Καναρίνια με γκρίζο στις φτερούγες τους

Πριν από 60 περίπου χρόνια, όταν υπηρετούσα ως νεαρός επίσκοπος, πέθανε η Κάθλιν ΜακΚι, μία χήρα στον τομέα μου. Ανάμεσα στα υπάρχοντά της, ήταν τρία καναρίνια. Δύο, με ένα λαμπερό κίτρινο χρώμα θα δίνονταν σε φίλους της. Το τρίτο, ο Μπίλυ, είχε κίτρινο πτέρωμα με γκρίζο στις φτερούγες του. Η αδελφή ΜακΚι μου είχε αφήσει ένα σημείωμα: «Θα μπορέσετε εσείς και η οικογένειά σας να το πάρετε στο σπίτι σας; Δεν είναι το ομορφότερο, όμως κελαηδά καλύτερα από όλα».

Η αδελφή ΜακΚι έμοιαζε πολύ με το κίτρινο καναρίνι της, με το γκρίζο στις φτερούγες του. Δεν είχε ευλογηθεί με ομορφιά, δεν είχε το χάρισμα της αυτοπεποίθησης, δεν είχε τιμηθεί με απογόνους. Όμως το τραγούδι της είχε βοηθήσει άλλους να αντέξουν προθυμότερα τα φορτία τους και να φέρουν καλύτερα εις πέρας τα καθήκοντά τους.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από κίτρινα καναρίνια με γκρίζο στις φτερούγες τους. Είναι κρίμα που λιγοστοί μόνο έχουν μάθει να κελαηδούν. Κάποιοι είναι νέοι άνθρωποι που δεν ξέρουν ποιοι είναι, τι μπορούν να γίνουν ή και τι θέλουν να γίνουν. Το μόνο που θέλουν είναι να γίνουν κάποιος. Άλλοι έχουν καταβληθεί από τα χρόνια, επιβαρυνθεί από τις έγνοιες ή είναι γεμάτοι αμφιβολία – ζώντας μια ζωή κάτω από το επίπεδο των δυνατοτήτων τους.

Για να ζούμε εξαιρετικά, θα πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με θάρρος, την απογοήτευση με χαρωπή διάθεση και το θρίαμβο με ταπεινότητα. Ρωτάτε: «Πώς θα μπορούσαμε να επιτύχουμε αυτούς τους στόχους;» Απαντώ: «Αποκτώντας μία πραγματική προοπτική για το ποιοι πραγματικά είμαστε!» Είμαστε γιοι και κόρες ενός ζωντανού Θεού, κατά την εικόνα του οποίου έχουμε πλαστεί. Συλλογιστείτε αυτό: πλασμένοι κατά την εικόνα του Θεού. Δεν μπορούμε να διατηρούμε ειλικρινά αυτή την πεποίθηση χωρίς να βιώνουμε μια βαθιά καινούργια αίσθηση ισχύος και δύναμης.

Στον κόσμο μας, συχνά ο ηθικός χαρακτήρας δείχνει να έρχεται δεύτερος στην ομορφιά ή τη γοητεία. Όμως από πολύ παλιά, αντηχεί η συμβουλή του Κυρίου στον Σαμουήλ τον προφήτη: «Ο Κύριος δεν βλέπει όπως βλέπει ο άνθρωπος‧ επειδή, ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει την καρδιά» (Σαμουήλ Α΄ 16:7).

Όταν ο Σωτήρας αναζήτησε έναν άνδρα πίστης, δεν τον επέλεξε από το πλήθος των φαρισαϊκών που βρίσκονταν συχνά στη συναγωγή. Αντίθετα, τον κάλεσε ανάμεσα από τους ψαράδες της Καπερναούμ. Ο δύσπιστος, αμόρφωτος, απερίσκεπτος Σίμων, έγινε ο Πέτρος, ο Απόστολος της πίστης. Ένα κίτρινο καναρίνι με γκρίζο στις φτερούγες του, είχε τα απαιτούμενα για την πλήρη εμπιστοσύνη και τη διαρκή αγάπη του Διδασκάλου.

Όταν ο Σωτήρας επέλεξε έναν ιεραπόστολο με ζήλο και δύναμη, δεν τον βρήκε ανάμεσα στους υποστηρικτές αλλά ανάμεσα στους αντιπάλους Του. Ο Σαούλ, ο διώκτης, έγινε ο Παύλος ο ιεραπόστολος.

Ο Λυτρωτής διάλεξε ατελείς ανθρώπους να διδάξουν το δρόμο προς την τελείωση. Το έπραξε τότε. Το πράττει και τώρα – ακόμα και με κίτρινα καναρίνια με γκρίζο στις φτερούγες τους. Καλεί εσάς και εμένα να Τον υπηρετήσουμε εδώ κάτω. Η δέσμευσή μας πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Και στον αγώνα μας, αν σκοντάψουμε, ας ικετεύσουμε: «Οδήγησέ μας, ω οδήγησέ μας, μεγάλε Δημιουργέ των ανθρώπων, έξω από το σκότος, για να προσπαθήσουμε ξανά».¹

Προσεύχομαι ώστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ανδρός από τη Γαλιλαία, τον οποίο συχνά θα βρίσκαμε ανάμεσα στους φτωχούς, τους εξευτελισμένους, τους καταπιεσμένους και τους πονεμένους. Είθε να βγει από την καρδιά μας ένα αληθινό τραγούδι καθώς θα πράττουμε αυτό.