Kracht uit de Schriften

Waarom zou een tiener elke donderdagavond twee uur lang samen met zijn moeder de Schriften bestuderen? Een jaar geleden zou Rooma Terooatea uit Tahiti zich dat waarschijnlijk ook afgevraagd hebben.

Nu vraagt hij zich af waarom een tiener dat niet zou doen.

Rooma had drie jaar lang maar weinig aandacht geschonken aan de leesopdrachten die de seminarieleerkrachten hem voor de komende les gaven. ‘Ik had helemaal geen zin om ze te lezen’, zegt hij. ‘De Schriften zeiden me niet echt veel.’

Maar hij vroeg zich wel af waarom de kerkleiders in zijn wijk en ring in hun toespraken en lessen altijd de Schriften gebruikten. Hij keek naar zijn leiders. Hij zag het gemak waarmee de ringpresident schriftteksten kon aanhalen.

Toen de ring Faaa (Tahiti) de seminarieleerlingen in zijn laatste seminariejaar in teams had onderverdeeld om wedstrijden in tekstenbeheersing te houden, besloot Rooma de Schriften een kans te geven.

Zo zijn de wekelijkse studie-uurtjes met zijn moeder begonnen. Iedere donderdagavond studeerden ze samen voor de wedstrijd in de klas van de volgende dag. Hij leerde waar de belangrijke verzen stonden, en leerde er zelfs vele uit het hoofd.

En daarmee begon het een en ander bij Rooma te veranderen. Door zijn schriftstudie kreeg hij een betere band met zijn moeder. Hij ontdekte de overeenkomsten tussen de leringen in de Schriften en de gebeurtenissen in de huidige wereld. Hij bad over wat hij las, en besefte dat het van God kwam.

Hij heeft tevens bijgedragen aan de overwinning van zijn team in het tekstenbeheersingskampioenschap van de ring.

Rooma herkent in de zegeningen die hij heeft ontvangen een les die hij bij zijn studie van de Schriften heeft geleerd. ‘In Mosiah 2:24 zegt koning Benjamin dat de Heer ons onmiddellijk zegent als we doen wat Hij van ons vraagt’, zegt Rooma. Een van de grootste zegeningen is dat hij ‘na het bestuderen van de Schriften dit jaar weet dat het Boek van Mormon waar is’.

Aan het begin van het schooljaar was Vaitiare Pito niet eens lid van de kerk. Hoe kon een nieuw lid dat nooit eerder aan het seminarie had meegedaan haar team dan helpen het tekstenbeheersingskampioenschap van de ring Faaa te winnen?

‘Ik maakte me geen zorgen over mijn gebrek aan ervaring’, zegt ze. ‘Veel van de teksten had ik al tijdens de zendelingenlessen geleerd.’

De meeste familieleden van Vaitiare waren lid van de kerk geworden nadat haar vader onverwacht was overleden en de wijkzendingsleider de zendelingen naar Vaitiares huis had meegenomen. Ze spraken onder andere over eeuwige gezinsbanden. ‘Dat heeft ons gezin echt veranderd’, zegt ze.

Maar de 17-jarige behield haar eigenzinnigheid. ‘Na mijn doop zei iedereen dat ik naar het seminarie moest gaan’, zegt ze. ‘Ik hou er niet van als mensen me voorschrijven wat ik moet doen, dus het duurde een tijdje voordat ik ging.’

Uiteindelijk besloot ze zelf om te gaan en vond ze het fijn. Ze kwam in hetzelfde team voor tekstenbeheersing als Rooma.

Eerst deed ze geen moeite om de leesopdrachten te lezen. Maar toen ze dat toch deed, werd ze al gauw in verschillende opzichten gezegend.

‘De Schriften hebben me echt geholpen’, zegt ze. ‘Ik heb veel door de Schriften geleerd’, zoals het belang van gebed en dat onze hemelse Vader onze gebeden verhoort.

Ze heeft ook geleerd dat als ze zich zelf iets voorneemt, zoals het seminarie volgen of in de Schriften lezen, ze dat makkelijker volhoudt dan wanneer ze het doet omdat het moet of ‘zo hoort’.

Nu het schooljaar achter de rug is, is Vaitiare dankbaar dat ze ervoor gekozen heeft om het seminarie te volgen en de Schriften te bestuderen: ‘Ik weet dat we gezegend worden als we de Schriften lezen.’