Nganong kinahanglan ko nga mopasaylo sa tawo nga hinungdan sa akong kasakit?

Ang kasugoan sa pagpasaylo sa tanang katawhan mao ang usa nga gipanglimbasugan sa kadaghanan nato. Apan ang Ginoo miingon nga kita kinahanglan nga mopasaylo o mas makasala ta og dako (tan-awa sa D&P 64:9–11). Ingon og lisud kini sabton sa sinugdanan, apan ang Ginoo naningkamot sa pagtabang kanato nga mahimong mas mahisama Kaniya ug makakaplag og mas dakong kalipay. Kon atong isalig Kaniya ang atong palas-anon ug isalikway ang kasuko, kayugut, ug kasakit, kita makaangkon og kalinaw niining kinabuhia ug dakong mga panalangin sa kahangturan. Kini nanginahanlan og panahon, mga luha, pagpuasa, pag-ampo, pakigtambag sa mga lider sa priesthood, ug pagbisita sa templo, apan angay lang kini.

Sama sa gitudlo ni Presidente Dieter F. Uchtdorf, Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan:

“Kinahanglan atong isalikway ang atong mga mulo. Kabahin sa katuyoan sa mortalidad mao ang pagkat-on unsaon pagbaliwala kining mga butanga. Kana mao ang paagi sa Ginoo.

“Hinumdumi, ang langit puno sa mga tawo kinsa aduna niini: Gipasaylo sila. Ug sila mipasaylo” (“Ang Maloloy-on Magadawat og Kalooy,” Liahona, Mayo 2012, 77).