Eja, Më Ndiq

1. “Eja, më ndiq”, Jezusi tha.

Në gjurm’t e Tij le t’ecim, pra,

Me t’lindurin Bir q’Ati do,

Ne veç ashtu mund t’jemi një.

2. “E-ja, më ndiq”, të thje-shtat fjal’,

Ma-dhë-shtin’ e s’vër-te-tës mbajn’,

Fja-lë që rrë-zë-llejn’ shkël-qim,

Për men-djen nxi-tje dhe frym’-zim.

3. Ne dim’ se du-het në k’të jet’,

Që lu-gi-nës së lo-t’ve zbret,

Pas Tij të shkojm’. Por a ësht’ mjaft?

Jo, kjo vazh-don në bot’ më lart.

4. U-dhën e Tij ne do t’kër-kojm’

Jo veç sa në k’të tok’ t’je-tojm’,

Por e-dhe kur të gjejm’ çli-rim,

Që në Zot t’ke-mi tra-shë-gim.

5. Shte-gut për-pa-ra t’shkojm’ për-her’,

Fu-sha më t’gje-ra ndë-rsa gjejm’,

Dhe të ndje-kim A-të gjith-mon’

Në çdo rre-than’ të je-tës son’.

6. Fro-ne, sun-dim, mbret’-ri, push-tet,

Lav-di, pa-rajs’ për ne do t’jen’,

Po t’u bin-de-mi për-jet’-sisht

Fjal’-ve të Tij “E-ja, më ndiq”.