Jak otrzymywać objawienie i natchnienie w życiu osobistym

Każdy, kto staje przy tej mównicy, aby wygłosić przemówienie, czuje siłę i wsparcie członków na całym świecie. Jestem wdzięczny, że takie samo wsparcie może nadejść od ukochanej towarzyszki po drugiej stronie zasłony. Dziękuję Ci, Jeanene.

Duch Święty przekazuje ważną wiedzę i przewodnictwo, które są nam potrzebne w naszej ziemskiej podróży. Kiedy są one wyraźne, jasne i dotyczą spraw istotnych, zasługują na miano objawienia. Kiedy w grę wchodzi kilka podszeptów, które często prowadzą nas krok po kroku do godnego celu, na potrzeby tego przemówienia będą nazywane natchnieniem.

Przykładem objawienia jest wskazówka, jaką otrzymał Prezydent Spencer W. Kimball po długim i nieustającym błaganiu Pana dotyczącym udzielenia mocy kapłańskiej wszystkim godnym mężczyznom w Kościele w czasie, kiedy było ono dostępne tylko dla niektórych.

Innym przykładem objawienia jest przewodnictwo, jakie otrzymał Prezydent Joseph F. Smith, który powiedział: „Wierzę, że kroczymy w obecności niebiańskich posłańców i niebiańskich istot. Nie jesteśmy od nich oddzieleni. […] Jesteśmy blisko związani z naszymi krewnymi, z naszymi przodkami, […] którzy odeszli przed nami do świata duchów. Nie możemy o nich zapomnieć; nie przestaniemy ich kochać; zawsze pozostaną w naszych sercach, w naszej pamięci i w ten sposób będziemy z nimi połączeni więzami, których nie można przerwać. […] Jeśli tak będziemy czynić w tym śmiertelnym stanie, w którym jesteśmy pełni ziemskich słabości, […] jak bardzo mamy podstawę do tego, by wierzyć, że ci, którzy byli wierni i przeszli na drugą stronę […], widzą nas lepiej, niż my widzimy siebie samych, że znają nas lepiej, niż my znamy siebie. […] Żyjemy obok nich, oni widzą nas, troszczą się o nasz dobrobyt i kochają nas bardziej niż kiedykolwiek. Widzą niebezpieczeństwa, które nam zagrażają; […] dlatego ich troska o nas, ich miłość do nas i ich pragnienie naszego dobra muszą być większe niż te same uczucia, które żywimy wobec siebie samych”¹.

Możemy też wzmocnić — przez zasłonę — nasze relacje z ludźmi, których znamy i kochamy. Dzieje się to za sprawą naszej determinacji i wysiłku, by stale czynić dobro. Możemy wzmocnić naszą więź ze zmarłą osobą, którą kochamy, uznając, że nasza rozłąka jest tylko doczesna, a przymierza zawarte w świątyni są wieczne. Jeśli wiernie ich dotrzymujemy, zapewniają nam wypełnienie wiecznych obietnic wynikających z przymierza.

Bardzo wyraźnym przykładem otrzymania objawienia w moim życiu jest to, że Duch nakłonił mnie, abym poprosił Jeanene Watkins o poślubienie mnie w świątyni.

Jedną z ważnych rzeczy, których każdy z nas musi się nauczyć, jest proszenie. Dlaczego Pan chce, abyśmy modlili się do Niego i prosili o coś? Ponieważ w ten sposób przychodzi objawienie.

Kiedy stawiam czoła jakiejś trudnej sprawie, to w taki sposób staram się zrozumieć, co mam do zrobienia: poszczę i modlę się, abym znalazł i zrozumiał fragmenty z pism świętych, które będą mi pomocne. Ten proces się powtarza. Zaczynam od czytania fragmentu z pism świętych; rozważam jego znaczenie i modlę się o natchnienie. Następnie rozmyślam i modlę się, aby dowiedzieć się, czy pojąłem wszystko, co Pan chce, abym uczynił. Często pojawia się więcej odczuć wraz ze zwiększonym zrozumieniem doktryny. Zauważyłem, że ten wzorzec jest dobrym sposobem uczenia się na podstawie pism świętych.

Istnieje kilka praktycznych zasad, dzięki którym możemy potęgować objawienie. Po pierwsze, uleganie emocjom takim jak złość, spory i zranione uczucia, odsuwa Ducha Świętego. Takie emocje muszą być eliminowane, inaczej nasze szanse na otrzymanie objawienia są nikłe.

Kolejną zasadą jest ostrożność, jeśli chodzi o poczucie humoru. Głośny, niestosowny śmiech obraża Ducha. Dobre poczucie humoru sprzyja objawieniu; głośny śmiech — nie. Poczucie humoru jest zaworem bezpieczeństwa dla presji życia.

Innym wrogiem objawienia jest wyolbrzymianie lub zbyt głośne przedstawianie tego, o czym się mówi. Wyważona, spokojna mowa sprzyja otrzymywaniu objawienia.

Duchowa komunikacja może być również potęgowana poprzez dbałość o zdrowie. Ćwiczenia, odpowiednia ilość snu i dobre nawyki żywieniowe zwiększają naszą zdolność otrzymywania i rozumienia objawień. Będziemy żyć przez wyznaczony nam czas. Jednak dzięki właściwym wyborom możemy polepszyć zarówno jakość naszej służby, jak i własne samopoczucie.

Ważne jest, aby nasze codzienne zajęcia nie odciągały nas od słuchania Ducha.

Objawienie może przyjść również we śnie — w niemal niezauważalnej chwili przejścia ze snu do stanu przebudzenia. Jeśli człowiek postara się od razu uchwycić treść snu, może zapisać go szczegółowo, w przeciwnym razie wszystko szybko umyka. Natchnionej komunikacji w nocy zwykle towarzyszy święte uczucie związane z całym sennym doświadczeniem. Pan naucza nas we śnie prawd za pomocą osób, które darzymy wielkim szacunkiem, jako że ufamy im i słuchamy ich rady. To Pan naucza nas wtedy przez Ducha Świętego. Jednak we śnie może On ułatwić nam zrozumienie i dotknąć naszych serc, nauczając nas poprzez kogoś, kogo kochamy i szanujemy.

Kiedy służy to celom Pana, może On odświeżyć wszystko w naszej pamięci. To jednak nie powinno osłabiać naszej determinacji do zapisywania wrażeń otrzymywanych przez Ducha. Staranne zapisywanie otrzymanego natchnienia pokazuje Bogu, że Jego przekazy są dla nas święte. Zapisywanie zwiększa również naszą zdolność przywoływania objawień z pamięci. Te zapisane wskazówki Ducha powinny być chronione przed utratą lub wglądem innych ludzi.

Pisma święte dobitnie potwierdzają, że prawda wprowadzana w życie staje się furtką dla natchnienia, by człowiek wiedział, co ma robić, a w razie potrzeby, jego zdolności — za sprawą boskiej mocy — zostały spotęgowane. Pisma święte opisują, jak czyjaś zdolność do pokonywania trudności, zwątpienia i wyzwań z pozoru nie do pokonania została wzmocniona przez Pana w chwili potrzeby. Rozważając takie przykłady, otrzymacie ciche potwierdzenie poprzez Ducha Świętego, że doświadczenia te są prawdziwe. Przekonacie się, że podobna pomoc jest dostępna również dla was.

Widziałem, jak poszczególne osoby napotykały wyzwania i wiedziały, co robić, kiedy sprawy wykraczały poza ich własne doświadczenie, ponieważ ufały Panu i wiedziały, że On ich naprowadzi na takie rozwiązania, które były pilnie potrzebne.

Pan powiedział: „Macie być nauczani z wysokości. Uświęćcie się, a będziecie obdarzeni mocą, abyście mogli dawać tak, jakom powiedział”². Słowa uświęćcie się mogą się tu wydawać niejasne. Prezydent Harold B. Lee kiedyś wyjaśnił, że słowa te można zastąpić zwrotem: „Przestrzegajcie moich przykazań”. Odczytana w ten sposób rada może się wydawać jaśniejsza³.

Trzeba być zawsze duchowo i fizycznie czystym oraz mieć dobre pragnienia, aby otrzymywać natchnienie od Pana. Ten, kto jest posłuszny przykazaniom Pana, cieszy się Jego zaufaniem. Taka osoba ma dostęp do Jego natchnienia, by wiedzieć, co powinna zrobić, a w razie potrzeby otrzyma boską moc do uczynienia tego.

Aby duchowość wzrastała i służyła wam, musi być zakorzeniona we właściwym środowisku. Pycha, duma i zarozumiałość są skalistym gruntem, który nigdy nie wyda żadnego duchowego owocu.

Pokora jest żyzną glebą, na której duchowość kwitnie i wydaje owoce natchnienia oraz przewodnictwa. Umożliwia nam dostęp do boskiej mocy, dzięki której osiągniemy nasze cele. Ktoś, kto kieruje się pragnieniem chwały bądź uznania, nie może być nauczany przez Ducha. Osoba, która jest zarozumiała lub podejmuje decyzje, kierując się swoimi emocjami, nie będzie z mocą prowadzona przez Ducha.

Kiedy działamy dla dobra innych, łatwiej nam jest otrzymać natchnienie, niż kiedy myślimy o sobie. Pomagając innym, sami możemy otrzymać wskazówki od Pana dla naszego dobra.

Nasz Ojciec Niebieski nie przysłał nas na ziemię, abyśmy ponieśli porażkę, lecz abyśmy odnieśli sukces. Paradoksalnie, właśnie dlatego rozpoznawanie odpowiedzi na modlitwy może być czasami bardzo trudne. Niektórzy mierzą się z życiem, polegając na własnym doświadczeniu i umiejętnościach. Inni są mądrzejsi — starają się o kierownictwo poprzez modlitwę i boskie natchnienie. Ich posłuszeństwo zapewnia im w chwili potrzeby dostęp do boskiej mocy, dzięki której osiągną szlachetny cel.

Jak wielu z nas, Oliwier nie rozpoznał odpowiedzi na modlitwy, które już otrzymał od Pana. Dla otworzenia jego i naszych oczu, dane zostało objawienie poprzez Proroka Józefa Smitha:

„Błogosławiony jesteś za to, coś uczynił; bowiem pytałeś mnie, a ilekroć pytałeś, Duch mój cię pouczał. Gdyby tak nie było, nie doszedłbyś do miejsca, gdzie teraz jesteś.

Oto wiesz, żeś mnie pytał i oświeciłem twój umysł; a teraz powiem ci rzeczy, abyś wiedział, że oświecił cię Duch prawdy”⁴.

Jeśli czujecie, że Bóg nie odpowiada na wasze modlitwy, rozważcie te wersety, a następnie poszukajcie świadectwa na to, że On już odpowiedział na nie w waszym życiu.

Na dwa sposoby możecie rozpoznać, czy uczucie bądź natchnienie pochodzą od Boga, a mianowicie przez spokój w sercu i delikatne uczucie ciepła. Jeśli będziecie postępować według zasad, które omówiłem, będziecie przygotowani, by rozpoznać objawienie w krytycznych momentach waszego życia.

Im bardziej podążacie za strumieniem boskiego przewodnictwa, tym większe będzie wasze szczęście tutaj i w wieczności, co więcej, tym większy będzie wasz postęp i zdolność do służenia. Nie rozumiem w pełni, jak to się dzieje, ale strumień ten nie odbiera wam wolnej woli w życiu. Możecie podejmować własne decyzje. Pamiętajcie jednak, że skłonność do czynienia dobra przynosi spokój umysłu i szczęście.

Jeżeli dokonujecie złych wyborów, możecie być oczyszczeni przez pokutę. Jeśli wszystkie jej warunki zostaną spełnione, Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa zaspokoi wymagania sprawiedliwości za popełnione błędy. To jest cudownie proste i tak nieporównywalnie piękne! Jeśli będziecie nieustannie żyć w prawości, zawsze będziecie mieli natchnienie, by wiedzieć, co należy zrobić. Czasami otrzymanie takiego kierownictwa może wymagać szczególnego wysiłku i zaufania z waszej strony. Jeśli jednak spełnicie warunki otrzymania tego boskiego przewodnictwa w swoim życiu, którymi są: posłuszeństwo przykazaniom Pana, zaufanie Jego boskiemu planowi szczęścia i unikanie wszystkiego, co jest mu przeciwne, otrzymacie natchnienie.

Komunikacja z naszym Ojcem Niebieskim nie jest banalną sprawą. Jest to święty przywilej. Opiera się na wiecznych, niezmiennych zasadach. Pomoc od naszego Ojca w Niebie otrzymujemy w odpowiedzi na naszą wiarę, posłuszeństwo i właściwe korzystanie z wolnej woli.

Niech Pan da wam inspirację, abyście rozumieli i wprowadzali w życie zasady, które prowadzą do osobistego objawienia i natchnienia, w imię Jezusa Chrystusa, amen.