Meer dan brood en water
Hoewel het een zegen is om van het avondmaal te nemen, kan het al gauw vanzelfsprekend worden omdat we dat elke zondag doen. Hoe kunnen we deze heilige verordening meer waarderen? Jongemannen uit de wijk Belgrade 2 in de ring Bozeman (Montana, VS) hebben daar zo hun ideeën over.
Brek en Jake Halgren en Michael en Evan Romrell willen de Heiland indachtig zijn en de verzoening in hun leven werkzaam laten zijn. Nemen van het avondmaal geeft hen (en ons allemaal) die gelegenheid. Het is een kans om de Heiland te aanbidden en onszelf te verbeteren. Als de jongemannen helpen met het avondmaal, gebruiken ze het priesterschap om anderen te dienen.
Eerbied voelen voor het avondmaal
Deze jongemannen weten ook dat het avondmaal belangrijk is voor de leden van de wijk, dus nemen ze hun priesterschapsverantwoordelijkheid serieus. Waar denken ze aan als ze het avondmaal bedienen in de wijk? Jake (16) is dankbaar voor de kans om dienstbaar te zijn. ‘Je beseft dat je de Heer vertegenwoordigt’, zegt hij.
Zijn broer Brek (18) zegt: ‘Als priester let ik erop dat alles goed verloopt. Maar ik probeer ook aan de verzoening te denken. Elke week heb je de prachtige gelegenheid om je van je zonden te bekeren, de week hernieuwd te beginnen en te werken aan de dingen waaraan je moet werken. Het is een geweldige kans om geestelijk opgebouwd te worden.’
Michael (17) denkt ook aan de Heiland: ‘Ik heb een sterk getuigenis van de verzoening van Jezus Christus. Ik kan aan de fouten denken die ik heb gemaakt en weten dat ze worden uitgewist als ik mij ervan bekeer. Dat komt door wat Hij heeft gedaan. Deelname aan het avondmaal doet me altijd aan de verzoening denken.’
Het priesterschap waardig zijn
Zij begrijpen dat het belangrijk is om het priesterschap waardig te zijn. Brek zegt dat het een voorrecht is om het priesterschap te dragen. ‘Ik vind het geweldig. Je let beter op wat je gedurende de week doet. Het helpt echt.’
Evan (15) zegt: ‘De hele week besef ik dat ik het priesterschap draag. Dat helpt me om het goede te kiezen zodat ik in aanmerking kom om aan het avondmaal deel te nemen.’
Eerbied leren hebben
Deze jongemannen hebben als kind geleerd eerbied voor het avondmaal te hebben. Hun ouders vroegen hun op te letten als het avondmaal werd rondgediend. Dat gevoel is hun in de tienerjaren bijgebleven. Michael zegt: ‘Ik kan niet genoeg benadrukken wat het avondmaal voor mij betekent. Het avondmaal is een symbool van het lichaam en het bloed van de Heer. Wij nemen zijn naam op ons. Wij verkondigen zijn evangelie en proberen een goed voorbeeld te zijn. Zonder Hem zouden we nooit naar onze hemelse Vader kunnen terugkeren. Het avondmaal wijst ons daarop.’
Zij hebben ook geleerd om eerbied te hebben voor het avondmaal door andere dragers van het Aäronisch priesterschap, waaronder hun oudere broers, hun taken te zien doen. Evan weet bijvoorbeeld nog dat zijn oudere broer, die nu op zending is in Brazilië, met hem praatte over het avondmaal, het priesterschap en andere evangeliezaken.
Breks oudere broers waren ook goede voorbeelden voor hem. ‘Als ze het avondmaal klaarmaakten, keek ik altijd naar ze op’, zegt Brek.
Michael moet denken aan wat zijn moeder hem heeft geleerd: ‘Zij legde uit dat het avondmaal de belangrijkste reden is waarom we naar de kerk gaan. Het avondmaal dient als herinnering aan de verzoening.’
De verzoening van Jezus Christus was een daad van dienstbetoon die gevolgen heeft voor alle mensen. In kleiner verband kunnen Aäronisch-priesterschapsdragers hun wijk of gemeente dienen door te helpen bij het avondmaal, er eerbied voor te tonen en waardig te leven om ervan te nemen.