İşe Çağrıldınız

Her yıl on binlerce genç bey ve genç hanım ve birçok kıdemli çift, Salt Lake City’den özel bir mektup almayı hevesle beklemektedir. Mektubun içeriği, hitap edilen kişiyi sonsuza dek etkilemesinin yanı sıra aile üyeleri ve çok sayıda diğer kişiyi de etkilemektedir. Mektup geldikten sonra zarf, düzgünce ve sabırla açılabilir veya heyecanla ve büyük bir telaşla yırtılabilir. Bu özel mektubun okunması, asla unutulmayacak bir tecrübedir.

Bu mektup, İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin Başkanı tarafından imzalanmış olup ilk iki cümlesi şu şekilde okunmaktadır: “İşbu mektup ile İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nde bir görevli olarak hizmete çağrıldınız. ______ Görev Bölgesi’nde çalışmak üzere görevlendirildiniz.”

Lütfen dikkat edin, ilk cümle Rab’bin iade edilmiş Kilise’sinde tam zamanlı bir görevli olarak hizmet etmek için olan bir çağrıdır. İkinci cümle, belli bir yerde ve görev bölgesinde emek vermek için olan görevi işaret etmektedir. Bu iki cümlede ifade edilen önemli farkı anlamak hepimiz için önemlidir.

Kilise kültüründe, genellikle bir ülkede hizmete çağrılma hakkında konuşuruz, örneğin Arjantin’de, Polonya’da, Kore’de ya da Amerika Birleşik Devletleri’nde. Fakat bir görevli bir yere çağrılmaz; daha ziyade hizmet etmeye çağrılır. 1829’da Rab’bin, Peygamber Joseph Smith’in aracılığıyla bildirdiği gibi, “Tanrı’ya hizmet etme arzunuz varsa, bu işe çağrılırsınız.”²

Her görev çağrısı ve görevlendirmesi veya daha sonraki bir görev yeri değişikliği, Rab’bin hizmetkarları aracılığıyla gelen vahiyin sonucudur. Bu işe çağrı, Tanrı’dan Kilisenin Başkanı aracılığıyla gelir. Şu anda dünya çapında faaliyet gösteren 400’den fazla görev bölgesinden birisine yapılan bir atama, Rab’bin yaşayan peygamberinin izniyle hareket eden Oniki Havariler Kurulu’nun bir üyesi aracılığıyla Tanrı’dan gelir. Peygamberlik ve vahiy dahilindeki ruhsal armağanlar bütün görev çağrılarına ve atamalarına eşlik eder.

Öğreti ve Antlaşmalar’ın 80. bölümü, 1832’de Peygamber Joseph Smith tarafından Stephen Burnett’e sunulan bir görev çağrısının kaydıdır. Kardeş Burnett’e sunulan bu çağrıyı incelemek, (1) görevli olarak “işe çağrılmak” ve belli bir yerde “çalışmak için görevlendirilmek” arasındaki ayrımı daha net anlamamıza ve (2) sevindirici haberi duyurmak için olan bireysel ve ilahi olarak tayin edilmiş sorumluluğumuzu daha çok takdir etmemize yardımcı olabilir.

Bu bölümün 1. ayeti hizmete çağrıdır: “Doğrusu, hizmetkarım Stephen Burnett, Rab sana şöyle diyor: Git, dünyaya git ve sevindirici haberi senin sesinin sedası altına gelen bütün yaratılışa vaaz et.”³

İlginç şekilde, 2. ayet Kardeş Burnett’i ona tahsis edilmiş görevli yoldaşı hakkında bilgilendiriyor: “Ve yanında bir yoldaş istediğin için sana hizmetkarım Eden Smith’i vereceğim.”⁴

3. ayet, bu iki görevlinin nerede çalışacağını gösteriyor: “Bu nedenle, gidip sevindirici haberimi vaaz edin; ister kuzeye ister güneye, doğuya ya da batıya, fark etmez; çünkü yolunuzu şaşıramazsınız.”⁵

Bu kutsal yazıda Rab’bin kullandığı “fark etmez” ifadesinin O’nun, hizmetkarlarının nerede çalıştığını umursamadığını önerdiğine inanmıyorum. Aslında Rab buna son derece önem verir. Ancak, sevindirici haberi vaaz etme işi Rab’bin işi olduğu için, O, yetkili hizmetkarlarına ilham verir, rehberlik eder ve onları yönlendirir. Görevliler, nerede hizmet ederlerse etsinler Rab’bin ellerinde her zamankinden daha fazla layık ve yetenekli araç olmak için gayret ettiklerinde ve vazifelerini bağlılıkla yerine getirmek için ellerinden gelenin en iyisini yaptıklarında, o zaman onlar O’nun yardımıyla “yollarını şaşırmazlar.” Muhtemelen, bu vahiyde Kurtarıcı’nın bize öğrettiği derslerden birisi, belirli bir yerde çalışmaya atanmanın gerekli ve önemli olduğu fakat bu iş için olan bir çağrının daha önemli olduğudur.

Sonraki ayet tüm görevliler için önemli nitelikleri vurgulamaktadır: “Bu nedenle duyduğunuz, gerçekten inandığınız ve doğru olduğunu bildiğiniz şeyleri bildirin.”⁶

Son ayet, Kardeş Burnett’e ve hepimize hizmet etme çağrısının gerçekten kimden geldiğini hatırlatıyor, “İşte bu; sizi çağıranın, Fidye ile Kurtarıcınız’ın, hatta İsa Mesih’in isteğidir. Amin.” ⁷

Bazılarınız kendi kendinize genel konferansın rahiplik oturumunda, işe çağrılmak ve çalışmak için görevlendirilmek arasındaki görünen apaçık farklılık hakkında konuşmayı neden seçtiğimi soruyor olabilirsiniz. Bu soruya olan cevabım çok açık: Tecrübem, bu ilkelerin Kilise’nin birçok üyesi tarafından iyi anlaşılmamış olduğunu bana öğretti.

Bu konuyu ele almamın tek ve en büyük sebebi, çeşitli nedenlerden dolayı hizmet ettikleri sırada farklı bir çalışma sahasına yeniden atanan birçok görevlinin hissettiği kaygı, endişe ve hatta suçluluk duygusu hakkında zamanla öğrendiklerimdir. Sevindirici haberin duyurulması işinde, fiziksel kazalar ve yaralanmalar, vize alma konusundaki gecikmeler ve zorluklar, siyasi istikrarsızlık, yeni görev bölgeleri açma ve kadrolama veya dünya çapında gelişen ve değişen ihtiyaçlar gibi olaylar ve durumlar nedeniyle bu tür görev yeri değişiklikleri bazen gereklidir.⁸

Bir görevli farklı bir çalışma sahasına yeniden atandığı zaman, ilk atamada olduğu gibi süreç tamamen aynıdır. Onikiler Kurulu üyeleri, tüm bu tür görev bölgesi değişikliklerini yaparken ilham ve rehberlik ararlar.

Son zamanlarda, kalbindeki en derin duygularını benimle paylaşan vefalı bir kişi ile konuştum. Bir toplantıda, işe çağrılma ve çalışma yerine atanma arasındaki farkı açıklamıştım. Bu iyi kardeş elimi sıktı ve gözlerindeki gözyaşlarıyla bana, “Bugün öğrenmeme yardımcı olduğunuz şeyler, 30 yılı aşkın süredir taşıdığım yükü omuzlarımdan kaldırdı” dedi. “Genç bir görevliyken, ilkönce Güney Amerika’daki bir çalışma sahasına atanmıştım. Fakat vize alamadım, bu yüzden atamam Amerika Birleşik Devletleri olarak değiştirildi. Bunca yıl boyunca neden çağırıldığım yerde hizmet edemediğimi merak ettim. Artık bir yere değil, bu işe çağrıldığımı biliyorum. Bunu anlamanın bana ne kadar çok yardım ettiğini size anlatamam.”

Bu iyi adam için derin bir üzüntü hissettim. Dünyanın her yerinde bu temel ilkeleri öğretirken, sayısızca insan az önce açıkladığım bu kişi gibi aynı duyguları bana özel olarak ifade etti. Bugün bu konu hakkında konuşuyorum çünkü bu Kilise’nin tek bir üyesinin bile çalışmak üzere atanma hakkında yanlış anlamanın, şüphenin, ıstırabın veya suçluluk duygusunun gereksiz yükünü taşımamalı.

“Bu nedenle, gidip sevindirici haberimi vaaz edin; ister kuzeye ister güneye, doğuya ya da batıya, fark etmez; çünkü yolunuzu şaşıramazsınız.”⁹ Bu kutsal yazının sözlerini derin derin düşünüp kalbinizi açtığınızda, umut ediyorum ve dua ediyorum ki ihtiyacınız olan anlayış, iyileşme ve düzeltilmeyi ruhunuzun derinliklerine götürmesi için Kutsal Ruh’u davet edeceksiniz.

Bu konuyu konuşmama neden olduğunu düşündüğüm bir başka sebep ise uzun yıllar boyunca kişisel olarak görevlilerin atamalarını yapma tecrübemdir. Onikiler için, görevlileri kendi kişisel çalışma sahalarına atama sorumluluklarımızı yerine getirirken, hiçbir şey devam eden bu son zaman vahiylerinin gerçekliğini Rab’bin isteğini sezmeye çalışmaktan daha güçlü bir şekilde teyit edemez. Kurtarıcı’nın her birimizi birer birer ve ismimizle tanıdığına ve önem verdiğine tanıklık ederim.

Şimdi bu işe çağrılmaya hazırlanmanın temel ama çoğu zaman göz ardı edilen yönünü kısaca ele almak istiyorum.

Tanrı’nın oğulları için olan hazırlık ve ilerleme modelini birbiriyle bağlantılı üç kelime tanımlar: Rahiplik, tapınak ve misyon. Bazen ebeveynler, arkadaşlar ve Kilise üyeleri olarak, genç beylere yönelik görevli hazırlıklarına o kadar yoğunlaşırız ki, tam zamanlı görevli hizmetine başlamadan önce yerine getirilmesi gereken, antlaşma yolundaki diğer hayati adımları bir dereceye kadar ihmal edebiliriz. Bir görevli olarak çalışmak, ömür boyu sürecek bir ruhsal gelişme ve hizmet için güçlü bir temel oluşturma sürecinde kesinlikle önemli bir yapı taşıdır, ancak tek önemli şey değildir. Atandığımız çalışma sahasına varmadan önce alınan rahiplik ve tapınak nimetlerinin ikisi de tüm yaşamımızda bizi ruhsal olarak kuvvetlendirmek ve güçlendirmek için gereklidir.

Genç beyler, Harun Rahipliği’nin veya daha küçük rahipliğin vazifelerini yerine getirirken ve bu rahipliği onurlandırırken, Melkizedek Rahipliğinin veya daha yüksek rahipliğin yemin ve antlaşmasını almaya ve yüceltmeye hazırlanıyorsunuz.¹⁰ Daha yüksek rahipliği almanın en önemli tek şartı kişisel layıklıktır. Sizi bir ömürlük özverili rahiplik hizmeti beklemektedir. Şimdiden sık sık anlamlı hizmetler sunarak hazırlanın. Lütfen, layık olmayı ve layık kalmayı sevmeyi öğrenin. Layık olun. Layık kalın.

Melkizedek Rahipliğini aldıktan ve hizmet etme çağrısını kabul ettikten sonra, bir genç bey kutsal tapınağın antlaşmalarının ve kutsal törenlerinin kudretiyle kuşanabilir.¹¹ Tapınağa gitmek ve tapınak ruhunun içinizden geçmesini yaşamak, tam zamanlı bir görevli olarak yapılan etkin hizmetten önce gelir. Siz genç beyler ve Kilise’nin tüm üyeleri için tapınağın kutsamalarını almanın tek ve en önemli gereksinimi kişisel layıklıktır. Sevindirici haber standartlarına uygun yaşadığınız sürece, gençlik yıllarınız boyunca Rab’bin evine girebilir ve kutsal törenlere katılabilirsiniz. Tapınak törenlerine olan sevginiz ve kavrayışınız, sizi yaşamınız boyunca güçlendirecek ve kutsayacaktır. Lütfen, layık olmayı ve layık kalmayı sevmeyi öğrenin. Layık olun. Layık kalın.

Birçok genç bey ve genç hanım zaten geçerli olan sınırlı-kullanımlı bir tapınak tavsiye belgesine sahiptir. Harun Rahipliği sahipleri olarak, tapınakta aile üyeleriniz için kendi ailenizin isimlerini bulup, vaftiz ve Kilise’ye kabul törenleri gerçekleştiriyorsunuz. Tapınak tavsiye belgenizin devamlılığını sağlamak sizin layık olduğunuzu gösterir ve tapınakta başkalarına hizmet etmeniz Melkizedek Rahipliği’ne hazırlanmanın önemli bir parçasıdır.

Genç beyler, her biriniz şu anda bir görevlisiniz. Tüm çevrenizde, her gün, “hakikati nerede bulacaklarını bilmediklerinden dolayı, sadece bu yüzden hakikatten uzak kalmış” arkadaşlarınız ve komşularınız vardır.¹² Ruh tarafından yönlendirildiğinizde, iade edilen sevindirici haberin gerçeklerini arkadaşlarınıza tanıtacak bir düşünce, bir davet, bir SMS mesajı veya tweet paylaşabilirsiniz. Hevesli bir şekilde görevli işine girişmek için resmi görev çağrınızı beklemenize gerek yok ve gerekmemelidir.

Rahiplik, tapınak ve misyon nimetleri bir araya gelerek “Mesih’te ... [birleştiğinde]”¹³ ve genç bir görevlinin kalbi, aklı ve ruhuyla sinerji yaratarak etkileşime girdiğinde kişi bu iş için vasıflı olur.¹⁴ Rab İsa Mesih’i yetkili olarak temsil etme sorumluluğunu yerine getirmesi için kişinin kapasitesi arttırılır. Rahiplik ve tapınak antlaşmalarını onurlandırma, rahiplik kutsal törenleri aracılığıyla “Tanrı gibi olmanın [gücünü]” alma¹⁵, özverili şekilde hizmet etme¹⁶ ve sonsuz sevindirici haberi Tanrı’nın çocuklarına duyurmanın ruhsal açıdan güçlü birleşimi bir genç beyi “inancında kararlı ve bağlı”¹⁷ ve “[Mesih’te] köklenen ve gelişen” bir kişi haline getirir.¹⁸

Evlerimizde ve kilisede Rab’bin, Tanrı’nın sadık oğulları için olan hazırlık ve ilerleme modelinin her üç unsuruna dengeli şekilde önem vermeliyiz: Rahiplik, tapınak ve misyon. Her üçü de bizden layık olmayı ve layık kalmayı sevmemizi ister. Layık olun. Layık kalın.

Sevgili kardeşlerim, size söz veriyorum ki sevindirici haberi duyurma işi çağrınızda ve belirli bir sahaya veya çalışma sahalarına olan atamalarınızda vahiyin ruhsal armağanı size eşlik edecektir. Siz şimdi, özverili rahiplik ve tapınak hizmeti aracılığıyla özenle hazırlanırken, Rab’bin yaşayan hakikatine olan tanıklığınız güçlendirilecektir. O’na ve O’nun işi için olan sevginiz kalbinizi dolduracaktır. Siz layık olmayı sevmeyi öğrenirken, birçok insanı kutsamak ve onlara hizmet etmek için Rab’bin ellerinde güçlü bir araç olacaksınız.

Sevinçle tanıklık ederim ki, Cennetteki Babamız ve O’nun Sevgili Oğlu İsa Mesih yaşıyor. Onlar’ın hizmetinde bulunmak, her zaman sahip olabileceğimiz en büyük nimetlerden biridir. Bunlara Rab İsa Mesih’in kutsal adıyla tanıklık ediyorum, amin.