Een les van mijn vader
Ouderling David A. Bednar
van het Quorum der Twaalf Apostelen
Ik heb van mijn vader eens een belangrijke les over priesterschapsgezag en -macht geleerd.
Ik ben opgegroeid in een gezin met een gelovige moeder en een geweldige vader. Mijn vader was geen lid van de kerk, maar ging wel met ons mee naar kerkbijeenkomsten. Hij coachte het softbalteam van de wijk en hielp met de scoutingactiviteiten.
Als jongen vroeg ik mijn vader een paar keer per week wanneer hij zich zou laten dopen. Mijn vader antwoordde telkens: ‘David, ik word pas lid van deze kerk als ik zeker weet dat het de juiste beslissing is.’
Op een zondag vroeg ik mijn vader nogmaals wanneer hij zich zou laten dopen. Hij glimlachte en stelde me een vraag. ‘David, jouw kerk predikt dat het priesterschap lang geleden van de aarde is weggenomen, maar dat hemelse boodschappers het weer hebben hersteld. Als jouw kerk werkelijk het herstelde priesterschap van God heeft waarom gaan zoveel mannen in jouw kerk dan niet anders met hun godsdienstige taken om dan de mannen in mijn kerk?’
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Daar had ik geen antwoord op.
Ik wist dat priesterschapsdragers zich anders dan andere mannen behoorden te gedragen. Priester‑schapsdragers behoren niet alleen het priesterschapsgezag te hebben ontvangen, maar ook getrouw en het uitoefenen van Gods macht waardig te zijn.
Ik nam me voor om nooit een slecht voorbeeld voor mijn vader te zijn. Ik wilde alleen maar een brave jongen zijn. De Heer wil dat alle priesterschapsdragers altijd en overal eerzame, deugdzame en brave jongens zijn.
Een paar jaar later liet mijn vader zich dopen. Ik had het voorrecht om hem het Aäronisch en het Melchizedeks priesterschap te verlenen. Een van de mooiste ervaringen van mijn leven was mijn vader het gezag en de macht van het priesterschap te zien ontvangen.