Zgromadzenie rozproszonego Izraela

W starożytnych czasach Pan pobłogosławił Ojca Abrahama obietnicą, że jego potomkowie będą narodem wybranym¹. Odnośniki do tego przymierza pojawiają się w pismach świętych. Zawarte tam są obietnice, że Syn Boga, będzie pochodził z linii Abrahama, że określona ziemia zostanie odziedziczona i że narody i ludy ziemi będą błogosławione poprzez jego potomstwo². Podczas gdy pewne aspekty tego przymierza zostały już wypełnione, Księga Mormona uczy, że przymierze Abrahama zostanie wypełnione tylko w tych dniach ostatnich!³ Położony jest również nacisk na to, że jesteśmy pośród ludu przymierza Pana⁴. Naszym jest przywilej, by osobiście uczestniczyć w wypełnianiu tych obietnic. W jakże ekscytujących czasach żyjemy!

Potomkowie Abrahama — plemiona starożytnego Izraela miały dostęp do mocy kapłańskiej i do błogosławieństw ewangelii, lecz z czasem ludzie zbuntowali się. Zabili proroków i zostali ukarani przez Pana. Plemiona zostały uprowadzone w niewolę, do Asyrii. I od tej pory zostały zagubione w zapisach ludzkich. (Oczywiste jest, że dziesięć plemion nie jest zagubionych w oczach Pana). Dwa pozostałe plemiona istniały przez krótki czas, a potem, z powodu buntu, zostały wzięte w niewolę do Babilonu⁵. Kiedy ci ludzie powrócili, byli faworyzowali przez Pana, lecz ponownie nie szanowali Go. Odrzucili Go i oczerniali. Kochający i ubolewający Ojciec ślubował: „Was zaś rozproszę między narodami”⁶ i tak się stało — rozproszył ich między wszystkimi narodami.

Obietnica Boga o zgromadzeniu rozproszonego Izraela była równie stanowcza⁷. Izajasz, na przykład, przewidział, że w ostatnich dniach Pan wyśle „[szybkich posłów]” do ludu „[rosłego] z gładką skórą”⁸.

Ta obietnica zgromadzenia, ślubowana na kartach pism świętych, zostanie wypełniona. Jest to tak samo pewne jak proroctwa, które dotyczyły rozproszenia Izraela⁹.

Jeszcze przed Ukrzyżowaniem Pan Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół. Byli w nim: apostołowie, prorocy, siedemdziesiąci, nauczyciele i tak dalej¹⁰. Mistrz posłał swoich uczniów w świat, aby głosili Jego ewangelię¹¹.

Po pewnym czasie Kościół założony przez Pana chylił się ku duchowemu upadkowi. Jego nauki zostały zmienione, Jego obrzędy zostały zmienione. Wielkie Odstępstwo nastąpiło tak, jak przepowiedział to Paweł, który wiedział, że Pan nie przyjdzie ponownie, „zanim nie przyjdzie odstępstwo”¹².

To Wielkie Odstępstwo nastąpiło według wzoru, jaki kończył każdą poprzednią dyspensację. Pierwsza była w czasach Adama. Potem nastały dyspensacje Enocha, Noego, Abrahama, Mojżesza i innych. Każdy prorok wykonywał boskie polecenie, by nauczać boskości i doktryny dotyczącej Pana Jezusa Chrystusa. W każdym wieku te nauki miały pomagać ludziom. A nieposłuszeństwo tym naukom doprowadzało do odstępstwa. Tak więc, wszystkie poprzednie dyspensacje miały ograniczony czas i miejsce. Były ograniczone czasowo, ponieważ każda zakończyła się odstępstwem. Były ograniczone pod względem miejsca do dosyć niewielkiej części planety Ziemi.

Tak więc, potrzebne było całkowite przywrócenie. Bóg Ojciec i Jezus Chrystus powołali Proroka Józefa Smitha, aby był prorokiem tej dyspensacji. Wszystkie boskie moce poprzednich dyspensacji miały być przez niego przywrócone¹³. Ta dyspensacja pełni czasów, nie ma ograniczeń w czasie czy przestrzeni. Nie skończy się odstępstwem i wypełni świat¹⁴.

Jak prorokowali Piotr i Paweł, wszystkie rzeczy mają być przywrócone w tej dyspensacji. Dlatego też musi przyjść, jako część przywrócenia długo oczekiwane zgromadzenie rozproszonego Izraela¹⁵. Jest to konieczne preludium przed Drugim Przyjściem Pana¹⁶.

Ta nauka o zgromadzeniu jest jedną z ważniejszych nauk Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan powiedział: „[Dam wam znak] […] zbiorę Mój lud po rozproszeniu trwającym wiele lat i ponownie ustanowię Mój Syjon pośród nich”¹⁷. Ujawnienie Księgi Mormona jest znakiem dla całego świata, że Pan rozpoczął zgromadzenie Izraela i wypełni przymierza, jakie zawarł z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem¹⁸. Nie tylko uczymy tej nauki, lecz uczestniczymy w niej. Czynimy tak, gdy pomagamy w gromadzeniu wybranych Pana po obu stronach zasłony.

Księga Mormona jest centralnym punktem w tej pracy. Głosi doktrynę zgromadzenia¹⁹. Przyczynia się do tego, że ludzie dowiadują się o Jezusie Chrystusie, wierzą w Jego ewangelię i przystępują do Jego Kościoła. W rzeczywistości, gdyby nie było Księgi Mormona, obiecane zgromadzenie nie miałoby miejsca²⁰.

Dla nas, uszanowane imię Abraham jest ważne. Wymienione jest w większej ilości wersetów w pismach Przywrócenia niż we wszystkich wersetach Biblii²¹. Abraham jest związany ze wszystkimi członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich²². W naszych czasach Pan ponownie potwierdza przymierze zawarte z Abrahamem, poprzez Proroka Józefa Smitha²³. W świątyni otrzymujemy nasze największe błogosławieństwa, jako potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba²⁴.

Ta dyspensacja pełni czasów, była przewidziana przez Boga jako czas zgromadzenia zarówno w niebie, jak i na ziemi. Piotr wiedział o tym, że po pewnym czasie odstępstwa nadejdzie przywrócenie. On, który był z Panem na Górze Przemienienia, powiedział:

„Przeto upamiętajcie się i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, aby nadeszły od Pana czasy ochłody; […]

Którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich”²⁵.

W obecnych czasach Apostołowie Piotr, Jakub i Jan zostali wysłani przez Pana z „kluczami [Jego] królestwa i dyspensacji ewangelii po raz ostatni; w pełni czasów”, kiedy to zbierze „wszystko razem w jedno, zarówno to, co jest w Niebie, jak i to, co jest na ziemi”²⁶.

W roku 1830, Prorok Józef Smith dowiedział się o niebiańskim posłańcu zwanym Eliaszem, który posiadał klucze „przywrócenia wszystkich rzeczy”²⁷.

Sześć lat później poświęcono świątynię w Kirtland. Po tym, jak Pan przyjął ten święty dom, pojawili się niebiańscy wysłannicy z kluczami kapłańskimi. Ukazał się Mojżesz²⁸ i „przekazał […] klucze zgromadzenia Izraela z czterech krańców ziemi, i sprowadzenia dziesięciu plemion z ziem północnych.

Potem ukazał się Eliasz i przekazał dyspensację ewangelii Abrahama, mówiąc że w nas i naszym nasieniu błogosławione będą wszystkie pokolenia, które nastąpią po nas”²⁹.

Następnie prorok Eliasz ukazał się i powiedział: „Oto przyszła pełnia czasu, o której mówiono ustami Malachiasza — świadcząc, że on, (Eliasz) będzie posłany zanim nadejdzie wielki i straszny dzień Pana — aby zwrócił serca ojców do dzieci, a dzieci do ojców, bo inaczej cała ziemia zostanie dotknięta klątwą”³⁰.

Te wydarzenia miały miejsce 3 kwietnia 1836³¹ roku i w ten sposób wypełniło się proroctwo Malachiasza³². Święte klucze tej dyspensacji zostały przywrócone³³.

Na szczęście, zaproszenie, by „przyjść do Chrystusa”³⁴, może być również wystosowane do tych, którzy zmarli nie posiadając wiedzy o ewangelii³⁵. Część ich przygotowania stanowią ziemskie wysiłki innych ludzi. Gromadzimy rodowody, tworzymy grupowe rejestry rodzinne, wykonujemy pracę świątynną w zastępstwie zmarłych, by zgromadzić osoby przed Panem i w ich rodzinach³⁶.

Tutaj, na ziemi praca misjonarska jest kluczowa dla zgromadzenia Izraela. Najpierw ewangelia miała zostać zaniesiona do „zagubionych owiec z domu Izraela”³⁷. W rezultacie słudzy Pana wyruszyli, głosząc o Przywróceniu. W wielu narodach nasi misjonarze szukali tych ludzi z rozproszonego Izraela; poszukiwali ich „w rozpadlinach skalnych” i wyłowili ich tak, jak w starożytnych czasach³⁸.

Dokonanie wyboru przyjścia do Chrystusa nie zależy od fizycznego położenia, jest to kwestią osobistego zobowiązania. Ludzie mogą „poznać Pana”³⁹ bez konieczności wyjazdu ze swego kraju. To prawda, że we wczesnych dniach Kościoła, nawrócenie się często również oznaczało emigrację. Lecz teraz, zgromadzenie ma miejsce w każdym narodzie. Pan ogłosił ustanowienie Syjonu⁴⁰ w każdym państwie, gdzie dał Swoim Świętym możność przyjścia na świat i nadał im narodowość. Pisma święte zapowiadają, że ludzie „zgromadzą się na ziemiach swego dziedzictwa i osiedlą się na wszystkich swych ziemiach obiecanych”⁴¹. Każdy naród jest miejscem zgromadzenia dla własnego ludu⁴². Miejsce zgromadzenia brazylijskich Świętych jest w Brazylii; miejscem zgromadzenia nigeryjskich Świętych jest Nigeria; miejscem zgromadzenia koreańskich Świętych jest Korea, i tak dalej. Syjon to „ludzie czystego serca”⁴³. Syjon jest tam, gdziekolwiek są sprawiedliwi Święci. Publikacje, środki komunikacji i kongregacje są teraz takie, że prawie wszyscy członkowie mają dostęp do doktryn, kluczy, obrzędów i błogosławieństw ewangelii, bez względu na lokalizację.

Bezpieczeństwo duchowe zawsze będzie zależało od tego, jak dana osoba żyje, a nie od tego gdzie mieszka. Święci w każdym kraju mają równe prawo do błogosławieństw Pana.

Ta praca Wszechmogącego Boga jest prawdziwa. On żyje. Jezus jest Chrystusem. To jest Jego Kościół, przywrócony, by osiągnąć swoje boskie przeznaczenie, łącznie z obiecanym zgromadzeniem Izraela. Prezydent Gordon B. Hinckley jest prorokiem Boga w obecnych czasach, o tym świadczę w imię Jezusa Chrystusa, amen.