De persoonlijke vooruitgang van ons gezin

De gezinnen waartoe Katja en Ivanna behoren, sloten zich in 1992 bij de kerk aan, kort nadat het zendingsgebied Kiev (Oekraïne) was opgericht. Maar beide gezinnen raakten inactief voordat de meisjes oud genoeg waren om zich te laten dopen.

Toen Ivanna 13 jaar was, verhuisden haar ouders naar een huis dichtbij een kerkgebouw van heiligen der laatste dagen. Toen ze er met haar moeder langs liep, herinnerde haar moeder zich al het goede dat de kerk haar gebracht had. Ze moedigde Ivanna aan om naar de kerk te gaan. ‘Mijn moeder wist dat ze me in de kerk alleen goede dingen zouden leren, in tegenstelling tot de wereld’, zegt Ivanna. Ze ging naar de kerk en naar activiteiten, en ze kreeg les van de zendelingen. En toen de zendelingen haar vroegen of ze zich wilde laten dopen, stemde ze in.

Toen Katja op haar vijftiende terugkwam van een reis met een jeugdgroep uit de buurt, was ze verbaasd dat haar vader haar vertelde dat hij de zendelingen had uitgenodigd om haar les te geven. Hij zei dat zij best mocht luisteren, maar dat hij geen interesse had.

Katja maakte een afspraak met de zendelingen. ‘Toen ik luisterde, voelde ik dat dit de goede weg was. Ik herinnerde me hoe ik me als kind in de kerk had gevoeld. En na een tijdje besloot ik me te laten dopen’, zegt ze.

Beide jongevrouwen moesten veranderen om lid van de kerk te kunnen worden, en het programma Persoonlijke vooruitgang hielp hen daarbij. ‘Ik was nog aan het leren. Ik had zo mijn gewoonten. Zelfs mijn kledingstijl moest ik veranderen’, herinnert Katja zich. ‘Persoonlijke vooruitgang hielp me stukje bij beetje met veranderen. Het gaf me kracht om een dochter van God te zijn, niet alleen in de kerk, maar elke dag.’

Door Persoonlijke vooruitgang konden Ivanna en Katja gewoonten aanleren die hen geestelijk sterk maakten, zoals gebed, schriftstudie en geschikte programma’s kiezen in de media. Ze leerden ook les geven en anderen dienen. Daardoor konden ze dichter tot God komen en thuis een beter voorbeeld worden.

‘Persoonlijke vooruitgang heeft me geholpen. Iedere opdracht die ik afmaakte, leidde tot groei. Ik kreeg meer kennis en moed’, zegt Ivanna. ‘Het was vooral goed voor me omdat de meeste van onze gezinsleden niet actief zijn als lid van de kerk.’

Door de veranderingen die Ivanna vanwege Persoonlijke vooruitgang doormaakte, kon zij thuis een voorbeeld zijn. ‘Mijn ouders merkten duidelijk hoe ik veranderde. Ze waren heel blij dat ik naar de kerk ging’, zegt Ivanna. Ze ging alleen naar de kerk, totdat haar moeder besloot met haar mee naar de avondmaalsdienst te gaan. Nu gaan ze samen naar de kerk.

Katja’s voorbeeld raakte haar gezinsleden ook. Kort nadat Katja lid van de kerk was geworden, ging haar moeder met haar mee, en daarna haar vader. De gezinsleden van beide jongevrouwen merkten welke invloed het programma Persoonlijke vooruitgang en hun betrokkenheid in de kerk op Katja en Ivanna hadden. Ze zagen hoe gelukkig ze waren geworden en wilden daar ook deel aan hebben.

De vreugde van Katja en haar gezinsleden nam toe. Door haar deelname aan Persoonlijke vooruitgang viel het haar op dat het programma zich richtte op het belang van de tempel. ‘Er is een hele afdeling gewijd aan naar de tempel gaan. Ik wilde echt naar de tempel, maar mijn ouders waren er niet klaar voor’, zegt ze.

Katja was echter in de gelegenheid om met haar seminarieklas naar de tempel te gaan. Ze weet nog: ‘Ik deed voor het eerst tempelwerk. Ik was echt blij en ik wilde vaker gaan. Ik wilde echt dat ik er met de rest van het gezin naartoe kon en dat we voor eeuwig verzegeld zouden worden.’

Katja en haar gezinsleden bereidden zich voor en waren uiteindelijk klaar om naar de tempel te gaan. Twee jaar na haar eerste bezoek aan de tempel kwam Katja terug, dit keer met het hele gezin. ‘Ik begreep dat het echt een plek is waar een gezin eeuwig kan worden’, zegt Katja. Ze werden in de Freibergtempel (Duitsland) aan elkaar verzegeld.

Katja en Ivanna zijn dankbaar voor de kerk en beide hebben ze veel profijt gehad van wat de kerk biedt, met name het programma Persoonlijke vooruitgang. ‘Mijn getuigenis van Persoonlijke vooruitgang is dat het ons sterker maakt en ons helpt om ons in ieder aspect van ons leven te vervolmaken’, zegt Katja.

Ivanna is van mening dat de jongevrouwen en andere kerkorganisaties haar hebben geholpen om een zendeling te zijn. Ivanna is positief over zendingswerk. Ze zegt: ‘Raak niet ontmoedigd, maar wees altijd een voorbeeld van hoe de kerk ons leven verandert. We zijn er gelukkig, en iedereen wil gelukkig zijn. En als we mensen mee naar de kerk nemen en zij zien ons geluk, dan volgen ze ons voorbeeld. We kunnen die mensen altijd — met kleine stapjes — helpen, hen dienen, en op een gegeven mooi moment zijn ze er dan klaar voor.’