И Тие Бараа Да Го Видат Тој Што Беше

Браќа и сестри, и пријатели, во 2013 мојата жена, Лаурел, и јас бевме да служиме мисија во Чешка Словачка Мисија. Нашите четворица деца служеа со нас.¹ Бевме благословени како едно семејство со брилијантни мисионери и преку впечатливите Чешки и Словачки Светци. Го сакаме.

Додека нашето семејство влегуваше во полети на мисија, нешто што Старешина Џозеф Б. Виртлин поучуваше земавме со нас. Во еден говор насловен „Големата Заповед“ Старешина Виртлин праша, „Дали го љубиш Господ?“ Неговиот совет на тие од нас кои би одговориле „да“ беше едноставен и длабок: „Поминете време со Него. Медитирајте на Неговите зборови. Земете го Неговиот јарем врз вас. Барајте да разберете и послушате.“² Старешина Виртлин вети трансформативни благослови на оние кои сакаат да дадат време и место на Исус Христос³

Ние го земавме советот и ветуивањето при срцето. Заедно со нашите мисионери, ние поминуваме време со Исус учејќи за Матеј, Марко, Лука, и Јован од Новиот Завет и 3 Нефи од Книгата на Мормон. На крајот од секој мисионерски состанок, се најдовме назад во она што го нарекувавме „Петте евангелија“.⁴ читајќи, дискутирајќи, размислувајќи, и учејќи за Исус.

За мене, за Лаурела, и за нашите мисионери, поминување време со Исус во светите писма го промени се. Ние стекнавме подлабоко ценење за тоа кој Тој бешеiшто му беше важно на Него. Ние земавме во предвид како поучуваше, што Тој поучуваше, начините на кои тој ни покауваше љубов, што тој направи да благословува и служи, Неговите чуда, како Тој одговори на предавство, што Тој направи со тешки човечки емоции, Неговите титулу и имиња, како Тој слушаше, како Тој решаваше конфликти, светот во кој живееше, Неговите параболи, како Тој охрабруваше единство и љубезност, Неговиот капацитет да простува и да исцелува, Неговите проповеди, Неговите молитви, Неговите помирувачки жртви, Неговото Воскреснување, Неговото евангелие.

Ние често чувствуваме „краткотрајноста на принципот“ Захаија како трча да се качи на едно дрво сикамора како што Исус поминуваше преку Џерико поради, како што Лука опиша, ние „баравме да видиме Кој Исус беше.“⁵ Не беше Исус како што сакавме или посакувавме Тој да биде, туку попрво Исус како што Тој навистина беше и е.⁶ Како што Старешина Виртлин беше ветил, ние учиме на многу реален начин дека „евангелието на Исус Христос е евангелие на транформација. Не опфаќа нас како жени и деца на земјата и не прочистува во луѓе и жени за вечноста.”⁷

Тие беа специјални денови. Ние дојдовме верувајќи дека „со Бог ништо не е невозможно.“⁸ Светите попладневни часови во Прага, Братислава или Брно, доживувајќи ја моќта и реалноста на Исус, продолжуваат да резонираат во сите наши животи.

Често проучуваме Марко 2:1-12. Приказната овде е примамлива. Јас сакам да читам дел од Марко, и тогаш да го споделам како што Јас разбирам после сеопфатното сваќање и проучување со мисионерите и другите.⁹

„И повторно (Исус) влезе во Капернаум после неколку дена; и беше разгласено дека тој беше во домот.

„И веднаш многумина беа собрани заедно, толку што немаше простор да ги примат, не, не толку колку што е вратата; и тој им го проповедаше словото на нив.

„И тие доаѓаат кај него, донесувајќи му еден болен со парализа, кој беше роден од четворица.

„И кога не можеа да дојдат близу до него да притиснат, тие го открија покривот каде што беше: и кога искршија, тие го носеа креветот каде што болниот од парализа лежеше.

„Кога Исус ја виде нивната вера, тој им кажа на болните од парализа, Сине, твоите гревови нека бидат пристени овде.“

После размена со неколку во публиката,¹⁰ Исус гледа во човекот болен од парализа и го исцелува физички, велејќи:

„Јас ти велам на тебе, Стани и земи го твојот кревет, и оди по патот во твојата куќа.

„И веднаш тој стана, го зема креветот, и тргна напед пред сите нив; толку што сите беа зачудени, и го прославуваа Бог, велејќи, ние никогаш не видовме ова вака.“¹¹

Сега приказната како што ја разбрав: на почетокот на Својата служба, Исус се врати во Капернаум, мало рибарско село кое се наоѓа на северниот брег на Галилејското Море.¹² Тој неодамна беше извел сериозни чуда преку исцелување на болните и исфрлање на злобни духови.¹³ Нетрпелив да го слушне и искуси човекот наречен Исус, слеаните се собраа во домот каде што имаше гласини дека Тој ќе престојува.¹⁴ Како што сторија, Исус почна да поучува.¹⁵

Домовите во тоа време во Капернаум беа со рамен покрив, престој со една соба, групирани заедно.¹⁶ Покривот и ѕидовите беа микс на камења, дрва, глина, и сено, со влез на страната на домот.¹⁷ Публиката растеше брзо во домот, ја исполни собата каде што Исус поучуваше, и се рашири на улицата.¹⁸

Приказната се фокусира на еден човек „болен од парализа и неговите четири пријатели.¹⁹ Палси е форма на парализа, често придружувана со слабост и треперење.²⁰ Јас замислувам еден од четворицата како вели на другите, „Исус е во нашето село.“ Сите ние знаеме за чудата кои Тој ги беше изведувал и оние кои Тој ги беше исцелил. Ако можеме само да го земеме нашиот пријател кај Исус, можеби и тој исто може да е целосен.

За сите тие земаат ќоше од душекот на кои нивните душекот на кои нивните пријатели лежат и започнуваат да носат преку извитоперени, тесни, неасвалтирани улици на Капернаум.²¹ Мускулите болат, тие го свртуваат последниот ќоше за да увидат дека толпата или, како што го нарекува Светото писмо, „притисокот“ на луѓето собрани да слушаат е толку голем што е невозможно да се дојде до Исус.²² Со љубов и вера четворицата не се откажуваат. Наместо тоа, тие се качуваат по скалите на рамниот покрив, внимателно го креваат нивниот пријател и неговиот кревет со нив, ги отвараат покривот и таванот каде што Исус поучува и нивниот пријател лежи.²³

Земете во предвид дека насреде тоа што треба да биде сериозен момент за учење, Исус слуша звук на гребење, гледа горе, и гледа растечка дупка на таванот како прав и слама кои паѓаат во собата. Еден парализиран човек на креветот е спуштен за подот. Впечатливо, Исус разпознава дека тоа не е вознемирување туку попрво нешто што значи. Го гледа човекот на креветот, јавно му ги простува гревовите и физички го лекува.²⁴

Со тоа кажување на Марко 2 на ум, неколку важни вистини стануваат јасни за Исус Христос. Најпрвин кога се обидуваме да помогнеме некому ние го љубиме да дојдеме при Христос, ние можеме да правиме со самодоверба дека Тој има капацитет да ги крене товарите на грев и да прости. Најпрвин кога се обидуваме да помогнеме некому ние го љубиме да дојдеме при Христос, ние можеме да правиме со самодоверба дека Тој има капацитет да ги крене товарите на грев и да прости. Трето, кога правиме напори како четворицата да ги донесеме другите кај Христос, можеме да го правиме тоа со сигурност дека Тој ги гледа нашите намери и соодветно ќе ги почести.

Запомнете, учењето на Исус беше нарушено преку појавувањето на една дупка во покривот. Попрво отколку да се предупредува или да се напуштат четворицата која ја направија дупката за нарушување, светите писма ни велат дека „Исус ги виде нивната вера.“²⁵ Оние што го посведочија чудото тогаш „се чудеа и Го прославија Бога, Кој им даде таква моќ [на] луѓето“.²⁶

Браќа и сестри, дозволете да дадам две дополнтелни забелешки. Било како мисионери, министри, претседатели на Здружени за Помош, епиксопи, учители, родители, браќа и сестри, или пријатели, ние сме сите вклучени како Светци од Подоцнежни Дни во делото на донесување на други кај Христос. Така, квалитетите што ги покажаа четворицата пријатели вреди да се разгледаат и да се имитираат.²⁷ Тие се смели, адаптивни, жилави, креативни, разновидни, надежни, одлучни, верни, оптимистички, понизни, и издржливи.

Дополнително, сите четворица пријатели акцентираат духовна важност за заедницата и дружината.²⁸ Со цел да го доведе нејзиниот пријател кај Христос, секој од четворицата мора да носи еден агол од креветот. Ако еден пушти, тогаш ќе стане потешко. Ако двајца ја напуштат задачата, тогаш таа е невозможна. Секој од нас има своја улога во царството на Бог²⁹ Додека ја пополнуваме таа празнина, ние го водиме аголот. Било да е во Аргентина или Виетнам, Акра или Брисбејн, една гранка или оддел, едно семејство или еден придружник на мисионер, ние можеме да имаме еден агол да носиме. Додека го правиме тоа, и ако го правиме тоа, Господ не благословува колективно, како грѓани на Неговото царство овде на земјата. Додека тој гледа нивните вера, ќе види Тој нашите и благослови како еден народ.

Во различни времиња сум го носел аголот на креветот, а во други времиња сум бил тој што го носат. Дел од моќта на оваа впечатлива приказна на Исус е дека не потсеќа нас само колку ние сме сеи потребни едни на други, како браќа и сестри, да дојдат при Христос и бидат трансформирани.

Тоа се само некои од нештата кои јас сум ги научил додека поминувам време со Исус во Марко 2.

„Нека Бог ни додели да можеме да носиме нашиот агол, за да не се смалиме, за да не се плашиме, туку да бидеме силни во нашата вера, и одлучни во нашата работа, да постигнеме целта на Господ.”³⁰

Јас сведочам дека Исус живее, дека тој знае нас, и дека Тој ја има моќта да исцелува, да трансформира, и да простува. Во името на Исус Христос, амин.