem powiedziałem: „Tak, Panie, pójdę za Tobą”.

Chciałbym odnieść to doświadczenie do łagodnej zachęty Zbawiciela:

„Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce. […]

Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną”².

Owa zachęta, by „iść za Nim”, to najprostsza, najbardziej bezpośrednia i mocna inspiracja, jaką możemy otrzymać. Wypowiedziana jest przez czysty głos, którego nie można pomylić.

Pan zaprasza nas, używając różnych wyrażeń: „Pójdźcie do mnie”, „naśladuj mnie”, „[idź] ze mną”. W każdym przypadku nie jest to pasywna propozycja; jest to wezwanie do działania. Skierowana jest do całej ludzkości, a wypowiedziana przez tego, który jest Prorokiem proroków, Nauczycielem nauczycieli, Synem Bożym, Mesjaszem.

Zaproszenie: „Pójdźcie do mnie”

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie”³.

Wy, którzy nie jesteście jeszcze członkami Kościoła, usłyszycie to wezwanie w słowach misjonarzy, którzy zapytają: „Czy przeczytasz Księgę Mormona? Czy będziesz się modlić? Czy będziesz chodzić do kościoła? Czy będziesz naśladować przykład Jezusa Chrystusa i przyjmiesz chrzest od tych, którzy mają upoważnienie?”⁴. Jak odpowiecie dziś na to zaproszenie?⁵

Zachęcam was, abyście wysłuchali tego przesłania i przyjęli je, mówiąc: „Tak, Panie, pójdę za Tobą!”.

Carlos Badiola i jego rodzina z Minas w Urugwaju spotykali się z misjonarzami. W związku z tym, że starsi zadawali mnóstwo pytań w czasie lekcji, postanowili, że zaproszą sąsiadkę, która nie była członkiem — piękną 14–letnią dziewczynę o imieniu Norma — aby pomogła im w odpowiedziach. Norma była pilną uczennicą liceum, która tego roku studiowała w szkole Biblię, kiedy więc misjonarze zadawali pytanie, Norma odpowiadała. Była „złotą zainteresowaną”. Tematem nauczanej lekcji było Słowo Mądrości.

Kiedy wróciła do domu po lekcji z misjonarzami, wiedziała, co musi zrobić. Powiedziała swojej matce: „Mamo, od tej chwili kończę z kawą z mlekiem. Wystarczy samo mleko”. Ta reakcja była widoczną manifestacją jej pragnienia przyjęcia zaproszenia wystosowanego przez misjonarzy, by iść za Chrystusem.

Zarówno Carlos Badiola, jak i Norma zostali ochrzczeni. Później, za przykładem Normy, ochrzczeni zostali jej matka, ojciec i rodzeństwo. Norma i ja dorastaliśmy w tej niewielkiej, lecz silnej gminie. Później, kiedy wróciłem z misji, pobraliśmy się. Zawsze wiedziałem, że łatwiej będzie naśladować Zbawiciela, jeśli ona będzie u mego boku.

Ten, kto jest członkiem Kościoła i przyjął zaproszenie, odnawia zobowiązanie każdego tygodnia i przyjmuje sakrament⁶. Częścią tego zobowiązania jest przestrzeganie przykazań. Czyniąc to, mówią: „Tak, Panie, pójdę za Tobą!”⁷.

Zaproszenie: „Naśladuj mnie”

„Naśladuj mnie” — tymi słowy Pan zwrócił się do bogatego młodzieńca. Bogaty mężczyzna przestrzegał przykazań przez całe życie. Kiedy zapytał, co jeszcze mógłby zrobić, otrzymał odpowiedź z wyraźnym zaproszeniem: „Przyjdź i naśladuj mnie”⁸. Choć te słowa były nieskomplikowane, podporządkowanie się im wymagało poświęcenia. Wymagało wysiłku połączonego z decyzją i działaniem.

Prorok Nefi zachęcał do zastanowienia się nad sobą, kiedy pytał: „Powiedział [Jezus] ludziom: Pójdźcie za Moim przykładem. I czyż możemy, moi ukochani bracia, pójść za przykładem Jezusa, nie przestrzegając przykazań Ojca?”⁹.

Zaproszenie: „Pójdź do [Niego]”, słuchaj Jego głosu i naśladuj Go, było przesłaniem misjonarzy od samego początku, przyczyniając się do przemiany życia na lepsze.

Pięćdziesiąt lat temu misjonarze weszli do sklepu mojego ojca, który był zegarmistrzem, aby zostawić zegarek do naprawy. Jako dobrzy misjonarze skorzystali z okazji, by porozmawiać z moim ojcem i matką na temat ewangelii. Mój ojciec przyjął misjonarzy, a moja matka przyjęła ich przesłanie i zachętę, by naśladować Chrystusa. Po dziś dzień jest aktywna w Kościele. Powiedziała: „Tak, Panie, pójdę za Tobą”.

Kiedy będziecie starać się przyjść do Niego, zdobędziecie moc, aby unieść fizyczne lub duchowe brzemiona oraz zaznać wewnętrznego spokoju, który pomoże wam być szczęśliwszymi.

Zaproszenie: „[Idź] ze mną”

Enoch został powołany do głoszenia ewangelii trudnemu ludowi o zatwardziałych sercach. Nie czuł się kompetentny. Miał wątpliwości, czy jest w stanie to uczynić. Pan uciszył jego wątpliwości i wzmocnił jego wiarę poprzez zaproszenie: „[Idź] ze mną” — słowa, które, jak w przypadku laski czy pomocnego ramienia dla osoby niewidomej, mogą prowadzić nogi osoby niepewnej, gdzie iść. Przyjmując ramię Zbawiciela i idąc z Nim, Enoch przekonał się, że jego kroki stały się pewne i został wspaniałym misjonarzem i prorokiem¹⁰.

Decyzja, aby „[pójść] do [Niego]” i „[naśladować Go]” jest decyzją osobistą. Kiedy odpowiadamy na to wezwanie, nasz poziom zobowiązania wzrasta, a wówczas możemy „iść z Nim”. To zobowiązanie tworzy bliższe relacje ze Zbawicielem — i jest owocem przyjęcia przez nas pierwszego zaproszenia.

Norma i ja indywidualnie przyjęliśmy zaproszenie, by „[pójść] do [Niego]” i „[naśladować Go]”. Następnie razem, wspierając się nawzajem, nauczyliśmy się „iść z Nim”.

Wysiłek i determinacja, by szukać i naśladować Go, zostaną nagrodzone błogosławieństwami, których potrzebujemy.

Tak było z kobietą, która z wielkim trudem dotknęła szaty Zbawiciela¹¹ lub z niewidomym Bartymeuszem, w przypadku którego to determinacja była kluczowym czynnikiem cudu, jaki miał miejsce w jego życiu¹². W obu przypadkach nastąpiło uzdrowienie ciała i ducha.

Wyciągnijcie rękę, dotknijcie Jego szat, przyjmijcie Jego zaproszenie, powiedzcie: „Tak, Panie, pójdę za Tobą!” i idźcie z Nim.

„Pójdźcie do mnie”, „naśladuj mnie”, „[idź] ze mną” — to zaproszenia zawierające przyrodzoną moc, daną tym, którzy je przyjmują, aby zmienić swe życie i dokonać w sobie przemiany, która sprawi, że powiecie: „Nie [mam] więcej pragnienia czynienia zła, lecz pragnienie czynienia dobra”¹³.

Zewnętrznym przejawem takiej przemiany będzie prawdziwa chęć, aby „[wspomagać] słabych, [podnosić] ręce, co zwisają, i [wzmacniać] słabe kolana”¹⁴.

Jakie kroki możemy podjąć dzisiaj, aby „[iść] z Nim”?

Możemy rozbudzać pragnienie, aby być lepszym naśladowcą Chrystusa¹⁵.
Możemy modlić się o to pragnienie tak, by nasza wiara w Niego wzrastała¹⁶.
Możemy zdobyć wiedzę z pism świętych, które oświetlają drogę i wzmacniają w nas pragnienie przemiany¹⁷.
Możemy dzisiaj podjąć decyzję, że będziemy działać i powiemy: „Tak, Panie, pójdę za Tobą!”. Prosta znajomość prawdy nie zmieni naszego świata, jeśli nie przemienimy wiedzy w działanie¹⁸.
Możemy wytrwać w podjętej decyzji poprzez codzienne stosowanie tych zasad¹⁹.

Niech słowa naszego umiłowanego proroka, Prezydenta Thomasa S. Monsona, motywują nas do działania zgodnie z pragnieniem przyjęcia zaproszenia Zbawiciela. Prezydent Monson powiedział: „Kim jest ten Król chwały, ten Pan Zastępów? Jest naszym Mistrzem. Jest naszym Zbawcą. Jest Synem Boga. Jest Autorem naszego Zbawienia. Wzywa: ‘Pójdź za mną’. Poucza: ‘Idź i ty czyń podobnie’. Prosi: ‘Zachowuj moje przykazania’”²⁰.

Obyśmy dzisiaj podjęli decyzję, by pełniej oddawać cześć Bogu i zaangażować się w Jego sprawę i obyśmy odpowiedzieli na Jego zaproszenie głośno i wyraźnie: „Panie, chcę za Tobą iść!”²¹. W święte imię Pana Jezusa Chrystusa, amen.