Hoe discipelen van Christus in tijden van oorlog en geweld leven

Het komt vaak in het Boek van Momon voor dat de Heer zijn discipelen bevrijt als ze zijn geboden gehoorzamen.⁴ Nephi schrijft aan het begin van zijn verslag dat hij ons zal tonen ‘dat de tedere barmhartigheden des Heren zich uitstrekken over allen die Hij wegens hun geloof heeft uitverkoren om hen machtig te maken, zelfs tot de macht ter bevrijding toe’ (1 Nephi 1:20). Nephi schrijft dat de Heer zijn vader had bevrijd van de mensen die hem wilden vermoorden, zijn gezin van de verwoesting van Jeruzalem had gespaard, hem en zijn broers aan Labans moordzuchtige aanslag had helpen ontsnappen, en hem van Laman en Lemuël had gered toen zij tot geweld overgingen (zie 1 Nephi 2:1–3; 3:28–30; 4; 7:16–19; 18:9–23).

Alma zegt tegen zijn zoon Shiblon: ‘[Ik] wil […] dat gij bedenkt dat gij, naarmate gij uw vertrouwen in God stelt, in diezelfde mate zult worden bevrijd uit uw bezoekingen en uw zorgen en uw benauwingen, en ten laatsten dage zult worden verhoogd’ (Alma 38:5). Mormon merkt ook op dat ‘zij, die getrouw waren in het gehoorzamen van de geboden des Heren, […] te allen tijde [werden] bevrijd’ (Alma 50:22). Ouderling Russell M. Nelson van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft dat beginsel opnieuw beaamd: ‘Door gehoorzaamheid kunnen Gods zegeningen onbeperkt vloeien. Hij zegent zijn gehoorzame kinderen met vrijheid van slavernij en ellende.’⁵

In het Boek van Mormon zien we dat er zelfs door de rechtschapenheid van een paar mensen vrede en veiligheid in de hele stad kan heersen (zie Helaman 13:12–14).

Als we God vergeten, laat Hij van Zich horen. In het begin wendt Hij barmhartige middelen aan zoals persoonlijke ingevingen en profeten. Maar als we daar geen gehoor aan geven, ziet Hij daar vanaf. Soms staat Hij oorlog en geweld toe als een laatste redmiddel om ons te helpen bij Hem terug te keren.⁶

Mormon zegt: ‘En aldus zien wij dat, tenzij de Heer zijn volk met vele benauwingen kastijdt, ja, tenzij Hij hen met de dood en met verschrikking en met hongersnood en met allerlei pestilentie bezoekt, zij niet aan Hem denken’ (Helaman 12:3). Door oorlog worden we eraan herinnerd om ons te bekeren en naar God terug te keren.

Als de discipelen van God de gevolgen van een oorlog ondergaan, zorgt God voor verlichting. Toen Alma en zijn volgelingen gevangen werden genomen, keerden ze zich meteen tot de Heer (zie Mosiah 23:27–28) en Hij gaf al snel antwoord: ‘En tevens zal Ik de lasten verlichten, die op uw schouders zijn gelegd, zodat gij ze zelfs niet op uw rug kunt voelen, terwijl gij in slavernij zijt; […] opdat gij stellig moogt weten, dat Ik, de Here God, mijn volk in hun lijden bijsta.’ (Mosiah 24:13–14).

Jakob heeft destijds tegen de reinen van hart gezegd: ‘Vertrouwt op God met een onwrikbaar gemoed en bidt tot Hem met buitengewoon groot geloof, en Hij zal u in uw ellende vertroosten, en Hij zal uw zaak bepleiten en gerechtigheid doen neerkomen op hen die uw vernietiging zoeken’ (Jakob 3:1).

Hedendaagse profeten bekrachtigen die waarheid. Ouderling Joseph B. Wirthlin (1917–2008) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Hoewel [God] niet altijd ingrijpt, heeft Hij de getrouwen zelfs in moeilijke tijden gemoedsrust beloofd.’⁷

President Benson heeft gezegd: ‘Hoewel er soms veel gevaar om ons heen is […] hoeven we niet te vrezen als we op God vertrouwen en zijn geboden onderhouden.’⁸

Ook al kunnen discipelen in een oorlog gespaard worden, toch moeten sommige discipelen als getuige tegen de goddelozen lijden of sterven. Dat is de harde waarheid die veel mensen niet makkelijk aanvaarden of begrijpen. Ouderling Neal A. Maxwell (1926–2004) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd dat ‘de getrouwen niet volledig immuun zijn voor de gebeurtenissen op deze planeet.’⁹ President Hinckley zag in dat sommigen onder ons ‘moeten lijden.’¹⁰

In het Boek van Mormon staan enkele voorvallen van onmenselijke mishandeling en wreedheid zodat wij begrijpen waarom de discipelen van de Heer, niet alleen profeten maar ook onschuldige vrouwen en kinderen, in tijd van oorlog soms lijden en sterven. Er staat bijvoorbeeld dat de slechte priesters van koning Noach de profeet Abinadi vastbonden ‘en zijn huid met takkenbossen geselden, ja, ten dode toe.’ Voordat hij was overleden, getuigde Abinadi: ‘En indien gij mij doodt, vergiet gij onschuldig bloed, en ook dat zal ten laatsten dage als een getuigenis tegen u staan’ (Mosiah 17:10, 13).

Er vond nog een tafereel van marteling en moord in het Boek van Mormon plaats. De goddeloze advocaten en rechters van Ammonihah verbrandden de vrouwen en kinderen van bekeerlingen. Alma en Amulek werden naar de plek gebracht waar deze mensen de martelaarsdood ondergingen en gedwongen om de genadeloze slachting te aanschouwen.

‘Toen Amulek de pijnen zag van de vrouwen en kinderen die in het vuur werden verteerd, werd ook hij gepijnigd; en hij zeide tot Alma: Hoe kunnen wij dit vreselijke schouwspel aanzien? Laten wij daarom onze handen uitstrekken en de macht Gods, die in ons is, aanwenden en hen uit de vlammen redden.’

Maar Alma antwoordde: ‘De Geest dringt er bij mij op aan dat ik mijn hand niet moet uitstrekken; want zie, de Heer neemt hen in heerlijkheid tot Zich op; en Hij laat toe dat zij dit doen — ofwel dat het volk hun dit aandoet — volgens de verstoktheid van hun hart, opdat de oordelen die Hij in zijn verbolgenheid over hen zal uitspreken, rechtvaardig zullen zijn; en het bloed der onschuldigen zal staan als een getuigenis tegen hen, ja, en hen ten laatsten dage met kracht aanklagen’ (Alma 14:10–11).

Als we om het verlies van getrouwe dierbaren rouwen, vinden we troost in Boek van Mormon, waarin staat dat ze de rust van de Heer in zijn gegaan en gelukkig zijn. Moroni merkte scherp het volgende op: ‘Want de Heer laat toe dat de rechtvaardigen worden gedood, opdat zijn gerechtigheid en oordeel over de goddelozen zullen komen; daarom hoeft gij niet te denken dat de rechtvaardigen verloren zijn omdat zij zijn gedood; want zie, zij gaan in tot de rust van de Heer, hun God’ (Alma 60:13).

In het Boek van Mormon staat dat er een veldslag plaatsvond, waarna ‘de lichamen van vele duizenden in hopen op het oppervlak der aarde [lagen] te vergaan’, waaronder enkele trouwe discipelen van Christus. De overlevenden rouwden oprecht om ‘het verlies van hun verwanten, [nochtans] verheugen zij zich […] en jubelen in de hoop, en weten zelfs, volgens de beloften des Heren, dat zij worden opgewekt om aan de rechterhand Gods te wonen in een staat van nimmer eindigend geluk’ (Alma 28:11–12).

Het Boek van Mormon is tevoorschijn gebracht om mensen te midden van oorlog en geweld tot zegen te zijn. De gebeurtenissen en leringen ervan brengen hoop aan het licht, bieden troost en zorgen voor een goddelijk perspectief. We kunnen eruit opmaken dat velen door gehoorzaamheid aan God zijn gered, dat mensen door de oorlog terug naar God keren en dat God verlichting biedt aan zijn discipelen die leed doormaken. Ook kunnen we eruit opmaken dat de rechtvaardigen die door oorlog of geweld overlijden, tegen de goddelozen zullen getuigen en dat die discipelen de rust van de Heer in zullen gaan.

Tenslotte kunnen we uit het Boek van Mormon opmaken dat discipelen van Christus gemoedsrust in hun hart, gezin en volk kunnen vinden. Het is het verheven hulpmiddel waardoor wij naar Jezus Christus, de Vredevorst, terug kunnen keren.