Ευτυχία για αυτούς που αγαπούμε

Όλοι μας θέλουμε την ευτυχία αυτών που αγαπούμε και θέλουμε τον λιγότερο δυνατό πόνο για αυτούς. Καθώς διαβάζουμε αφηγήσεις ευτυχίας --και πόνου-- στο Βιβλίο του Μόρμον, η καρδιά μας σκιρτά στη σκέψη των αγαπημένων μας. Αυτή είναι μία αληθινή αφήγηση για έναν καιρό ευτυχίας:

«Και έγινε ώστε δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα, χάρη της αγάπης του Θεού η οποία ζούσε μέσα στις καρδιές του λαού.

»Και δεν υπήρχαν ζηλοφθονίες, ούτε διαμάχες, ούτε ταραχές, ούτε πορνείες, ούτε ψευδολογίες, ούτε δολοφονίες, ούτε κανένα είδος απάτης. Και σίγουρα δεν μπορούσε να υπάρξει ευτυχέστερος λαός ανάμεσα σε όλους τους λαούς που είχαν δημιουργηθεί από το χέρι του Θεού».

Στη συνέχεια διαβάζουμε:

«Και πόσο ευλογημένοι ήταν αυτοί! Γιατί ο Κύριος τους ευλόγησε σε όλες τις πράξεις τους. Μάλιστα, ήταν ευλογημένοι και ευημερούσαν μέχρι που πέρασαν εκατό και δέκα χρόνια. Και η πρώτη γενεά από το Χριστό είχε περάσει, και δεν υπήρχε διχόνοια στη χώρα» (Νεφί Δ΄ 1:15-16, 18).

Στοργικοί μαθητές του Χριστού προσεύχονται και εργάζονται για μια τέτοια ευλογία για τους άλλους και για τους ίδιους. Από αφηγήσεις στο Βιβλίο του Μόρμον και, για πολλούς από εμάς, από τη δική μας εμπειρία, γνωρίζουμε ότι το δώρο της ευτυχίας είναι εφικτό. Γνωρίζουμε ότι το μονοπάτι προς την ευτυχία είναι καλά χαραγμένο. Γνωρίζουμε επίσης ότι η διατήρηση της ευτυχίας δεν είναι εύκολη, εκτός εάν, όπως έγινε με τους Νεφίτες μετά την επίσκεψη του Σωτήρα, «η αγάπη του Θεού» κατοικεί στην καρδιά μας.

Η αγάπη αυτή υπήρχε στις καρδιές των Νεφιτών, επειδή τηρούσαν τον νόμο που το έκανε αυτό δυνατό. Σύνοψη αυτού του νόμου βρίσκεται στις προσευχές της μετάληψης, οι οποίες αρχίζουν με μία ολόψυχη επίκληση προς τον στοργικό μας Επουράνιο Πατέρα. Προσευχόμαστε με καρδιά γεμάτη πίστη και με βαθιά αγάπη στον προσωπικό μας Σωτήρα. Δεσμευόμαστε με αληθινή πρόθεση να πάρουμε επάνω μας το όνομά Του, να Τον θυμόμαστε και να τηρούμε όλες τις εντολές Του. Τέλος, ασκούμε πίστη ώστε το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο μέλος της Θεϊκής κεφαλής, να είναι πάντα μαζί μας, μαρτυρώντας στην καρδιά μας για τον Πατέρα και τον Αγαπημένο Του Υιό. (Βλέπε Δ&Δ 20:77, 79.)

Με τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος, η καρδιά μας μπορεί να αλλάξει ώστε να θέλουμε και να καλωσορίζουμε την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα μας και του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο τρόπος να φέρουμε την αγάπη του Θεού στην καρδιά μας είναι απλός, όπως και ο τρόπος να χάσουμε αυτό το αίσθημα αγάπης από την καρδιά μας. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να επιλέξει να προσεύχεται λιγότερο συχνά στον Επουράνιο Πατέρα ή να μην πληρώνει δέκατα εις το ακέραιον ή να σταματήσει να απολαμβάνει τον λόγο του Θεού ή να αγνοεί τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη.

Κάθε επιλογή προς μη τήρηση των εντολών του Κυρίου μπορεί να κάνει το Πνεύμα να αποσυρθεί από την καρδιά μας. Με τέτοια απώλεια, η ευτυχία ελαττώνεται.

Η ευτυχία που θέλουμε για τους αγαπημένους μας εξαρτάται από τις επιλογές τους. Όσο κι αν αγαπούμε ένα παιδί, έναν ερευνητή ή τους φίλους μας, δεν μπορούμε να τους αναγκάσουμε να τηρούν τις εντολές, ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις το Άγιο Πνεύμα να αγγίξει και να αλλάξει την καρδιά τους.

Συνεπώς, η καλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε είναι οτιδήποτε οδηγεί αυτούς που αγαπούμε να προσέχουν τις επιλογές τους. Ο Άλμα το έκανε με μία προτροπή που θα μπορούσατε να κάνετε κι εσείς:

«Αλλά είθε να ταπεινώσετε τους εαυτούς σας ενώπιον του Κυρίου, και να επικαλείστε το άγιο όνομά του, και να προσέχετε και να προσεύχεστε διαρκώς, για να μην μπείτε σε πειρασμό ανώτερο από ό,τι μπορείτε να ανθέξετε, και έτσι να οδηγηθείτε από το Άγιο Πνεύμα, γινόμενοι ταπεινόφρονες, πράοι, ενδοτικοί, υπομονετικοί, γεμάτοι αγάπη και κάθε μακροθυμία.

»Έχοντας πίστη στον Κύριο. Έχοντας ελπίδα ότι θα λάβετε ζωή αιώνια. Έχοντας την αγάπη του Θεού πάντα μέσα στην καρδιά σας, ώστε να υψωθείτε κατά την τελευταία ήμερα και να εισέλθετε στην ανάπαυσή του» (Άλμα 13:28–29).

Προσεύχομαι ώστε αυτοί που αγαπάτε να αποδεχθούν μια εμπνευσμένη προτροπή να επιλέξουν το μονοπάτι προς την παντοτινή ευτυχία.