Zingen in Singapore

‘We wilden de jongeren in eerste instantie bij elkaar brengen’, zei Kate Loreto, de jongevrouwenpresidente van de ring. ‘Onze jongeren komen uit acht verschillende wijken en hebben uiteenlopende culturele achtergronden. Dat maakt sociale omgang moeilijk voor ze. Vandaar dat we op het idee van een musical kwamen om ze bij elkaar te brengen.’

De leiding koos muziek uit op basis van de adviezen aan jongeren voor een goed leven van president Gordon B. Hinckley (1910–2008).¹ Voor die muziek is gekozen ‘zodat de jeugd de tekst van de liedjes in zich konden opnemen, de Geest voelen en de normen naleven’, zei Connie Woo, die de algehele leiding van de productie had. ‘We wilden er zo veel mogelijk jongeren bij betrekken’, zei zuster Woo. In totaal deden er 78 jongeren mee.

Misschien deed iedereen in het begin niet om dezelfde reden mee, maar nagenoeg alle jongeren bleven naar de repetities komen omdat ze genoten van de vriendschappen, het zingen en, bovenal, de Geest.

Na het vaststellen van het thema en het oefenschema kregen de jongeren verschillende rollen in de productie en zitting in de diverse comité’s toebedeeld die bij hun talenten pasten.

De achttienjarige Ally Chan uit de wijk Singapore 2 bood zich aan voor het kostuumcomité. ‘We moesten in elk geval iets kiezen dat fatsoenlijk was, betaalbaar en jeugdig, en dat er op het toneel ook nog eens goed moest uitzien’, zei ze. Ze leerde niet alleen hoe ze keuzes kan maken op basis van evangelienormen en samenwerking met anderen, maar ze was ook blij met het resultaat.

De vijftienjarige Canden Petersen uit de wijk Singapore 1 werd benoemd tot koorpresident en zorgde mede voor het soepele verloop van de repetities. Hij had onder meer de taak om mensen voor het gebed te vragen, de jongeren voor repetities en spelletjes op te trommelen en te coachen, en de posities op het toneel aan te kondigen. ‘Ik moest ook een paar jongemannen vragen om assistentie bij het opbouwen en weghalen van de set, en erop toezien dat de jongeren hun taken vervulden’, zei hij. ‘Ik vond die verantwoordelijkheden goed voor de jongeren. Hopelijk zien ze in dat de Heer nu al leiders roept, en niet alleen volwassenen. Ze kunnen en dienen hun leiders te ondersteunen, ongeacht hun leeftijd of ervaring.’

De achttienjarige Kandace Lim uit de wijk Woodlands nam meerdere rollen en taken op zich: ze was lid van het kostuumcomité, het choreografiecomité, het fotografiecomité en zong ook nog eens solo. Over die vele taken zei ze: ‘Mijn moeder heeft me geïnspireerd om die taken op me te nemen. Ze heeft me geleerd dat je elke gelegenheid om te dienen moet aangrijpen. Als je een taak op je neemt en je best doet, helpt de Heer je altijd door de moeilijkheden heen die je kunt tegenkomen.’

Naast al die bestuurlijke taken waren er ook mensen nodig om op te treden. De zeventienjarige John Lee uit de wijk Clementi Ward was een van die dappere zielen die zich voor een solopartij aanmeldde. Zijn reden was eenvoudig: ‘Ik vind zingen gewoon leuk! En het geeft me een fijn gevoel.’

De zeventienjarige Ezra Tadina uit de wijk Woodlands zag een rol als zanger niet zitten, maar vond een andere manier om een bijdrage te leveren. ‘Ik koos ervoor om mee te doen,’ zei hij, ‘en ik ben juist degene die in het stuk het verhaal over meedoen vertelde. Die boodschap leeft voor mij omdat ik weet dat die waar is.’

De repetities duurden van november 2009 tot maart 2010. In die periode kwamen de jongeren elke vrijdagavond in het ringgebouw bij elkaar om te oefenen, vakanties en feestdagen uitgezonderd. De tijd en inzet die de jeugd erin moest stoppen, vergde een aanzienlijk offer gezien het zware schema van een doorsneejongere in Singapore.

Brugklasser Olivia Hoe uit de wijk Bedok koos voor deelname omdat ‘uiteindelijk het evangelie me staande houdt en me, wat er ook gebeurt, door de moeilijkheden van het leven loodst. Ik weet dat er Iemand is die over me waakt en me onvoorwaardelijk liefheeft. Dat geeft me zo veel troost, meer dan genoeg denk ik om er elke dag weer tegenaan te gaan.’

Veel jongeren hadden andere verplichtingen, maar ze wisten dat de Heer een weg voor hen had bereid. Dat gold ook voor de zestienjarige Amanda Ho uit de wijk Singapore 2. ‘Ik had dansles, wat soms samenviel met de repetities voor de musical. Maar wonderlijk genoeg veranderde de dansschool de oefentijden, zodat ik de musicalrepetities kon bijwonen’, legde ze uit.

Na maanden oefenen was de voorstelling eindelijk klaar om opgevoerd te worden. Dankzij de enthousiaste reclame door de tieners zelf kwamen meer dan 700 mensen naar de drie optredens kijken. De jongeren brachten hun boodschap in de vorm van zang, dans, instrumentale muziek en hun eigen getuigenis, waardoor velen in het publiek werden geraakt.

De groep kreeg ook de uitdaging mee om vrienden die geen lid waren uit te nodigen voor de voorstelling en er een zendingsgelegenheid van te maken. De achttienjarige Michael Lee nam die uitdaging serieus. ‘Ik had zes vrienden uitgenodigd om te komen, en drie kennissen en een leerkracht van school kwamen kijken’, zei hij. Hun optreden heeft veel indruk op zijn leerkracht gemaakt. ‘Hij zei dat het een geweldige belevenis was. Hij vroeg zelfs om een exemplaar van het boekje Voor de kracht van de jeugd. Hij zei dat hij de energie voelde in de vele hoopvolle harten van de jongeren.’

Het oorspronkelijke doel van de leidinggevenden om de jongeren bijeen te brengen is zeker verwezenlijkt. ‘Toen ik daar tijdens de uitvoering zat en naar de deelnemers keek, was mijn hart vervuld met vreugde’, zei zuster Woo. ‘Het ging er niet om hoe goed ze eruitzagen, hoe goed ze zongen en speelden, of hoe goed ze de verhalen overbrachten. Het ging er niet om op welke school ze zaten of uit welk land ze kwamen. Ze waren één.’

De musical heeft het getuigenis van velen versterkt. Sommigen zeggen dat ze de melodieën neuriën en de tekst van de liedjes zingen, waar ze ook zijn. Bovendien helpt de boodschap in de liederen ze hun dagelijkse uitdagingen aan te kunnen. Velen van hen zijn niet alleen goede vrienden en vriendinnen geworden, maar ook een geestelijke steun en toeverlaat voor elkaar in moeilijke tijden. Ze kunnen elkaar helpen om op het smalle pad te blijven en geestelijk te groeien.