Εκείνος που θα υπομείνει μέχρι τέλους, εκείνος θα σωθεί.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, εκτιμώ πάρα πολύ την ευκαιρία που μου δίνεται να εκφράσω σε σας ορισμένα από τα συναισθήματά μου.

Μερικά χρόνια πριν, η γυναίκα μου και εγώ ήμασταν παρόντες στην εναρκτήρια τελετή της διαδραστικής παιδικής έκθεσης στο Μουσείο Ιστορίας της Εκκλησίας στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Στο τέλος της τελετής, ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον περπάτησε προς εμάς και καθώς μας χαιρέτησε, είπε: «Υπομείνετε και θα θριαμβεύσετε» – μια βαθιά διδαχή και μια διδαχή την αλήθεια της οποίας, φυσικά, μπορούμε όλοι να επιβεβαιώσουμε.

Ο Ιησούς μας διαβεβαίωσε ότι «Εκείνος, όμως, που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους, θα σωθεί»¹.

Να υπομείνουμε σημαίνει «να παραμείνουμε σταθεροί στη δέσμευση να είμαστε αληθινοί στις εντολές του Θεού ανεξάρτητα από τους πειρασμούς, την αντίθεση και την αντιξοότητα»².

Ακόμα και εκείνοι που είχαν δυνατές πνευματικές εμπειρίες και έχουν προσφέρει πιστή υπηρέτηση, μπορεί μια μέρα να χάσουν τον δρόμο τους ή να γίνουν λιγότερο ενεργά μέλη, αν δεν υπομείνουν μέχρι το τέλος. Είθε πάντα να έχουμε με έμφαση στο νου και την καρδιά μας την φράση «αυτό δεν θα συμβεί σε μένα».

Όταν ο Ιησούς δίδασκε στην Καπερναούμ «πολλοί από τους μαθητές του στράφηκαν προς τα πίσω και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του.

»Ο Ιησούς είπε στους δώδεκα: Μήπως κι εσείς θέλετε να πάτε;»³

Πιστεύω ότι σήμερα, ο Ιησούς Χριστός ρωτάει όλους εμάς που έχουμε κάνει ιερές διαθήκες μαζί Του: «Μήπως κι εσείς θέλετε να πάτε;»

Προσεύχομαι ώστε όλοι εμείς, ύστερα από πολλή σκέψη σχετικά με το τι επιφυλάσσουν για μας οι αιωνιότητες, να απαντήσουμε όπως ο Σίμωνας Πέτρος: «Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής»⁴.

Ας είμαστε πιστοί σε αυτά που πιστεύουμε και ξέρουμε. Αν δεν ζούμε σύμφωνα με τη γνώση μας, ας αλλάξουμε. Οι αμαρτωλοί οι οποίοι παραμένουν στις αμαρτίες τους και δεν μετανοούν, γίνονται όλο και πιο ρυπαροί, μέχρις ότου ο Σατανάς να τους διεκδικήσει, διακινδυνεύοντας να μην έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν και να συγχωρεθούν και να ευλογηθούν με όλες τις ευλογίες της αιωνιότητας.

Έχω ακούσει πολλές δικαιολογίες από εκείνους που έχουν σταματήσει να συμμετέχουν ενεργά στην Εκκλησία και έχουν χάσει το σωστό όραμα του σκοπού του ταξιδιού μας σε αυτήν τη γη. Τους παροτρύνω να το ξανασκεφτούν και να επιστρέψουν, γιατί πιστεύω ότι κανείς δεν θα μπορέσει να πει δικαιολογίες ενώπιον του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού.

Όταν βαφτιστήκαμε, συνάψαμε διαθήκες – όχι με κάποιον άνθρωπο αλλά με τον Σωτήρα και συμφωνήσαμε να «πάρ[ουμε] πάνω [μας] το όνομα του Ιησού Χριστού, όντας αποφασισμένοι να Τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους»⁵.

Το να παρευρισκόμαστε στις συγκεντρώσεις μεταλήψεως, είναι ένας από τους τρόπους-κλειδιά για να εκτιμήσουμε την αποφασιστικότητά μας να Τον υπηρετήσουμε, την πνευματική μας δύναμη και την αύξηση της πίστης μας στον Ιησού Χριστό.

Το να μεταλαμβάνουμε είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε την Ημέρα του Κυρίου. Ο Κύριος εξήγησε αυτήν την διάταξη στους Αποστόλους Του λίγο πριν πεθάνει. Έκανε το ίδιο στην Αμερικανική Ήπειρο. Μας λέει ότι αν συμμετέχουμε σε αυτήν την διάταξη, θα είναι μια μαρτυρία προς τον Πατέρα ότι Τον θυμόμαστε πάντοτε και Εκείνος υπόσχεται ότι, αναλόγως, θα έχουμε το Πνεύμα Του μαζί μας⁶.

Στις διδασκαλίες του Άλμα του νεότερου προς τον γιο του Σιβλών, βρίσκουμε σοφές συμβουλές και προειδοποιήσεις που μας βοηθούν να μείνουμε πιστοί στις διαθήκες μας:

«Κοίταξε να μην υψωθείς μέσα στην περηφάνεια. Μάλιστα, κοίταξε να μην κομπάζεις με τη δική σου σοφία, ούτε με την πολλή σου δύναμη.

»Να χρησιμοποιείς θάρρος αλλά όχι αυταρχικότητα, και κοίταξε επίσης να χαλιναγωγείς όλα σου τα πάθη, για να είσαι γεμάτος αγάπη. Κοίταξε να αποφεύγεις τη νωθρότητα»⁷.

Μερικά χρόνια πριν, ενώ ήμουν διακοπές, ήθελα να κάνω καγιάκ για πρώτη φορά. Νοίκιασα ένα καγιάκ και με μεγάλο ενθουσιασμό, μπήκα στη θάλασσα.

Μετά από μερικά λεπτά, ένα κύμα ανέτρεψε το καγιάκ. Με μεγάλη προσπάθεια, κρατώντας το κουπί από τη μια πλευρά και το καγιάκ από την άλλη, ανέβηκα ξανά στη θέση μου.

Προσπάθησα ξανά να κάνω κουπί, αλλά λίγα λεπτά αργότερα, το καγιάκ ανατράπηκε πάλι. Συνέχισα με πείσμα να προσπαθώ να ανέβω, χωρίς αποτέλεσμα, μέχρις ότου κάποιος που ήξερε από καγιάκ μου είπε ότι πρέπει να είχε ρωγμή στο κέλυφος και το καγιάκ πρέπει να είχε γεμίσει με νερό, κάνοντάς το ασταθές και αδύνατο να ελεγχθεί. Έσυρα το καγιάκ στην όχθη και έβγαλα την τάπα και όπως το περίμενα, βγήκε μια μεγάλη ποσότητα νερού.

Πιστεύω ότι μερικές φορές ζούμε τη ζωή μας έχοντας αμαρτίες που, όπως η διαρροή στο καγιάκ μου, εμποδίζουν την πνευματική μας πρόοδο.

Αν συνεχίσουμε μέσα στις αμαρτίες μας, ξεχνάμε τις διαθήκες που έχουμε κάνει με τον Κύριο, ακόμα και αν συνεχίσουμε να πέφτουμε εξαιτίας της ανισορροπίας που δημιουργούν αυτές οι αμαρτίες στη ζωή μας.

Όπως οι ρωγμές στο καγιάκ μου, οι ρωγμές στη ζωή μας πρέπει να αντιμετωπιστούν. Για να μετανοήσουμε, ορισμένες αμαρτίες απαιτούν περισσότερη προσπάθεια από άλλες.

Έτσι θα πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Πού βρισκόμαστε σχετικά με τη συμπεριφορά μας προς τον Σωτήρα και το έργο Του; Είμαστε στην κατάσταση του Πέτρου όταν αρνήθηκε τον Ιησού Χριστό; Ή έχουμε φθάσει στο σημείο όπου έχουμε την στάση και την αποφασιστικότητα που είχε εκείνος αφού έλαβε τη μεγάλη αποστολή από τον Σωτήρα;⁸

Πρέπει να προσπαθούμε να υπακούμε όλες τις εντολές και να δίνουμε μεγάλη προσοχή σε αυτές που είναι πιο δύσκολες για να τηρήσουμε. Ο Κύριος θα είναι με το μέρος μας, να μας βοηθάει σε στιγμές ανάγκης και αδυναμίας και αν επιδείξουμε μια ειλικρινή επιθυμία και πράξουμε ανάλογα, Εκείνος θα κάνει τα «αδύναμα να γίνουν δυνατά»⁹.

Η υπακοή θα μας δώσει τη δύναμη να υπερνικήσουμε την αμαρτία. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι η δοκιμασία της πίστης μας απαιτεί να υπακούμε, συχνά χωρίς να γνωρίζουμε τα αποτελέσματα.

Προτείνω μια φόρμουλα που θα μας βοηθήσει να αντέξουμε μέχρι τέλους:

1. Να προσευχόμαστε καθημερινά και να διαβάζουμε τις γραφές.

2. Να μεταλαμβάνουμε κάθε εβδομάδα με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο.

3. Να πληρώνουμε τα δέκατα και τις μηνιαίες προσφορές μας.

4. Κάθε δύο χρόνια –κάθε χρόνο για τους νέους– να ανανεώνουμε το εγκριτικό μας του Ναού.

5. Όλη τη ζωή μας, να υπηρετούμε στο έργο του Κυρίου.

Είθε οι μεγάλες αλήθειες του Ευαγγελίου να σταθεροποιήσουν τον νου μας και είθε να διατηρήσουμε τη ζωή μας ελεύθερη από τις ρωγμές που μπορούν να εμποδίσουν το ασφαλές ταξίδι μας μέσα στη θάλασσα της ζωής.

Η επιτυχία στον τρόπο του Κυρίου έχει ένα τίμημα και ο μόνος τρόπος για την επίτευξη αυτής είναι να πληρώσουμε αυτό το τίμημα.

Πόσο ευγνώμων είμαι που ο Σωτήρας μας υπέμεινε μέχρι τέλους, ολοκληρώνοντας την εξιλεωτική Του θυσία.

Υπέφερε για τις αμαρτίες, τους πόνους, τις καταθλίψεις, την αγωνία, τις αρρώστιες και του φόβους μας και έτσι ξέρει πώς να μας βοηθήσει, πώς να μας εμπνεύσει, πώς να μας παρηγορήσει και πώς να μας ενδυναμώσει, ώστε να μπορέσουμε να υπομείνουμε και να αποκτήσουμε το στέμμα που είναι φυλαγμένο για εκείνους που δεν υπερνικήθηκαν.

Η ζωή είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Όλοι έχουμε εποχές με δοκιμασίες, εποχές με ευτυχία, εποχές που παίρνουμε αποφάσεις, εποχές για να υπερνικήσουμε εμπόδια και εποχές για να εκμεταλλευτούμε ευκαιρίες.

Όποιες και αν είναι οι προσωπικές μας καταστάσεις, καταθέτω μαρτυρία ότι ο Επουράνιος Πατέρα λέει συνεχώς: «Σε αγαπώ. Σε υποστηρίζω. Είμαι μαζί σου. Μην τα παρατάς. Μετανόησε και υπέμεινε μέχρι τέλους στο μονοπάτι που σου έχω δείξει. Και σε διαβεβαιώνω ότι θα δούμε ο ένας τον άλλον στο σελέστιο σπίτι μας». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.