H τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο

Πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια στη Βόρειο Αμερική, ένα κίνημα ονόματι «Μεγάλη Αφύπνιση» διαδίδετο σε όλη την επαρχία. Ένας από τους κύριους αντικειμενικούς στόχους του ήταν να αφυπνίσει τους ανθρώπους που φαινόταν ότι κοιμούνταν αναφορικώς προς πνευματικά ζητήματα.

Ο νεαρός Τζόζεφ Σμιθ επηρεάστηκε από όσα άκουγε από ιεροκήρυκες, οι οποίοι αποτελούσαν μέρος της θρησκευτικής αυτής αφύπνισης. Είναι ένας από τους λόγους που απεφάσισε να αναζητήσει ενθέρμως το θέλημα του Κυρίου σε κατ’ ιδίαν προσευχή.

Οι ιεροκήρυκες αυτοί είχαν ένα δραματικό, συναισθηματικό στυλ κηρύγματος, με ομιλίες που ήταν γνωστές για τη μεγάλη τους έμφαση στον φλογερό τρόμο που αναμένει τον αμαρτωλό¹. Οι ομιλίες τους δεν κοίμιζαν τους ανθρώπους -- αλλά μπορεί να είχαν προκαλέσει κάποιους εφιάλτες. Σκοπός και σχέδιό τους φαινόταν ότι ήταν να φοβίσουν τους ανθρώπους στην εκκλησία.

Ιστορικώς, ο φόβος έχει συχνά χρησιμοποιηθεί ως μέσον να κάνει τους ανθρώπους να αναλάβουν δράση. Οι γονείς τον έχουν χρησιμοποιήσει στα παιδιά τους, οι εργοδότες στους υπαλλήλους τους και οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους.

Οι ειδικοί στο μάρκετινγκ καταλαβαίνουν τη δύναμη του φόβου και συχνά τον χρησιμοποιούν. Γι’ αυτό φαίνεται ότι μερικές διαφημίσεις μεταφέρουν το υποκρυπτόμενο μήνυμα ότι αν αποτύχουμε να αγοράσουμε τα δημητριακά τους για το πρωινό ή χάσουμε το πιο καινούργιο βιντεοπαιχνίδι ή κινητό τηλέφωνο, διατρέχουμε τον κίνδυνο να ζήσουμε μία δυστυχισμένη ζωή, πεθαίνοντας μόνοι και δυστυχείς.

Γελάμε με αυτό και νομίζουμε ότι δεν θα πέφταμε ποτέ σε τέτοιον χειρισμό, αλλά μερικές φορές πέφτουμε. Χειρότερα, μερικές φορές χρησιμοποιούμε παρόμοιες μεθόδους για να κάνουμε τους άλλους να κάνουν αυτό που εμείς θέλουμε.

Το μήνυμά μου έχει δύο σκοπούς σήμερα: o πρώτος είναι να μας παροτρύνει να συλλογισθούμε και να αναλογισθούμε τον βαθμό που χρησιμοποιούμε εμείς φόβο για να παρακινήσουμε άλλους -- συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας. Ο δεύτερος είναι να προτείνω έναν καλύτερο τρόπο.

Πρώτον, ας επιληφθούμε του προβλήματος με τον φόβο. Εξάλλου, ποιος ανάμεσά μας δεν έχει εξαναγκασθεί από φόβο να φάει καλύτερα, να φορέσει μία ζώνη ασφαλείας, να ασκηθεί περισσότερο, να αποταμιεύσει χρήματα ή ακόμη και να μετανοήσει για την αμαρτία;

Αληθεύει ότι ο φόβος έχει δυνατή επιρροή στις πράξεις και τη συμπεριφορά μας. Όμως αυτή η επιρροή τείνει να είναι παροδική και ρηχή. Ο φόβος σπανίως έχει τη δύναμη να αλλάξει την καρδιά μας και δεν θα μας μεταμορφώσει ποτέ σε ανθρώπους που αγαπούν το σωστό και που θέλουν να υπακούν τον Επουράνιο Πατέρα.

Οι άνθρωποι που φοβούνται μπορεί να λένε και να κάνουν τα σωστά, αλλά δεν νιώθουν τα σωστά. Συχνά νιώθουν αβοήθητοι και χολωμένοι, ακόμη και θυμωμένοι. Με τον καιρό αυτά τα αισθήματα οδηγούν σε δυσπιστία, απείθεια ακόμη και επανάσταση.

Δυστυχώς, η πλανημένη προσέγγιση στη ζωή και την ηγεσία δεν περιορίζεται στον κόσμο εκτός εκκλησιών. Με θλίβει που ακούω για μέλη της Εκκλησίας τα οποία ασκούν άνομη κυριαρχία -- είτε στο σπίτι τους, στις κλήσεις τους της Εκκλησίας, στην εργασία ή στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις τους με άλλους.

Συχνά, οι άνθρωποι μπορεί να καταδικάζουν τον εκφοβισμό σε άλλους κι όμως δεν μπορούν να τον δουν στον εαυτό τους. Απαιτούν συμμόρφωση με τους δικούς τους αυθαίρετους κανόνες, αλλά όταν οι άλλοι δεν ακολουθούν αυτούς τους τυχαίους κανόνες, τούς επιτιμούν λεκτικώς, συναισθηματικώς και ενίοτε και σωματικώς.

Ο Κύριος έχει πει ότι «όταν εμείς… ασκήσουμε έλεγχο ή κυριαρχία ή εξαναγκασμό στις ψυχές των τέκνων των ανθρώπων σε οποιονδήποτε βαθμό ανομίας… οι ουρανοί αποσύρονται, [και] το Πνεύμα τού Κυρίου θλίβεται»².

Μπορεί να υπάρξουν στιγμές που μπαίνουμε σε πειρασμό να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας, πιστεύοντας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ενδεχομένως να σκεφθούμε ότι το να γίνουμε ελεγκτικοί, χειριστικοί και σκληροί θα είναι για το καλό των άλλων. Δεν είναι έτσι, διότι ο Κύριος το διευκρίνισε ότι «ο καρπός, όμως, τού Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, [και] εγκράτεια»³.

Όσο περισσότερο γνωρίζω τον Επουράνιο Πατέρα μου τόσο περισσότερο βλέπω πώς εμπνέει και καθοδηγεί τα τέκνα Του. Δεν είναι θυμωμένος, εκδικητικός και με αντίποινα⁴. Ο ίδιος Του ο σκοπός --το έργο και η δόξα Του-- είναι να μας συμβουλεύει, να μας υπερυψώσει και να μας οδηγήσει στην πληρότητά Του⁵.

Ο Θεός περιέγραψε τον εαυτό Του στον Μωυσή ως «οικτίρμονα και ελεήμονα, μακρόθυμο, και πολυέλεο, και αληθινό»⁶.

Η αγάπη του Πατέρα μας στους Ουρανούς για εμάς τα τέκνα Του, ξεπερνά την ικανότητά μας να κατανοήσουμε⁷.

Σημαίνει αυτό ότι ο Θεός συγχωρεί ή παραβλέπει συμπεριφορές που είναι ενάντια στις εντολές Του; Όχι, ασφαλώς όχι!

Όμως θέλει να αλλάξει περισσότερο από απλώς τις συμπεριφορές μας. Θέλει να αλλάξει την ίδια μας τη φύση. Θέλει να αλλάξει την καρδιά μας.

Θέλει να προσεγγίσουμε και να αρπάξουμε γερά τη σιδερένια ράβδο, να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και να βαδίσουμε εμπρός και προς τα πάνω με γενναιότητα κατά μήκος του στενού και στενόχωρου μονοπατιού. Το θέλει αυτό για εμάς, επειδή μας αγαπά και επειδή αυτή είναι η οδός προς την ευτυχία.

Επομένως, πώς κινητοποιεί ο Θεός τα τέκνα Του να Τον ακολουθήσουν στις μέρες μας;

Έστειλε τον Υιό Του!

Ο Θεός έστειλε τον Μονογενή Του Υιό, τον Ιησού Χριστό, για να μας δείξει τον σωστό δρόμο.

Ο Θεός κινητοποιεί μέσω πειθούς, μακροθυμίας, ευγένειας, πραότητας και αγάπης γνήσιας⁸. Ο Θεός είναι στο πλευρό μας. Μας αγαπά και όταν παραπαίουμε, θέλει να σηκωθούμε, να προσπαθήσουμε ξανά και να γίνουμε δυνατότεροι.

Είναι ο μέντοράς μας.

Είναι η μεγάλη και λατρεμένη μας ελπίδα.

Επιθυμεί να μας τονώσει με πίστη.

Μας εμπιστεύεται ότι θα μάθουμε από τα εσφαλμένα βήματά μας και θα κάνουμε σωστές επιλογές.

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος!⁹

Ένας από τους τρόπους που θέλει ο Σατανάς να χειριζόμαστε άλλους είναι με το να κολλάμε στο δεινό του κόσμου και μάλιστα να υπερβάλλουμε με αυτό.

Ασφαλώς ο κόσμος μας πάντοτε ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι ατελής. Πάρα πολλοί αθώοι υποφέρουν εξαιτίας συνθηκών της φύσης καθώς και από την απανθρωπιά των ανθρώπων. Η διαφθορά και η ανομία στην εποχή μας είναι μοναδικές και ανησυχητικές.

Όμως παρ’ όλα αυτά, δεν θα αντάλλασσα το να ζω σε αυτήν την εποχή με καμία άλλη στην ιστορία του κόσμου. Έχουμε ευλογηθεί πέραν μέτρου να ζούμε σε μία εποχή απαράμιλλης ευημερίας, διαφώτισης και πλεονεκτήματος. Πάνω απ’ όλα, έχουμε ευλογηθεί να έχουμε την πληρότητα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, το οποίο μας δίνει μοναδική προοπτική για τους κινδύνους του κόσμου και μας δείχνει είτε πώς να τους αποφεύγουμε αυτούς τους κινδύνους είτε να τους αντιμετωπίζουμε.

Όταν σκέπτομαι αυτές τις ευλογίες, θέλω να γονατίσω και να προσφέρω αίνους στον Επουράνιο Πατέρα μας για την ατελείωτη αγάπη Του για όλα τα τέκνα Του.

Δεν πιστεύω ότι ο Θεός θέλει τα τέκνα Του να φοβούνται ή να κολλούν στα δεινά του κόσμου. «Επειδή, ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού»¹⁰.

Μας έχει δώσει πληθώρα λόγων να αγαλλιούμε. Απλώς χρειάζεται να τους βρούμε και να τους αναγνωρίσουμε. Ο Κύριος συχνά μας θυμίζει να «μη φοβ[όμαστε]», να «έχ[ουμε] θάρρος»¹¹, και να «μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο»¹².

Αδελφοί και αδελφές, είμαστε το «μικρό ποίμνιο» του Κυρίου. Είμαστε οι Άγιοι των τελευταίων ημερών. Εγγενής στο όνομά μας είναι η δέσμευση να προσδοκούμε την επιστροφή του Σωτήρος και να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο να Τον δεχθεί. Επομένως, ας υπηρετούμε τον Θεό και ας αγαπούμε τους συνανθρώπους μας. Ας το κάνουμε αυτό με φυσική πεποίθηση, με ταπεινοφροσύνη, χωρίς να περιφρονούμε ποτέ όποια άλλη θρησκεία ή ομάδα ανθρώπων. Αδελφοί και αδελφές, έχουμε επιφορτισθεί με τη μελέτη του λόγου του Θεού και την προσοχή στη φωνή του Πνεύματος, ώστε «να γνωρίζ[ουμε] τα σημεία των καιρών, και τα σημεία τού ερχομού τού Υιού του Ανθρώπου»¹³.

Επομένως, δεν αγνοούμε τις προκλήσεις του κόσμου ούτε δεν γνωρίζουμε τις δυσκολίες της εποχής μας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να φορτώνουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους με διαρκή φόβο. Αντί να κολλούμε στην απεραντοσύνη των δυσκολιών μας, δεν θα ήταν καλύτερα να εστιάζουμε στο απέραντο μεγαλείο, καλοσύνη και απόλυτη δύναμη του Θεού μας, να Τον εμπιστευόμαστε και να προετοιμαζόμαστε με χαρωπή καρδιά για την επιστροφή του Ιησού Χριστού;

Ως λαός Του της διαθήκης, δεν χρειάζεται να παραλύουμε από φόβο, επειδή άσχημα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν. Αντιθέτως, μπορούμε να προχωρούμε με πίστη, θάρρος, αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη στον Θεό καθώς προσεγγίζουμε τις δυσκολίες και τις ευκαιρίες στο μέλλον¹⁴.

Δεν βαδίζουμε μόνοι στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού. «Ο Κύριος ο Θεός σου… πορεύεται μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει»¹⁵.

«Ο Κύριος θα πολεμήσει για σας· κι εσείς θα μένετε ήσυχοι»¹⁶.

Αντιμέτωποι με τον φόβο, ας βρούμε θάρρος, ας επιστρατεύσουμε την πίστη μας και ας έχουμε πεποίθηση στην υπόσχεση ότι «κανένα όπλο, που κατασκευάστηκε εναντίον [μας] δεν θα ευοδωθεί»¹⁷.

Ζούμε σε μία εποχή κινδύνου και αναταραχής; Ασφαλώς ναι.

Ο Ίδιος ο Θεός έχει πει: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο»¹⁸.

Μπορούμε να ασκούμε την πίστη να πιστεύουμε και να ενεργούμε αναλόγως; Μπορούμε να ζούμε σύμφωνα με τις δεσμεύσεις και τις ιερές διαθήκες μας; Μπορούμε να τηρούμε τις εντολές του Θεού ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες ζωής; Βεβαίως μπορούμε!

Μπορούμε, επειδή ο Θεός έχει υποσχεθεί: «Όλα θα συνεργαστούν για το καλό σας, αν βαδίζετε ορθά»¹⁹. Επομένως, ας παραμερίσουμε τους φόβους μας και ας ζήσουμε αντ’ αυτού με χαρά, ταπεινοφροσύνη, ελπίδα και τολμηρή πεποίθηση ότι ο Κύριος είναι μαζί μας.

Αγαπημένοι φίλοι μου, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, αν ποτέ βρεθούμε να ζούμε με φόβο ή ανησυχία ή αν ανακαλύψουμε ότι τα ίδια μας τα λόγια, οι συμπεριφορές ή οι πράξεις μας προκαλούν φόβο στους άλλους, προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να απελευθερωθούμε από αυτόν τον φόβο με το θεϊκά διορισμένο αντίδοτο του φόβου: την αγνή αγάπη του Χριστού, διότι «η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο»²⁰.

Η τέλεια αγάπη του Χριστού υπερνικά τους πειρασμούς να βλάψουμε, να υποχρεώσουμε, να εκφοβίσουμε ή να καταπιέσουμε.

Η τέλεια αγάπη του Χριστού μάς επιτρέπει να βαδίζουμε με ταπεινοφροσύνη, αξιοπρέπεια και τολμηρή πεποίθηση ως οπαδοί του αγαπημένου μας Σωτήρος. Η τέλεια αγάπη του Χριστού μάς δίδει την τολμηρή πεποίθηση να εξακολουθούμε να ενεργούμε παρά τους φόβους μας και να θέτουμε την πλήρη μας εμπιστοσύνη στη δύναμη και την καλοσύνη του Επουράνιου Πατέρα μας και του Υιού Του, Ιησού Χριστού.

Στο σπίτι μας, στον εργασιακό μας χώρο, στις κλήσεις μας της Εκκλησίας, στην καρδιά μας, ας αντικαταστήσουμε τον φόβο με την τέλεια αγάπη του Χριστού. Η αγάπη του Χριστού θα αντικαταστήσει τον φόβο με την πίστη!

Η αγάπη Του θα μας δώσει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε, να εμπιστευτούμε και να έχουμε πίστη στην καλοσύνη του Επουράνιου Πατέρα μας στο θείο σχέδιό Του, στο Ευαγγέλιό Του και στις εντολές Του²¹. Η αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους μας θα μετατρέψει την υπακοή μας στις εντολές του Θεού σε ευλογία παρά σε φορτίο. Η αγάπη του Χριστού θα μας βοηθήσει να γίνουμε λίγο πιο καλοσυνάτοι, πιο συγχωρητικοί, να νοιαζόμαστε περισσότερο και να αφοσιωνόμαστε περισσότερο στο έργο Του.

Καθώς γεμίζουμε την καρδιά μας με την αγάπη του Χριστού, θα αφυπνισθούμε με ανανεωμένη φρεσκάδα και θα βαδίζουμε περιχαρώς, με πεποίθηση, αφυπνισμένοι και ζωντανοί στο φως και τη δόξα του αγαπημένου μας Σωτήρος, Ιησού Χριστού.

Καταθέτω μαρτυρία, μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη: «Φόβος δεν υπάρχει μέσα στ[ο]ν [Χριστό]»²². Αδελφοί και αδελφές, αγαπητοί φίλοι, ο Θεός σάς γνωρίζει τέλεια. Σας αγαπά τέλεια. Ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον σας. Δεν θέλει να «φοβ[όμαστε], μόνον [να] π[ιστεύουμε]»²³ και να «μείν[ουμε] στην [τέλεια] αγάπη [του]»²⁴. Αυτή είναι η προσευχή και ευλογία μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.