Stawanie się misjonarzem z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię

Obraz

Jesus Christ with His arm around the shoulder of the Apostle Peter. Christ points to a large number of fish lying on the beach as He speaks to Peter. Two other men and a ship sit on the beach in the background.

Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię wiedzą i rozumieją, kogo reprezentują, dlaczego służą i co należy do ich obowiązków. Pełnoetatowi misjonarze są powołani i odpowiednio wyświęceni do służby i reprezentowania Pana Jezusa Chrystusa. Składamy świadectwo o Jego imieniu oraz o istnieniu, boskości i misji Jezusa Chrystusa, i składamy je każdemu narodowi, rasie, językowi i ludowi (zob. NiP 133:37).

Kochamy Pana. Służymy Mu. Podążamy za Nim. Reprezentujemy Go.

Jego cele muszą być naszymi celami. Jego zainteresowania powinny być naszymi zainteresowaniami. Jego praca powinna być naszą pracą. Jego ścieżki powinny być naszymi ścieżkami. Jego wola powinna stawać się naszą wolą.

Jako reprezentanci Zbawiciela głosimy podstawowe doktryny i zasady Jego przywróconej ewangelii w sposób prosty i przejrzysty. Nie dzielimy się osobistymi opiniami lub spekulacjami. Głosimy i świadczymy o prostej przywróconej prawdzie i robimy to na sposób Pański, korzystając z mocy Jego Ducha.

Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię rozumieją odpowiedzialność, jaka wiąże się z reprezentowaniem Zbawiciela, oraz to, że dzielenie się świadectwem o Nim nigdy nie ma końca. Proszę, pamiętajcie o Nim we wszystkim, o czym myślicie, co robicie i kim staracie się być, reprezentujcie Go odpowiednio przed wszystkimi dziećmi Ojca Niebieskiego, z którymi macie kontakt — dzisiaj i zawsze.

Obraz

A young man in Fiji praying.

Niezbędnym warunkiem do stania się misjonarzem z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię jest osobista godność przed Zbawicielem.

Pozwólcie, że podzielę się kilkoma prostymi prawdami w sposób tak przejrzysty, jak tylko potrafię.

• Jesteśmy upoważnionymi reprezentantami Odkupiciela i Zbawiciela świata.

• Zostaliśmy powołani, aby głosić Jego przywróconą i wieczną ewangelię.

• Nie możemy zostać splamieni brudem świata i tym samym — z należytym upoważnieniem — reprezentować Go i działać z mocą w Jego święte imię.

• Nie możemy pomóc innym w uwolnieniu się od grzechu, jeśli sami pozostajemy w jego niewoli (zob. NiP 88:86).

• Nie możemy uczyć innych o pokucie, jeśli sami nie nauczyliśmy się poprawnej i kompletnej pokuty.

• Możemy głosić z mocą jedynie to, do czego sami dążymy.

• Pozostajemy odpowiedzialni przed Bogiem za nasze prawe pragnienia i za bycie godnym, aby Go reprezentować.

Nie jest od nas teraz wymagane, abyśmy byli idealni. Ale przykazano nam, abyśmy pozostawali czyści i w prawości kroczyli przed Odkupicielem Izraela. „Bądźcie czyści wy, co nosicie naczynia Pana” (NiP 38:42).

Pokuta jest zasadą nadziei i uzdrowienia — nie zniechęcenia i rozpaczy. Pokuta napawa nas pokorą — a nie strachem. Pokuta jest zarówno wymagająca, jak i przynosi pocieszenie, jest surowa, a zarazem kojąca. Jest cennym darem, który jest możliwy dzięki Zadośćuczynieniu tego, którego kochamy, komu służymy i za kim podążamy.

Nawet jeśli popełniliście poważne grzechy, poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i szczerą pokutę, staliście się lub możecie na nowo poczuć się czyści i godni.

Jest pośród was młodzież, która jeszcze potrzebuje się prawdziwie nawrócić. Teraz jest na to czas. Proszę was. Nie odkładajcie na później swego nawrócenia.

Jest pośród was młodzież, która odpokutowała i stale wraca do tego procesu, zastanawiając się, czy zrobiła wszystko, co było niezbędne do bycia przyjętym przez Pana (zob. NiP 97:8). Proszę pamiętajcie, że Pan wymaga od was, abyście byli czyści, ale nie wymaga doskonałości. Duch Święty ponownie obecny w waszym życiu jest oznaką, że Pan wam wybaczył, ponieważ „Duch Pana nie pozostaje w zbezczeszczonych świątyniach” (Helaman 4:24). Zrozumcie, że przykazanie, aby „[odpuścić] wszystkim ludziom” (NiP 64:10), dotyczy także wybaczenia samemu sobie.

Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię są uczniami Pana Jezusa Chrystusa, szanują przymierza i przestrzegają przykazań. Proszę, zawsze o Nim pamiętajcie i pozostawajcie czyści i godni reprezentowania waszego Pana.

Obraz

Young man reading the scriptures.

Zachęcam was do „[zachowania na stałe] w swoich umysłach [słów] żywota” (NiP 84:85). Traktowanie słów życia wiecznego jako czegoś cennego jest czymś więcej niż tylko studiowaniem lub zapamiętywaniem, tak jak „[napawanie] się słowem Chrystusa” (2 Nefi 31:20; zob. także 2 Nefi 32:3) jest czymś więcej niż tylko próbowaniem lub smakowaniem. Docenianie oznacza dla mnie skupianie się na tym, pracowanie, odkrywanie i przyswajanie, rozmyślanie, modlenie się, stosowanie i uczenie się, docenianie, radowanie się tym i rozkoszowanie się.

Przypomnijcie sobie, jak synowie Mosjasza — czterej wspaniali misjonarze o imionach: Ammon, Aaron, Omner i Himni — „umocnili się w poznaniu prawdy, albowiem byli trzeźwo myślącymi ludźmi i pilnie badali pisma święte, aby znać słowo Boże” (Alma 17:2).

Ci śmiali misjonarze naprawdę doceniali słowa życia wiecznego i nigdy tego nie zaprzestali. Nigdy nie zaniedbali studiowania pism świętych osobiście lub z towarzyszem ani nie podeszli do tego obojętnie. Duchowa wiedza i zrozumienie przeniknęły głęboko ich dusze, a doktryny i zasady ewangelii zostały potwierdzone w ich sercach przez moc Ducha Świętego.

Jako przedstawiciele Zbawiciela — zarówno wy, jak i ja — jesteśmy odpowiedzialni za naszą pilną pracę oraz zaszczepienie w naszych umysłach i sercach fundamentalnych doktryn i zasad przywróconej ewangelii, szczególnie tych, które znajdują się w Księdze Mormona. Kiedy tak czynimy, obiecane nam jest, że Duch Święty „przypomni [nam] wszystko” (Ew. Jana 14:26 i wzmocni nas, kiedy będziemy się uczyć i świadczyć. Ale Duch może pracować z nami i przez nas jedynie wtedy, gdy damy Mu coś, z czym może pracować. Nie może nam pomóc pamiętać o rzeczach, których się nie nauczyliśmy (zob. Alma 31:5).

Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię nieustannie doceniają słowa życia wiecznego, polegają na nich i mają w sobie ich moc. Proszę, zawsze o Nim pamiętajcie, zawsze bądźcie godni, aby Go reprezentować oraz doceniajcie Jego słowo i polegajcie na nim.

Obraz

Sister missionaries reading scriptures.

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy i jest świadkiem wszelkiej prawdy, najlepszym i prawdziwym nauczycielem. Lekcje, których nauczamy, oraz świadectwa, które składamy, przygotowują zainteresowanego, aby działał i nauczył się sam dla siebie.

Jedną z naszych najważniejszych ról, jaką pełnimy jako misjonarze, jest zaproszenie zainteresowanych, aby wykorzystali swoją wolną wolę i postępowali zgodnie z naukami Zbawiciela. Zawieranie i dotrzymywanie duchowych zobowiązań, takich jak modlenie się o świadectwo prawdy, studiowanie i modlenie się o Księgę Mormona, uczęszczanie na spotkania kościelne i przestrzeganie przykazań, wymaga od zainteresowanego zastosowania wiary, działania i zmiany.

Bez względu na to, jak sumiennie służymy — zarówno wy, jak i ja — nie możemy po prostu wepchnąć lub wmusić prawdy do serc zainteresowanych. Nasze najlepsze wysiłki mogą jedynie doprowadzić przesłanie prawdy do serca (zob. 2 Nefi 33:1). Ostatecznie to zainteresowany potrzebuje się wykazać prawością i w ten sposób zaprosić prawdę do swojego serca. Jedynie w ten sposób nowo nawróceni i szczerzy poszukiwacze prawdy mogą rozwinąć duchową zdolność do samodzielnego odnalezienia odpowiedzi.

Ponieważ naszym obowiązkiem jest udzielenie pomocy zainteresowanym w uczeniu się poprzez wiarę i moc Ducha Świętego, ta praca nigdy nie skupia się na mnie, ani na was. Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby wypełnić nasz misjonarski obowiązek, a jednocześnie „zniknąć z horyzontu”, aby Duch Święty mógł wypełnić swoją świętą rolę i pracę. W rzeczy samej, cokolwiek robimy — wy lub ja — jako przedstawiciele Zbawiciela, co świadomie skupia uwagę na nas samych — w przesłaniach, którymi się dzielimy, metodach, za pośrednictwem których nauczamy lub w naszym zachowaniu lub wyglądzie — jest formą wypaczania religii, która umniejsza efektywność nauczania Ducha Świętego.

„Czy głosi je on mocą Ducha prawdy, czy też w jakiś inny sposób? A jeżeli w jakiś inny sposób, nie jest od Boga” (NiP 50:17–18).

Proszę, zawsze o Nim pamiętajcie, bądźcie godni, aby Go reprezentować, ceńcie Jego słowo, pozwólcie, aby najlepszy i prawdziwy nauczyciel — Duch Święty — zaświadczył o prawdzie wszystkiego.

Obraz

Two elder missionaries visiting with a man in his home.

Kiedy Zbawiciel siedział na Górze Oliwnej, powiedział: „Nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty” (Ew. Marka 13:11).

Zbawiciel na początku tej dyspensacji poinstruował misjonarzy, aby „[otworzyli] usta, [aby zostały] napełnione” (NiP 33:8, 10) i aby „[wznieśli] głosy do tego ludu; [głosili] myśli, jakie [umieści] w [ich] sercach i nie [pomieszali] się wobec ludzi; Bowiem będzie [im] dane w samej godzinie, w samej chwili, co [mają] powiedzieć” (NiP 100:5–6).

Te wersety z pism świętych podkreślają wielce wymagający i dokładny wzór głoszenia ewangelii i pomagania zainteresowanym w nauczeniu się prawdy. Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię wiedzą, że nie nauczamy lekcji, ale ludzi. Nie tylko recytujemy czy prezentujemy zapamiętane przesłania na temat ewangelii. Zapraszamy tych, którzy poszukują prawdy, aby doświadczyli wielkiej przemiany serca. Rozumiemy, że nauczanie jest czymś więcej niż tylko rozmawianiem lub opowiadaniem.

Głoszenie ewangelii na sposób Pański obejmuje obserwowanie, słuchanie i rozpoznawanie, co stanowi warunek wstępny do rozmawiania. Kolejność tych czterech związanych ze sobą procesów jest istotna. Proszę zauważcie, że aktywne obserwowanie i słuchanie poprzedza rozpoznawanie, i że obserwowanie, słuchanie i rozpoznawanie poprzedza rozmowę. Korzystanie z tego wzoru pozwala misjonarzom rozpoznać i nauczać zgodnie z potrzebami zainteresowanych.

Kiedy obserwujemy, słuchamy i rozpoznajemy, może być nam dana „w tejże godzinie ta część, co będzie przydzielona każdemu” (NiP 84:85) — prawdy, które należy podkreślić i odpowiedzi, których należy udzielić, aby zaspokoić konkretne potrzeby poszczególnych zainteresowanych. Jedynie poprzez obserwowanie, słuchanie i rozpoznawanie możemy być pokierowani przez Ducha, aby powiedzieć i zrobić rzeczy, które będą najbardziej pomocne dla tych, którym służymy.

Obserwowanie jest koniecznym przygotowaniem na otrzymanie duchowego daru rozpoznania. Rozpoznanie oznacza patrzenie oczami duszy i odczuwanie sercem — dostrzeżenie i odczucie kłamliwej myśli, dobroci w drugim człowieku lub rozpoznanie kolejnej zasady, która jest niezbędna do pomocy zainteresowanemu. Rozpoznanie oznacza słuchanie duchowymi uszami i odczuwanie sercem — usłyszenie i odczucie niewypowiedzianego zmartwienia w komentarzu lub pytaniu, prawdziwości świadectwa lub doktryny, lub zapewnienia i pokoju, które przychodzi przez moc Ducha Świętego.

Misjonarze z przewodnika Abyście głosili moją ewangelię działają z wiarą i są prowadzeni przez Ducha, aby pomóc zainteresowanym nauczyć się prawdy. Proszę, zawsze o Nim pamiętajcie, bądźcie godni bycia Jego przedstawicielami, pozwólcie, aby Duch zaświadczył o prawdzie wszystkiego, obserwujcie, słuchajcie i rozpoznawajcie, kiedy świadczycie o Jezusie Chrystusie szczerym poszukiwaczom prawdy.