Να γίνουμε όργανο στα χέρια του Θεού φροντίζοντας τους πτωχούς και τους έχοντες ανάγκη

Πρεσβύτερος Ράσελ Νέλσον της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων: «Ο Επουράνιος Πατέρας μας νοιάζεται για [τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη]. Είναι όλοι παιδιά του. …Οι φτωχοί —ιδιαίτερα οι χήρες, τα ορφανά και οι ξένοι— υπήρξαν πάντοτε η έγνοια του Θεού και των ενάρετων. …Προς εκείνους οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για τους φτωχούς, υπήρξαν υπεσχημένες ευλογίες» (“In the Lord’s Own Way,” Ensign, Μάιος 1986, 25).

Κατά Ματθαίον 25:37-40: «Τότε, οι δίκαιοι θα του απαντήσουν, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε; Ή, να διψάς, και σου δώσαμε να πιεις;

»Και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε; Ή, γυμνόν, και σε ντύσαμε;

»Και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή, και ήρθαμε σε σένα;

»Και απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον αυτό το κάνατε σε έναν από τούτους τους ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα».

Μωσία 4:26: «Θα ήθελα να δίνετε από τα υπάρχοντά σας στους φτωχούς, κάθε άνθρωπος ανάλογα με αυτό που έχει, δηλαδή να δίνετε τροφή στους πεινασμένους, να ντύνετε τους γυμνούς, να επισκέπτεστε τους ασθενείς και να χορηγείτε για την ανακούφισή τους, και πνευματικά και υλικά, σύμφωνα με τις ελλείψεις τους».

Πρεσβύτερος Χένρυ Άιρινγκ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων: «Ποτέ ξανά δεν θα θεωρήσω την οικογενειακή διδασκαλία ή την επίσκεψη διδασκαλισσών ως προγράμματα απλώς. …Το έργο αυτό είναι μια ευκαιρία, όχι ένα βάρος. …Κάθε μέλος έχει συνάψει μια διαθήκη για να κάνει έργα καλοσύνης, όπως θα έκανε ο Σωτήρας. Επομένως, κάθε κλήση να δώσουμε μαρτυρία και να ενδιαφερθούμε για τους άλλους δεν αποτελεί απλώς ένα αίτημα για επιπλέον υπηρέτηση. Αποτελεί ευλογία σχεδιασμένη από έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό. …Η καθεμία είναι μια ευκαιρία να αποδείξουμε ποιες ευλογίες εκχέονται από το να είμαστε ένας λαός διαθήκης και καθεμία είναι μια ευκαιρία για την οποία συμφωνήσατε να είστε υπόλογοι» (“Witnesses for God,” Ensign, Νοέμβρ. 1996, 31).

Επίσκοπος Ντέιβιντ Μπέρτον, Προεδρεύων Επίσκοπος: «Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε ότι είναι ευθύνη μας ‘να θρέψουμε τους πεινασμένους, να ντύσουμε τους γυμνούς, να χορηγούμε για τη χήρα, να στεγνώνουμε τα δάκρυα του ορφανού, να παρηγορούμε τον πληγέντα, είτε σ’ αυτή την εκκλησία είτε σε όποια άλλη ή σε καμία εκκλησία, όπου τους βρίσκουμε’ (Times and Seasons, 15 Μαρτ. 1842, 732). Είθε να είμαστε γενναιόδωροι με το χρόνο μας και να παρέχουμε πλουσιοπάροχα για τη φροντίδα εκείνων που υποφέρουν» (“Go, and Do Thou Likewise,” Ensign, Μάιος 1997, 77).

Μπόνυ Πάρκιν, γενική πρόεδρος Ανακουφιστικής Εταιρείας: «Η αποθήκη του Κυρίου —όπου ‘υπάρχουν αρκετά και για να περισσέψουν’— είναι [συμβολικά] αυτό το οποίο έχει εναποθέσει ο Κύριος στον καθέναν μας (Δ&Δ 104:17). Είναι το να βοηθά μια γυναίκα μία άλλη. Είναι να προσφέρεται μια αδελφή να ακούσει προσεκτικά ή να μιλήσει με μία αδελφή η οποία ίσως νιώθει μοναξιά. Είναι να αναπτύσσει μια αδελφή στενή φιλία με την αδελφή που επισκέπτεται και διδάσκει. Είναι, εσείς κι εγώ, με τις δυνάμεις μας, τις ικανότητές μας και τα ταλέντα μας, να ευλογούμε τη ζωή ενός άλλου» (“Welfare, the Crowning Principle of a Christian Life,” BYU Women’s Conference, 1 Μαΐου 2003, 3).