„Uczcie się ode mnie”

Jezus nauczał prostej, lecz jakże doniosłej prawdy, zapisanej w Ew. Mateusza. Kiedy wraz z uczniami zeszli z Góry Przemienienia, zatrzymali się w Galilei, a potem poszli do Kafarnaum. Wtedy uczniowie podeszli do Jezusa, pytając:

„Kto też jest największy w Królestwie Niebios?

A On, przywoławszy dziecię, postawił je wśród nich […]

i rzekł: Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios”⁵.

W Kościele celem nauczania ewangelii nie jest przelewanie informacji do umysłów dzieci Bożych czy to w domu, czy w klasie, czy też na polu misyjnym. Nie chodzi o to, żeby pokazać, jak wiele wie rodzic, nauczyciel czy misjonarz. Nie chodzi też jedynie o to, aby pogłębić wiedzę na temat Zbawiciela i Jego Kościoła.

Podstawowym celem nauczania jest pomoc synom i córkom Ojca Niebieskiego w powrocie do Jego obecności i cieszeniu się wraz z Nim życiem wiecznym. Aby to zrobić, nauczanie ewangelii musi zachęcić ich do codziennego podążania ścieżką bycia uczniem oraz dotrzymywania świętych przymierzy. Celem jest zainspirowanie każdej osoby do myślenia, odczuwania, a następnie stosowania w życiu zasad ewangelii. Zadaniem jest więc rozwinięcie wiary w Pana Jezusa Chrystusa i nawrócenie do Jego ewangelii.

Nauczanie, które błogosławi, nawraca i zbawia, jest nauczaniem, które odwzorowuje przykład Zbawiciela. Nauczyciele naśladujący przykład Zbawiciela, kochają i służą tym, których nauczają. Inspirują swoich słuchaczy wiecznymi lekcjami o boskiej prawdzie. Ich życie jest warte naśladowania.

Cała posługa Zbawiciela to przykład miłości bliźniego. W rzeczy samej, Jego miłość i służba często były Jego lekcją. Podobnie nauczyciele, których pamiętam najlepiej, to ci, którzy znali, kochali i troszczyli się o swoich uczniów. Poszukiwali zagubionej owcy. Dawali lekcje życia, które zawsze będę pamiętać.

Jednym z takich nauczycieli była Lucy Gertsch. Znała każdego ucznia. Zawsze dzwoniła do tych, którzy opuścili spotkanie niedzielne albo po prostu nie przychodzili. Wiedzieliśmy, że jej na nas zależy. Żadne z nas nigdy nie zapomniało ani jej, ani jej lekcji.

Wiele lat później, kiedy życie Lucy dobiegało końca, przyszedłem do niej z wizytą. Wspominaliśmy te dawne czasy, kiedy była naszą nauczycielką. Rozmawialiśmy o każdym z uczniów naszej klasy i o tym, co każdy z nich teraz robi. Jej miłość i troska przetrwały całe życie.

Uwielbiam zalecenie Pana z Nauk i Przymierzy:

„I daję wam przykazanie, że macie nauczać jeden drugiego doktryny królestwa.

Uczcie pilnie, a łaska moja będzie wam towarzyszyć”⁶.

Lucy Gertsch nauczała pilnie, ponieważ kochała niestrudzenie.

Apostoł Piotr radził: „[Bądźcie] zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej”⁷.

Możliwe, że największa nadzieja, jaką może zaoferować nauczyciel, jest nadzieja, która znajduje się w prawdach ewangelii Jezusa Chrystusa.

„I jaką powinniśmy mieć nadzieję? — zapytał Mormon. — Oto powiadam wam, powinniście mieć nadzieję, że zmartwychwstaniecie i będziecie mieli życie wieczne dzięki zadośćuczynieniu Chrystusa i Jego zmartwychwstaniu i że stanie się to […] ze względu na waszą wiarę”⁸.

Nauczyciele, wznieście swoje głosy i świadczcie o prawdziwej naturze Boskiej Trójcy. Składajcie świadectwo o Księdze Mormona. Wyrażajcie chwalebne i piękne prawdy zawarte w planie zbawienia. Używajcie zatwierdzonych przez Kościół materiałów, szczególnie pism świętych, aby nauczać prawd przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa w ich czystości i prostocie. Pamiętajcie zalecenie Zbawiciela: „Badacie pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a one składają świadectwo o mnie”⁹.

Pomóżcie dzieciom Boga zrozumieć, co jest prawdziwe i ważne w tym życiu. Pomóżcie im rozwinąć siłę do wyboru ścieżek, które bezpiecznie utrzymają je na drodze ku życiu wiecznemu.

Nauczajcie prawdy, a Duch Święty wspomoże wasze starania.

Ponieważ Jezus Chrystus był doskonale posłuszny i podległy Swojemu Ojcu, „przybywało [Mu] mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi”¹⁰. Czy jesteśmy zdeterminowani, aby czynić podobnie? Tak, jak Jezus „otrzymał łaskę po łasce”¹¹, tak i my musimy cierpliwie i wytrwale poszukiwać światła oraz wiedzy od Boga podczas podejmowanych wysiłków, aby uczyć się ewangelii.

Słuchanie jest podstawowym elementem uczenia się. Przygotowując się do bycia nauczanym, w duchu modlitwy poszukujemy natchnienia oraz potwierdzenia od Ducha Świętego. Rozważamy, modlimy się, stosujemy w życiu lekcje ewangelii oraz poszukujemy woli Ojca względem nas¹².

Jezus „nauczał […] wielu rzeczy w podobieństwach”¹³, które wymagają uszu, które słyszą, oczu, które widzą oraz serc, które rozumieją. Jeśli będziemy żyć godnie, to wyraźniej usłyszymy podszepty Ducha Świętego, który może „[nauczyć nas] wszystkiego i [przypomnieć nam] wszystko, co [nam powiedział]”¹⁴.

Kiedy odpowiadamy na łagodne zaproszenie Pana „uczcie się ode mnie”, udziela On nam Swej boskiej mocy. Idźmy zatem naprzód w duchu posłuszeństwa, podążając za naszym Wzorem, nauczając, tak jak On chce, abyśmy nauczali oraz ucząc się, tak jak On chce, żebyśmy się uczyli.