ครั้งแรก ที่ พระวิหาร
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในเมืองกอร์โดบา อาร์เจนตินา
ผมอยากเข้าพระวิหารด้วยตนเองไม่ใช่เพราะได้ยินประสบการณ์ของคนอื่นกับพระวิหาร
เมื่อผมอายุ 16 ปี ฝ่ายประธานสเตคประกาศว่าสเตคของเราจะไปพระวิหารในบัวโนสไอเรสและพวกท่านชวนผมไปด้วย ผมเก็บเงินและทำงานหนักเพื่อให้มีค่าควรได้ใบรับรองพระวิหาร
หลังจากได้ใบรับรอง การล่อลวงจู่โจมผมทุกด้านโดยพยายามทำให้ผมสูญเสียความมีค่าควร แต่ผมมีความปรารถนาจะเข้าพระวิหาร ผมไม่ต้องการแค่ฟังประสบการณ์และประจักษ์พยานของผู้อื่น ผมต้องการมีประสบการณ์และประจักษ์พยานของผมเอง
คืนเดินทางมาถึง ก่อนจะขึ้นรถโดยสาร ผมเกิดความคิดไม่อยากไป แต่ผมไม่ใจอ่อน ระหว่างการเดินทาง 10 ชั่วโมง ผมนั่งข้างสมาชิกศาสนจักรคนหนึ่งที่เป็นมิตรกับผมมาก เขาอายุราว 60 ปี เขาเล่าเรื่องชีวิตเขาให้ฟังและบอกว่าเขามีความสุขมากที่ผ่านพ้นการทดลองเหล่านั้นมาแล้ว
ผมเริ่มเล่าเรื่องชีวิตผมให้ฟังและบอกเขาว่าผมรู้สึกเหงามาก หลายคนเย็นชากับผมเพราะผมกำลังติดตามพระผู้เป็นเจ้า เขาบอกผมว่า “พระผู้เป็นเจ้าจะประทานเพื่อนที่ดีมากให้คุณ และเพื่อนคนนั้นจะคอยสนับสนุนคุณเสมอ อย่าลืมสิ่งนั้น” เมื่อเขาพูดจบ ผมรู้สึกสงบและมีสันติเพราะผมรู้สึกว่าสิ่งที่เขาบอกผมเป็นความจริง
เมื่อผมเข้าพระวิหาร ความหนักอึ้งที่ผมแบกอยู่หายไป ผมรู้สึกเหมือนมีการโอบกอดทางวิญญาณบอกผมว่า “ยินดีต้อนรับลูกพ่อ พ่อรอเจ้ามาตลอด”
ผมรู้สึกว่าพระวิหารเป็นบ้านของพระผู้เป็นเจ้าจริงๆ ไม่ใช่แค่สิ่งปลูกสร้างที่สวยงาม หลังจากรับบัพติศมาและการยืนยันให้บางคนแล้ว ผมออกมาข้างนอก ผมรู้สึกว่าภาระกลับมาเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีพลังเอาชนะ
ผมรู้ว่าการเตรียมตนเองให้พร้อม ฝากทุกอย่างไว้ในพระหัตถ์ของพระผู้เป็นเจ้า และให้ตัวตนที่ดีที่สุดของเราเข้าพระวิหารคือสิ่งที่คาดหวังจากเรา จากนั้นพระผู้เป็นเจ้าจะทรงอวยพรเราอย่างมาก