Obietnica, że serca się zwrócą

Moja mama, Mildred Bennion Eyring, dorastała w społeczności rolników w Granger w stanie Utah. Jeden z jej braci, Roy, kontynuował tradycję i prowadził rodzinny biznes: hodowlę owiec. W młodości spędzał wiele tygodni z daleka od domu. Z czasem zmniejszyło się jego zainteresowanie Kościołem. W końcu przeprowadził się do stanu Idaho, ożenił się i miał trójkę dzieci. Zmarł w wieku 34 lat, jego żona miała wtedy 28 lat, a dzieci były małe.

Chociaż mała rodzina Roya mieszkała w Idaho, a moja mama przeprowadziła się około 4 tysiące kilometrów dalej do New Jersey, to często pisała do nich listy, w których dodawała otuchy i wyrażała swoją miłość. Rodzina mojego wujka czule mówiła o mojej mamie „ciocia Mid”.

Lata mijały, pewnego dnia zadzwonił jeden z moich kuzynów. Powiedział, że zmarła wdowa po Royu. Mój kuzyn powiedział: „Ciocia Mid chciałaby, abyś o tym wiedział”. Od śmierci Cioci Mid upłynęło dużo czasu, a rodzina ta nadal darzyła ją miłością i zadzwonili do mnie, aby przekazać mi tę wiadomość.

Byłem zaskoczony, że moja mama wypełniła rolę w swojej rodzinie podobną do roli, jaką spełnili neficcy prorocy wobec swoich rodzin, gdy utrzymywali bliskie relacje z krewnymi, z którymi chcieli podzielić się ewangelią Jezusa Chrystusa. Nefi spisał historię i miał nadzieję, że wpłynie to na dzieci jego braci, aby powróciły do wiary Lehiego — ich patriarchy. Synowie Mosjasza okazywali tę samą miłość, kiedy głosili ewangelię potomkom Lehiego.

Pan umożliwił nam odczuwanie miłości w rodzinach, które mogą trwać wiecznie. Młodzi ludzie we współczesnym Kościele czują, że ich serca zwracają się ku ich rodzinom. Poszukują nazwisk członków rodziny, którzy nie mieli okazji przyjąć obrzędów zbawienia za życia. Przedkładają te nazwiska w świątyni. Gdy wstępują w wody chrztu, mają możliwość odczuwania miłości Pana oraz członków rodziny, za których dokonują obrzędów w zastępstwie.

Nadal pamiętam miłość w głosie mojego kuzyna, który zadzwonił i powiedział: „Nasza mama zmarła, a ciocia Mid chciałaby, abyś o tym wiedział”.

Ci z was, którzy dokonują obrzędów za członków rodziny, pomagają im z miłością tak, jak czynili to synowie Mosjasza i prorok Nefi. Podobnie jak oni odczujecie radość z powodu tych, którzy przyjęli waszą ofiarę. Możecie także spodziewać się, że poczujecie tę samą satysfakcję, jak Ammon, który o służbie pośród swoich dalekich krewnych powiedział:

„Oddawajmy Mu więc chwałę, będziemy chwalić Pana, będziemy się radować, gdyż mamy pełnię radości; i będziemy wielbić naszego Boga na wieki wieków. Któż może oddać Mu za dużo chwały? Któż może powiedzieć za dużo o Jego wielkiej mocy, Jego miłosierdziu i cierpliwości wobec ludzi? Oto mówię wam, że nie jestem w stanie wypowiedzieć najmniejszej cząstki tego, co odczuwam” (Alma 26:16).

Składam świadectwo, że uczucia miłości, którymi darzycie członków waszych rodzin — gdziekolwiek się znajdują — są wypełnieniem obietnicy, że przyjdzie Eliasz. On już przyszedł. Serca dzieci zwracają się ku ojcom, a serca ojców zwracają się ku ich dzieciom (zob. Ks. Malachiasza 3:23–24; Józef Smith — Historia 1:38–39). Kiedy czujecie pragnienie odnalezienia nazwisk swoich przodków i przedłożenia ich w świątyni, doświadczacie wypełniania się tego proroctwa.

Błogosławieństwem jest życie w czasach, gdy wypełnia się obietnica zwracania się serc. Mildred Bennion Eyring czuła to pragnienie w swoim sercu. Kochała rodzinę swego brata i utrzymywała z nimi kontakt. Oni czuli w swoich sercach miłość i odwzajemnili ją cioci Mid, ponieważ wiedzieli, że ona ich kochała.