Een roeping van betekenis

Toen ik als adviseuse voor de rozenmeisjes in de jongevrouwenorganisatie werd geroepen, had ik mijn twijfels of ik die roeping wel aankon. Ik dacht dat de meisjes me vast niet aardig zouden vinden of niets van me konden leren. Vooral toen ik bedacht hoe ze nu anders in het leven staan dan toen ik hun leeftijd had.

Dat gevoel veranderde een paar weken na mijn aanstelling toen ik een jongevrouwenevenement bijwoonde. Bij die gelegenheid vertelde een moeder hoe dankbaar ze was voor het jongevrouwenprogramma, omdat het haar dochters tegen verleiding wapende. Door haar woorden besefte ik hoe belangrijk mijn taak eigenlijk was.

Ik zag in dat mijn roeping meer inhield dan lesgeven op zondag en activiteiten plannen. Ik was geroepen om deze jongevrouwen te helpen zich op de toekomst voor te bereiden — om naar de tempel te gaan, in de kerk te dienen en een goede moeder te zijn. Ik moest ze helpen zich op het leven voor te bereiden.

Roepingen in de kerk komen van onze liefhebbende hemelse Vader. Hij weet wat wij en degenen die we dienen nodig hebben. Met dat besef kunnen we geloof in Hem en vertrouwen in onszelf ontwikkelen, ook al snappen we niet waarom we voor een bepaalde taak worden gevraagd of twijfelen we aan ons vermogen om een roeping te vervullen. We mogen dankbaar zijn dat we kansen krijgen om te dienen en dat we een roeping waardig zijn. We kunnen die mogelijkheden aangrijpen om zo veel mogelijk te leren en vooruitgang te maken in het evangelie.