ลิบูเลทสเว กอฟรีย์ โมคกาเติล

เมืองเกาเต็ง แอฟริกาใต้

ลิบูเลทสเวสูญเสียการมองเห็นเมื่ออายุ 21 ปี เขาเรียนหลายสิ่งหลายอย่างใหม่ แต่ไม่เคยเรียนอักษรเบรลล์ เขาต้องการอ่านพระคัมภีร์ เขาจึงสวดอ้อนวอนขอให้พระผู้เป็นเจ้าช่วย

โคดี้ เบลล์, ช่างภาพ

ภาพ

Libuletswe

ในปี 1991 ผมรู้สึกอยากรับใช้พระเจ้าจริงๆ แต่ไม่ทราบจะรับใช้อย่างไร ผมสวดอ้อนวอนเกี่ยวกับเรื่องนี้และคิดจะเข้าร่วมศาสนจักรที่เกิดใหม่ ขณะกำลังคิดว่านี่เป็นเส้นทางที่ถูกต้อง ชายหนุ่มสวมเสื้อสีขาวสองคนมาเคาะประตูบ้านผม

ภรรยาผมเปิดประตูและบอกผมว่าเธอคิดว่าพวกเขาเป็นนักศึกษา แต่พวกเขาแนะนำตัวว่าเป็นผู้สอนศาสนาจากศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย พวกเขาต้องการแบ่งปันพระกิตติคุณกับผม ผมยอมรับ

ผู้สอนศาสนาสนทนากับผมและครอบครัว จากนั้นพวกเขาทิ้งพระคัมภีร์มอรมอนไว้ให้เราและบอกว่าเราควรอ่าน ผมบอกพวกเขาว่าครอบครัวผมจะต้องอ่านให้ผมฟังเพราะผมตาบอด เรานัดหมายกันอีกครั้งกับผู้สอนศาสนา

เมื่อพวกเขากลับมา ผมบอกว่า “ครอบครัวผมยังไม่ได้อ่านพระคัมภีร์มอรมอนให้ผมฟัง พวกเขามีงานยุ่งและไม่มีเวลาให้ผม”

ผู้สอนศาสนาจึงบอกผมว่าศาสนจักรทำเทปเสียงของพระคัมภีร์มอรมอนไว้ด้วย พวกเขาถามว่าผมจะฟังหรือไม่ถ้าพวกเขานำมาให้ผม ผมรับปากว่าจะฟัง ครั้งต่อมา พวกเขามาพร้อมกล่องเทปเสียงพระคัมภีร์มอรมอนและมอบให้ผม ผมคิดว่าผมต้องจ่าย แต่พวกเขาให้ผมฟรีๆ

ผมเริ่มฟังเทปคาสเซท ผมชอบมาก ครั้งต่อมาผู้สอนศาสนามาบ้านผมพร้อมผู้ชายอีกคน เขามาจากเมืองใกล้เคียงเพื่อเยี่ยมครอบครัวของเขา เขาเป็นสมาชิกของศาสนจักรและเขาชวนผมไปโบสถ์กับเขาวันอาทิตย์

วันอาทิตย์แรกผมได้ยินพระกิตติคุณเหมือนผมไม่เคยได้ยินมาก่อน นี่ไม่ใช่ศาสนจักรที่คุณพบคนมากมายในนั้น แต่ผมรู้สึกบางอย่าง ผมพบว่าเพลงสวดของศาสนจักรต่างจากเพลงสวดทั้งหมดที่ผมฟังจากศาสนจักรอื่น มีบางอย่างบอกผมว่าผมควรไปโบสถ์ต่อ

ผมไปโบสถ์อยู่ระยะหนึ่ง และรับบัพติศมาในท้ายที่สุด ไม่นานหลังจากนั้น ผมได้รับเรียกเป็นที่ปรึกษาที่สองในฝ่ายประธานโรงเรียนวันอาทิตย์ หลังจากการเรียก สมาชิกสภาสูงคนหนึ่งมอบคู่มือเล่มหนึ่งให้ผม ผมบอกเขาว่าผมตาบอดและมองไม่เห็น เขาบอกให้ผมรับไว้และขอให้ใครสักคนอ่านให้ผมฟัง “คุณจะได้รู้ความรับผิดชอบของคุณในฐานะที่ปรึกษาที่สองในโรงเรียนวันอาทิตย์” เขากล่าว

ผมมองหาคนอ่านให้ผมฟัง ผู้สอนศาสนาคนหนึ่งรับปากว่าจะอ่านคู่มือและบันทึกเสียงให้ผมฟัง เมื่อผมฟัง ผมเริ่มเข้าใจความรับผิดชอบของผม ผมรับใช้การเรียกนั้นอยู่พักใหญ่

จากนั้นผมได้รับการเรียกเป็นที่ปรึกษาที่สองในโควรัมเอ็ลเดอร์ แม้จะมีคู่มือ แต่ผมไม่สามารถใช้ได้ สมาชิกศาสนจักรทุกคนมีคู่มือที่พวกเขาจะต้องใช้ และผมสงสัยว่าจะเป็นภาระหนักสำหรับผมหรือไม่ถ้าต้องให้คนอื่นอ่านและบันทึกเสียงให้ผมฟัง ผมเริ่มสวดอ้อนวอนและทูลขอพระบิดาในสวรรค์ให้ช่วยผมพบบางอย่างที่ผมสามารถใช้ช่วยให้ผมเข้าใจพระกิตติคุณดีขึ้น ขณะสวดอ้อนวอน ผมรู้สึกพระวิญญาณตรัสกับผมว่าถ้าผมมีศรัทธา ผมจะเคลื่อนภูเขาได้

ระหว่างการสอนประจำบ้านครั้งหนึ่ง ผมบอกพี่น้องสตรีที่เราไปเยี่ยมว่า “ผมอ่านพระคัมภีร์ไม่ได้เพราะมองไม่เห็น ผมอยากไปโรงเรียนที่ผมสามารถฝึกการอ่านเขียนอักษรเบรลล์”

น้องชายเธอทำงานที่โรงเรียนคนตาบอด เขาช่วยผมสมัครเรียน ผมศึกษาอักษรเบรลล์ทุกวัน แม้กระทั่งตื่นมาฝึกอ่านอักษรเบรล์ตอนกลางคืน ผมใช้เวลาเพียงสี่เดือนก็สามารถอ่านได้

ผมเรียนจบและบอกประธานสาขาว่าตอนนี้ผมอ่านอักษรเบรลล์ได้แล้ว เขามอบกล่องคู่มือสำหรับฐานะปุโรหิตและพระคัมภีร์ทุกเล่มเป็นอักษรเบรลล์ให้ผม ผมไม่รู้ว่าศาสนจักรมีสิ่งเหล่านี้ ตอนนั้นเองที่ผมเริ่มเข้าใจและชอบพระกิตติคุณจริงๆ

ผมได้รับเรียกให้อยู่ในฝ่ายอธิการ และคิดว่าผมรับใช้ในการเรียกนั้นราว 10 ปี เวลานี้ผมสามารถยืนต่อหน้าคนอื่นๆ และสอนด้วยพระวิญญาณ เพราะการอ่านอักษรเบรลล์ในบทเรียนจะต้องใช้เวลามาก ผมจึงฝึกและเรียนบทเรียนที่บ้านเพื่อผมจะสามารถสอนได้โดยไม่ต้องถือคู่มือ

ผมรู้ว่าพระคัมภีร์เป็นความจริง ผมเรียนรู้จากพระคัมภีร์ทุกครั้งที่ผมอ่าน มีบางอย่างที่ผมได้จากพระคัมภีร์เสมอ

ผมชอบปฏิบัติตามความจริงที่ผมเรียนรู้จากพระคัมภีร์ ตัวอย่างเช่น “หากเจ้ารักษาบัญญัติของเราและอดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่ เจ้าจะมีชีวิตนิรันดร์” (คพ. 14:7)