Besprekingen in de klas leiden

Het stellen van de juiste soorten vragen kan een goede bespreking in de klas op gang brengen. De lesboeken in de kerk staan vol weloverwogen vragen die cursisten aanmoedigen om naar antwoorden te zoeken in de lesstof of het geleerde te overdenken en toe te passen.

U kunt vragen stellen die de cursisten aanzetten in de Schriften of de woorden van hedendaagse apostelen en profeten naar informatie te zoeken. Hier zijn twee voorbeelden van zoekvragen op basis van de ideeën voor studie en onderwijs in Leringen van kerkpresidenten: Joseph Smith: ‘Denk er bij het lezen van de pagina’s 55–56 over na wat de Heiland heeft gedaan om ervoor te zorgen dat wij mede-erfgenamen van Hem kunnen worden.’ en ‘Neem Joseph Smiths leringen door over het belang van een stoffelijk lichaam (pp. 227–229).’

Andere vragen stimuleren de cursisten om na te denken over de betekenis van wat ze hebben gelezen of in hun leven toe te passen wat ze hebben geleerd. Deze vragen volgen meestal nadat de cursisten bekend zijn geraakt met de inhoud van de les. Na het stellen van de eerdere zoekvragen kunt u bijvoorbeeld de volgende vragen stellen om de cursisten te laten nadenken hoe ze kunnen toepassen wat ze hebben gelezen: ‘Bedenk op welke manieren u Hem uw dankbaarheid kunt tonen voor zijn zoenoffer.’ of ‘Hoe kan deze kennis van invloed zijn op hoe wij voor ons lichaam zorgen?’

Welke vragen u ook stelt, geef cursisten voldoende tijd om het antwoord op te zoeken of erover na te denken. Cursisten gaan vanzelf antwoorden als ze weten dat u de vragen niet voor hen beantwoordt.

Na mijn ervaring in de klas van broeder Johnson besloot ik bij te houden hoe lang leerkrachten op een reactie wachtten nadat ze een vraag hadden gesteld. Ik kwam erachter dat de meeste leerkrachten niet meer dan twee of drie seconden wachtten, maar als ik ze ernaar vroeg, dachten ze dat het veel langer was. Cursisten vertelden me juist dat ze meer tijd nodig hadden om na te denken over de antwoorden.

In een poging om leerkrachten te helpen de deelname in de klas te verbeteren, gaf ik hun het advies om na het stellen van een vraag stilletjes tot 20 te tellen, zodat de klas tijd had om na te denken. Ze leerden dingen te zeggen als ‘Ik geef u de tijd om na te denken’ of ‘Wilt u over deze vraag nadenken, dan vraag ik later naar reacties.’ Nadat de leerkrachten in onze ring hiermee aan de slag gingen, nam de deelname van de klas toe en voelden de cursisten de Geest omdat ze elkaar in het evangelie begonnen te onderwijzen (zie LV 88:77).

Ik woonde eens een les bij waarin de leerkracht de cursisten ruim twee minuten de tijd gaf om na te denken over een vraag in verband met de toepassing van een leerstelling van het evangelie. Dat gaf mij de tijd om mijn gedachten in stilte te laten gaan. Ik voelde de Geest en kreeg enkele inzichten over die leerstelling die ik waarschijnlijk niet zou hebben gehad zonder die momenten voor mezelf. Deze ervaring heeft me doen beseffen dat cursisten die de tijd krijgen om over een vraag na te denken, er dieper over kunnen nadenken en beter kunnen luisteren naar de Geest. (Zie 3 Nephi 17:1–3.)

In uw klas of gezin zijn dergelijke geestelijke ervaringen ook mogelijk tijdens een bespreking, als u open vragen gebruikt en iedereen de tijd geeft om na te denken voordat u antwoorden verwacht.