การแต่งงานใหม่: การผจญภัยในความอดทนและความรัก

“ดูเหมือนเรามักจะมีความเห็นไม่ตรงกันหลายเรื่อง” วันหนึ่งอาร์นฟินน์พูดขึ้นมา นิสัยติดตัวสี่สิบปีและทำอย่างที่ตัวจะทำ ดิฉันอายุ 19 ปีเมื่อแต่งงานครั้งแรก กิจวัตรและประเพณีถูกหล่อหลอมเรื่อยมา ดิฉันกับอาร์นฟินน์พบว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันและถึงกับเห็นด้วยถ้าจะมีมากกว่าหนึ่งความเห็น นั่นไม่จำเป็นต้องหมายความว่าคนหนึ่งถูกและอีกคนหนึ่งผิด ความคิดเห็นหล่อหลอมจากสิ่งต่างๆ มากมายในชีวิต ความเคารพและการฟังกลายเป็นคำสำคัญของการเข้าใจอีกฝ่าย

เราพยายามเข้าใจวิธีผสมผสานชีวิตเราเข้าด้วยกัน—อยู่ที่ไหน จัดการกับเศรษฐกิจครอบครัวอย่างไร และยอมรับประเพณีวันหยุดวันใด มีรอยยับอีกสองสามรอยให้รีดระหว่างทาง แต่เมื่อนึกย้อนกลับไป บางอย่างค่อนข้างหยุมหยิม ความปรองดองและความรักที่บ้านเป็นเป้าหมายที่เราเล็งอยู่

การมีแม่อีกคนเข้ามาเกี่ยวข้องในครอบครัวเรานับว่ายากเป็นพิเศษสำหรับดิฉัน อดีตภรรยาของอาร์นฟินน์เป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมและเป็นห่วงสวัสดิภาพของลูกๆ เธอ พวกเขาวางแผนวันปิดภาคเรียนและวันสุดสัปดาห์กับเธอ และบางครั้งดิฉันรู้สึกว่าไม่มีโอกาสพูดในชีวิตตนเอง

แต่การเปลี่ยนแปลงน่าจะเป็นเรื่องท้าทายสำหรับอาร์นฟินน์มากกว่า เขาย้ายเข้ามาในบ้านพร้อมลูกสี่คน สองคนเป็นวัยรุ่น—ลูกที่มีนิสัยเอะอะปึงปังมากกว่าเคย และถูกเลี้ยงดูต่างออกไปเล็กน้อยจากที่เขาชอบมากกว่า

แต่แล้วค่ำวันหนึ่งซึ่งเลยเวลาที่ความคิดของดิฉันหยุดทำงานแล้ว อาร์นฟินน์ท้าให้ดิฉันทำแบบทดสอบไอคิว เขานั่งด้านหนึ่งของโตีะอาหารและเริ่มตั้งสมการและใช้สูตรคณิตศาสตร์ตอบโจทย์ ดิฉันนั่งฝั่งตรงข้ามกำลังวาดรูปเพื่อแก้โจทย์ที่ให้มา เราทำเสร็จและเปรียบเทียบคำตอบของเรา เพียงเพื่อจะพบว่าเราได้คำตอบเหมือนกัน ตอนนั้นเองที่ดิฉันรู้ว่าแบบทดสอบคล้ายกับชีวิตที่เราอยู่ด้วยกัน

ขอดิฉันอธิบาย เขาทำวิธีหนึ่ง ส่วนดิฉันทำอีกวิธีหนึ่ง แต่เรามีเป้าหมายเดียวกัน แม้วิธีทำจะต่างกัน การบรรลุเป้าหมายนั้นเหมือนแบบทดสอบไอคิว ขณะที่เขาแก้สมการส่วนดิฉันวาดรูป เราก็ยังได้คำตอบเดียวกัน

ดิฉันรู้ว่าดิฉันจะไม่มีวันทำงานเป็นทนายแบบเขา และดิฉันมั่นใจมากว่าเขาจะพบว่าสายงานของดิฉันในฐานะนักเขียนและจิตรกรสีน้ำของดิฉันยากพอกัน เคล็ดลับคือมองเขาน่ารักเมื่อเขาทำต่างจากดิฉันแทนที่จะรำคาญเขา ความต่างสามารถเป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่น่าตื่นเต้นได้ถ้าเรายอมให้เป็นเช่นนั้น วันหนึ่งดิฉันบอกอาร์นฟินน์ว่า “ถ้าคุณสอนบางอย่างให้ฉันได้และฉันสอนบางอย่างให้คุณได้ สักวันทุกอย่างจะดีสำหรับเรา” เราทั้งคู่ต้องเป็นคนสอนได้ และนั่นเป็นกระบวนการต่อเนื่อง การชมเชยกลายเป็นคำสำคัญ

ถ้าพ่อกับแม่เป็นคนสองแบบต่างกัน ท่านแน่ใจได้เลยว่าลูกสองกลุ่มจะแตกต่างกันคนละขั้วเช่นกัน เราพับแขนเสื้อและหันมาแก้ปัญหาประจำวันของนิสัยการกิน รสนิยมการแต่งกาย เวลานอน และเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ต่างกัน ซึ่งยังมีอีกหลายอย่าง เราแสดงกรรมสิทธิ์มานานว่านี่ “ลูกของฉัน” นี่ “ลูกของคุณ” และมักไม่คิดว่าการนำทุกคนมาอยู่รวมกันทันทีเป็นเรื่องดี

ลูกคนโตบอกดิฉันว่าอีกไม่นานเธอจะออกจากบ้านและเธออยากให้ดิฉันมีความสุข ลูกสาวอีกสองคนดูเหมือนไม่ชอบกันเลย ลูกชายคนหนึ่งยกห้องนอนให้น้องชายต่างมารดาเมื่อเขากลับมาบ้านสัปดาห์เว้นสัปดาห์แล้วตัวเองไปนอนบนโซฟา เขาไม่เคยบ่นเรื่องนั้น ดิฉันรู้สึกขอบคุณ

มีที่ว่างสำหรับคนที่เรารักเสมอ เราจัดห้องรับแขกติดกับห้องนั่งเล่นใหม่ให้เป็นที่พักของพ่อแม่ และให้ลูกๆ ขึ้นไปนอนชั้นบน โทรทัศน์สองเครื่องและห้องนอนสองห้องกลายเป็นสิ่งจำเป็นแต่ไม่ใช่สิ่งฟุ่มเฟือย ปีละสองสามวันสำหรับพ่อแม่ที่แต่งงานใหม่เป็นการลงทุนที่จำเป็นสำหรับอนาคตของครอบครัวเรา

เราวางแผนวันหยุดสุดสัปดาห์และกิจกรรมอื่นล่วงหน้า อาหาร เกม และกิจกรรมต้องเหมาะกับลูกส่วนใหญ่ ลูกห้าคนของอาร์นฟินน์อาศัยอยู่กับคุณแม่ของพวกเขาในวันธรรมดา ดิฉันต้องการเคารพความต้องการของเธอและทำให้แน่ใจว่าเด็กๆ มีความสุขกับการมาพบปะพูดคุยกับคุณพ่อของพวกเขา นั่นหมายความว่าบางครั้งดิฉันต้องไม่ปริปากพูดเรื่องกลัดกลุ้มเล็กๆ น้อยๆ แต่เน้นเรื่องสำคัญกว่าเพื่อให้พวกเขาอยู่กันอย่างมีความสุข ดิฉันใช้ความอดทนและความรัก—แล้วใช้ความอดทนมากขึ้น นอกเหนือจากอารมณ์ขันอีกหนึ่งกระบุง

เช้าวันอาทิตย์ที่วุ่นวายเป็นการทดลองค่อนข้างใหญ่ เราพยายามสร้างบรรยากาศด้วยเสียงเพลงคลาสสิกเพราะๆ ขณะคอยดูลูกคนแล้วคนเล่าเข้าออกห้องน้ำสองห้องก่อนสั่นกระดิ่งผูกคอวัวเพื่อบอกว่าได้เวลาอาหารเช้าแสนอร่อยแล้ว การให้ทุกคนออกจากประตูแล้วขึ้นรถมินิแวนไปโบสถ์ให้ทันเวลาเป็นการทดลองอย่างหนึ่งในการรักษาวิญญาณของสะบาโตทุกวันอาทิตย์ เมื่อกลับถึงบ้านและรับประทานอาหารเย็นแล้ว เราสงบพอที่จะเล่นเกมด้วยกัน

มีภูมิปัญญามากในโปรแกรมและบทเรียนต่างๆ ที่ศาสนจักรสอนเรา การสวดอ้อนวอนเป็นครอบครัว การสังสรรค์ในครอบครัว และการสนทนาหลักธรรมพระกิตติคุณคุ้มกับเวลาและความพยายาม พระกิตติคุณทำให้เราเกิดปีติและช่วยให้เราเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่าครอบครัวสำคัญและมีค่าเพียงใด

เราได้สร้างประเพณีใหม่หลายอย่างแต่ยังคงรักษาบางอย่างจากชีวิตก่อนหน้านี้เอาไว้ ทุกฤดูร้อนเราพาลูกๆ หลายคนเท่าที่จะทำได้ไปพระวิหารสตอกโฮล์ม สวีเดน เราพักบริเวณค่ายพักแรมทางใต้ของพระวิหาร นั่นกลายเป็นประเพณีที่เราชื่นชอบและแม้แต่ลูกที่แต่งงานแล้วก็ได้นำไปใช้กับครอบครัวของพวกเขา

ตอนนี้เมื่อลูกของเรามาขอคำแนะนำเรื่องการออกเดทและการแต่งงาน ดิฉันบอกพวกเขาว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้าคนหนึ่งชอบวิ่งออกกำลังกายและอีกคนหนึ่งชอบบัลเล่ต์ สิ่งสำคัญที่สุดคือมีความกระตือรือร้นเหมือนกันสำหรับการรับใช้พระผู้ช่วยให้รอดและมีความตั้งใจว่าจะพยายามบรรลุเป้าหมายการเป็นครอบครัวนิรันดร์

เมื่อดิฉันพบคู่ชายหญิงที่มีโอกาสแต่งงานครั้งที่สอง ดิฉันยินดีกับพวกเขา ดีใจที่พวกเขามีหุ้นส่วนและเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่ด้วย แต่ดิฉันจำได้เช่นกันว่าสองสามปีแรกของการนำสองครอบครัวมาอยู่ด้วยกันไม่ใช่เวลาที่มีความสุขเสมอไป เราต้องเสียสละบางอย่าง และบางวันเราสงสัยว่าเหตุใดต้องท้าทายขนาดนั้น

ปัจจุบัน ลูกสาวของเราที่ไม่ชอบกันเลยสมัยเป็นวัยรุ่นต่างเป็นคุณแม่แล้วทั้งคู่และชอบเปรียบเทียบประสบการณ์ขณะรับประทานอาหารเย็นเป็นครอบครัว แม้ถึงกับใช้เวลาช่วงวันหยุดด้วยกันที่บ้านไม้หลังเล็กๆ ของครอบครัว พวกเขาส่งจดหมายให้กำลังใจน้องชายที่กำลังรับใช้งานเผยแผ่ และลูกบางคนของเราเยี่ยมเยียนกันเมื่อพวกเขาอยู่ต่างแดน พวกเขาสนุกเสมอกับการรับประทานอาหารมื้อใหญ่ในวันหยุดด้วยกันเและชื่นชมยินดีเมื่อประกาศว่าจะมีหลานสาวหรือหลานชายคนใหม่

ตอนนี้ที่บ้านมีดิฉันกับอาร์นฟินน์เท่านั้น เรามีสุนัขร่าเริงรักสนุกหนึ่งตัวกับนกตัวเล็กๆ ตัวใหม่หนึ่งตัว ลูกๆ มาอยู่ในห้องนอนของพวกเขาบ่อยๆ ระหว่างกำลังศึกษาและสร้างครอบครัวใหม่ พวกเขารู้ว่าเรายินดีต้อนรับพวกเขาเสมอ เราจะเลี้ยงอาหารและชอบเมื่อพวกเขาแวะมา

การนำสองครอบครัวมาอยู่ด้วยกันเรียกร้องความรักและความอดทนมากเป็นสองเท่า มีอาหารต้องทำมากและมีเสื้อผ้าให้ซักหลายกอง แต่นั่นคุ้มค่า เรารักครอบครัวใหญ่ของเรา พรของการมีคนมากเป็นสองเท่าให้รักยิ่งใหญ่เป็นสองเท่าเช่นกัน

และครอบครัวเราเติบโตต่อไป มีเด็กน้อยน่ารักรุ่นใหม่ และพวกเขาเป็นหลานของเราทั้งหมด!