Η κλήση τού Σωτήρος να υπηρετήσουμε

Όλοι όσοι έχουν μελετήσει μαθηματικά, γνωρίζουν τι είναι ο κοινός παρονομαστής. Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής ο οποίος μάς ενώνει. Αυτός ο κοινός παρονομαστής είναι η ατομική κλήση την οποία ο καθένας από εμάς δέχεται, για να εκπληρώσει αναθέσεις στη βασιλεία τού Θεού επί τής γης.

Είσθε ποτέ ένοχοι μεμψιμοιρίας, όταν μία κλήση έρχεται σε εσάς; Ή δέχεσθε με ευχαριστία κάθε ευκαιρία να υπηρετήσετε τους αδελφούς και τις αδελφές σας, γνωρίζοντας ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας θα ευλογεί αυτούς τους οποίους καλεί;

Ελπίζω ότι δεν θα χάσουμε τον πραγματικό σκοπό των αγαπημένων ευκαιριών να υπηρετήσουμε. Αυτός ο σκοπός, ο αιώνιος στόχος, είναι ο ίδιος περί τού οποίου έκανε λόγο ο Κύριος και βρίσκεται στο Πολύτιμο Μαργαριτάρι: «Γιατί ιδές, τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου—να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου».¹

Είθε πάντοτε να θυμόμαστε ότι ο μανδύας τής ιδιότητος τού μέλους στην Εκκλησία τού Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δεν είναι ένας επενδύτης παρηγοριάς αλλά μάλλον ένα ένδυμα ευθύνης. Το καθήκον μας, εκτός από τη σωτηρία τού εαυτού μας, είναι να οδηγήσουμε άλλους στο σελέστιο βασίλειο τού Θεού.

Με το να βαδίζουμε προθύμως την οδό τής υπηρέτησης τού Θεού, δεν θα βρεθούμε ποτέ στη θέση τού καρδιναλίου Γούλσι τού Σαίξπηρ. Έχασε την εξουσία του μετά από μία ζωή υπηρέτησης στον βασιλιά του και θλιβερά οδυρόταν:

Τι είδους υπηρέτηση ζητούν οι ουρανοί; «Ο Κύριος ζητά την καρδιά και πρόθυμο νου. Και οι πρόθυμοι και οι υπάκουοι θα φάνε από τα αγαθά τής γης τής Σιών σε τούτες τις τελευταίες ημέρες».³

Κάνω παύση, όταν σκέφτομαι τα λόγια τού Προέδρου Τζων Τέιλορ (1808–1887): «Εάν δεν μεγαλύνετε την κλήση σας, ο Θεός θα σας θεωρήσει υπευθύνους για αυτούς που θα είχατε σώσει, εάν είχατε κάνει το καθήκον σας».⁴

Σαν ακτινοβόλος προβολέας καλοσύνης είναι η ζωή τού Ιησού καθώς εκτέλεσε διακονία ανάμεσα στους ανθρώπους. «Εγώ, όμως, είμαι ανάμεσά σας όπως αυτός που υπηρετεί»,⁵ δήλωσε ο Ιησούς καθώς έδωσε δύναμη στα άκρα τού ανάπηρου, όραση στα μάτια τού τυφλού, ακοή στα αφτιά τού κωφού και ζωή στο σώμα τού νεκρού.

Με την παραβολή τού καλού Σαμαρείτη, ο Διδάσκαλος μάς δίδαξε να αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας.⁶ Με την απάντησή Του στον πλούσιο νέο άρχοντα, μάς δίδαξε να αποβάλουμε τον εγωισμό μας.⁷ Με τον χορτασμό των 5.000 μάς δίδαξε να βλέπουμε τις ανάγκες των άλλων.⁸ Και με την Επί τού Όρους Ομιλία μάς δίδαξε να αναζητούμε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού.⁹

Στον Νέο Κόσμο, ο ανεστημένος Κύριος δήλωσε: «Εσείς γνωρίζετε αυτά που πρέπει να κάνετε μέσα στην εκκλησία μου. Γιατί τα έργα που είδατε εμένα να κάνω, αυτά θα κάνετε επίσης κι εσείς. Γιατί εκείνο που με είδατε να κάνω, εκείνο θα κάνετε κι εσείς».¹⁰

Ευλογούμε άλλους καθώς υπηρετούμε στην σκιά τού «Ιησού από τη Ναζαρέτ… ο οποίος πέρασε ευεργετώντας».¹¹ Ο Θεός να μας ευλογεί να βρούμε χαρά στην υπηρέτηση τού Επουράνιου Πατέρα μας καθώς υπηρετούμε τα τέκνα του επί τής γης.