Isang Taong Walang Sala

I-sang ta-ong wa-lang sa-la, da-li-say, at ba-nal,

A-nak ng Dios na gi-na-wa ang ’di na-tin ka-ya:

Nag-ba-yad-sa-la nang ta-yo ay hin-di ma-wa-la;

At ang Kan-yang sa-kri-pis-yo’y ’di ma-ba-le-wa-la.

I-sang ta-ong wa-lang sa-la, da-li-say, at ba-nal,

Si-nu-nod ang pla-no ng D’yos ba-go ang pag-lik-ha.

Ka-ma-ta-yan ay na-da-ig at pag-ka-ka-sa-la—

Kan-yang du-go’y tu-tu-bos sa ’tin at mag-pa-pa-la.

I-sang ta-ong wa-lang sa-la, da-li-say, at ba-nal,

Nag-du-sa nang hi-git sa ’tin nang ta-yo’y ma-tu-bos.

Pag-i-big na Kan-yang han-dog, ka-hit lu-bus-lu-bos—

U-pang la-hat ay ma-lig-tas, S’ya’y na-ma-tay sa krus.

I-sang ta-ong wa-lang sa-la, da-li-say, at ba-nal,

Nag-ba-ngon sa ’kat-long a-raw, mu-la sa li-bi-ngan.

Kan-yang ka-ma-ta-ya’y Kan-yang na-pag-ta-gum-pa-yan.

Pu-ri-hin na-tin ang Kan-yang ka-lu-wal-ha-ti-an.