Lorenzo Snow leren kennen

Lorenzo Snow was nog een jonge man toen hij voor het eerst van de kerk hoorde. In het begin wilde hij zich niet laten dopen, ook al had zijn zus Eliza het evangelie met hart en ziel aanvaard (dezelfde Eliza R. Snow die veel lofzangen heeft geschreven en als tweede algemeen presidente van de ZHV werkzaam is geweest). Hij vond de leer van de kerk echter heel interessant. Toen Lorenzo naar de hogeschool in Oberlin (Ohio, VS) ging, vertelde hij zijn medestudenten aan de opleiding voor protestantse predikanten vaak over het geloof van de kerk. Hoewel hij nog niet had besloten om zich te laten dopen, legde hij het evangelie zo goed uit dat veel studenten aan het Oberlin College toegaven dat het evangelie van de herstelde kerk wel eens waar zou kunnen zijn.

Aangezien Lorenzo al zoveel zendingswerk had gedaan voordat hij het evangelie aanvaardde, is het niet verwonderlijk dat hij na zijn doop nóg meer toewijding aan het werk vertoonde. In zijn eerste jaren als lid van de kerk werd hij als voltijdzendeling naar verschillende gebieden geroepen. Als eerste ging hij op zending naar Ohio. Daarna naar Missouri, Kentucky en Illinois. Later werd hij naar Groot–Brittannië gestuurd om daar bij te dragen aan de vestiging van de kerk in dat land. Hij overhandigde daar zelfs exemplaren van het Boek van Mormon aan koningin Victoria en prins Albert. Later ging hij op zending naar Italië, Zwitserland en wat uiteindelijk Hawaï werd genoemd.

Toen ouderling Snow vanuit Engeland terugkeerde naar Nauvoo (Illinois, VS), reisde er een grote groep pasgedoopte leden met hem mee. Ze gingen allemaal aan boord van het schip de Swanton en bereidden zich voor op een lange reis naar Noord-Amerika.

Hoewel de kapitein van de Swanton niet gemeen tegen de leden van de kerk op zijn schip was, was hij ook niet bepaald vriendelijk. Hij bleef liever bij hen uit de buurt. Maar in de derde week op zee gebeurde er iets. De hofmeester van de kapitein had zich in een ongeluk ernstig bezeerd. Niemand verwachtte dat de hofmeester die nacht zou overleven.

Maar een van de trouwe zusters die de stervende zeeman gezelschap had gehouden, kwam met een voorstel. Ze zei tegen de hofmeester dat ouderling Lorenzo Snow hem een zegen kon geven, wat zijn leven zou kunnen redden. De hofmeester — die daar werkte om in het onderhoud van zijn vrouw en twee kinderen in Duitsland te voorzien — stemde daar maar al te graag mee in.

Ouderling Snow werd middenin de nacht wakker gemaakt en naar de hut van de stervende man ontboden. Daar aangekomen, kwam hij de kapitein van het schip tegen. De kapitein bedankte hem voor zijn komst, maar verzekerde hem dat de situatie hopeloos was. Ouderling Snow zag dat de kapitein had gehuild.

Hij ging de hut binnen, legde zijn handen op het hoofd van de hofmeester en gaf hem een priesterschapszegen. Zodra ouderling Snow de zegen had uitgesproken, ging de man rechtop zitten en stapte zijn bed uit. De hofmeester was weer helemaal gezond en ging de volgende dag verder met zijn werkzaamheden.

Toen de hofmeester genezen was, veranderde er het een en ander op de Swanton. De kapitein bracht zoveel mogelijk tijd met de leden van de kerk door. Hij bestudeerde zelfs het evangelie en ging naar de kerkbijeenkomsten. Ook de andere matrozen waren erg onder de indruk. Toen het schip op zijn bestemming aankwam, nam de bemanning liefdevol afscheid van de leden van de kerk. Door de macht van het priesterschap werd niet alleen iemands leven gered, maar vingen anderen ook een glimp van Gods macht en liefde op. De hofmeester en veel andere leden van de bemanning lieten zich uiteindelijk dopen.

President Lorenzo Snow heeft veel andere verbazingwekkende dingen meegemaakt. Dus waarom zou je niet gewoon met de volwassenen bij hun studie van Leringen van kerkpresidenten: Lorenzo Snow meedoen? Je zou op zondagen of in je vrije tijd enkele van de leringen van president Snow kunnen lezen. Dan heb je thuis tijdens discussies over het evangelie een grotere inbreng en raak je tegelijkertijd bekend met een geweldige man die een profeet van God werd.