ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ

«Αδελφή Χόπκινς, αυτές είναι οι 10 Ηλιαχτίδες που θα διδάσκεις αυτόν τον χρόνο», ανακοίνωσε η σύμβουλος στην προεδρία της Προκαταρκτικής. Ήμουν νεοφώτιστη και παραδέχομαι ότι αυτή η κλήση με τρομοκρατούσε. Πώς θα μπορούσα να διδάξω αυτά για τα οποία δεν είχα σταθερά κατανόηση; Πώς θα χειριζόμουν τόσα πολλά, γεμάτα ενέργεια, παιδιά; Αλλά ο επίσκοπος και η πρόεδρος της Προκαταρκτικής με διαβεβαίωσαν ότι θα ελάμβανα ευλογίες, επειδή αποδεχόμουν αυτήν την «τρομερή» κλήση.

Ήξερα ότι έπρεπε να καταβάλω προσπάθειες για την μάθηση του ευαγγελίου προκειμένου να το διδάσκω και γι’ αυτόν τον λόγο κάθε εβδομάδα διάβαζα το εγχειρίδιο –μία πηγή αφθόνου ευαγγελικού φωτός– και προσευχόμουν και αναλογιζόμουν πώς οι αρχές εφήρμοζαν στη ζωή τη δική μου και των παιδιών. Καθώς μελετούσα και δίδασκα, απέκτησα μαρτυρία για τα θεϊκά μας πρωτοτόκια ως τέκνα του Θεού. Ανεκάλυψα την αξία και την μοναδικότητα κάθε ψυχής. Τα απλά μαθήματα της Προκαταρκτικής δεν φώτιζαν απλώς τα πρόσωπα των πολύτιμων τέκνων Του, αλλά επίσης έκαναν να ανθίσει ο σπόρος της μαρτυρίας που είχα όταν βαπτίσθηκα.

Εκείνον τον πολύτιμο χρόνο με τις Ηλιαχτίδες με έκανε ευγνώμων διά παντός για μία κλήση που άλλαξε τη ζωή μου. Άλλαξα, όπως άλλαξαν και τα παιδιά, από τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού.