ไม่เกี่ยวกับเก้าอี้
จาเนสซา ออร์กิลล์ รัฐไอโอวา สหรัฐอเมริกา
ภาพประกอบโดย แดน เบอร์
ไม่มีใครอยู่ที่โบสถ์ขณะดิฉันมาจัดเก้าอี้ในห้องวัฒนธรรมในคืนก่อนกิจกรรมเยาวชนหญิง เวลานั้นดิฉันเป็นประธานเยาวชนหญิง ดิฉันตั้งครรภ์เจ็ดเดือน และต้องจัดเก้าอี้เกือบทั้งหมดด้วยตนเอง แต่ไม่นานเลขานุการกับที่ปรึกษาคนหนึ่งของดิฉันก็มาถึงและช่วยจัดจนเสร็จ ต่อจากนั้นเราเริ่มแขวนของตกแต่ง
ตอนนั้นเองที่สตรีคนหนึ่งชะโงกหน้าเข้ามาพูดว่า “ขอโทษค่ะ สมาคมสงเคราะห์จองห้องนี้ไว้เรียนโยคะคืนนี้แล้วนะคะ”
เราถามว่าพวกเขาจะใช้อีกห้องได้ไหม แต่ไม่มีห้องว่าง เราจึงทำได้เพียงเก็บเก้าอี้ ดิฉันกลับบ้านคืนนั้นด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่ายเพราะรู้ว่าพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะต้องจัดเก้าอี้อีกครั้ง
บางครั้งชีวิตก็รู้สึกแบบนี้ ดิฉันมีเด็กอ่อนและลูกเล็กๆ อีกสี่คน จึงรู้สึกเหมือนทำงานจำเจทั้งวันแล้ววันรุ่งขึ้นก็ตื่นมาทำเหมือนเดิมอีก ถึงเวลาก็ต้องหาข้าวให้ลูกกิน ซักผ้ากองโต เก็บของเล่น และล้างจาน—จัดเก้าอี้และเก็บเก้าอี้ นั่นคือชีวิตของดิฉัน
แต่เกี่ยวกับเก้าอี้อย่างนั้นหรือ ขณะเก็บเก้าอี้หลังเลิกกิจกรรมเยาวชนหญิง ดิฉันอดยิ้มไม่ได้ขณะคิดถึงเด็กสาวที่ยอดเยี่ยมและครื้นเครงเหล่านั้นที่ดิฉันรักมาก ดิฉันยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ใช้เวลากับพวกเธอ
ที่บ้านก็เหมือนกัน ไม่เกี่ยวกับเนยถั่วเลอะโซฟาหรือถุงเท้าที่ไม่เข้าคู่ แต่เกี่ยวกับครอบครัวเล็กๆ ของดิฉันที่ทำให้ดิฉันหัวใจพองโตด้วยความสุข
พระเจ้าตรัสว่า “ดังนั้น, อย่าเบื่อหน่ายในการทำดี, เพราะเจ้ากำลังวางรากฐานของงานอันสำคัญยิ่ง. “จากสิ่งเล็กน้อยบังเกิดเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่” (คพ. 64:33)
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ มีความหมายต่อดิฉันมาก เช่น การสวมกอด เพลงที่แต่งเอง ภาพวาดสีเทียน การกระโดดไปที่ตู้จดหมายแล้วกลับมา และกินขนมปังไหม้เกรียมที่ลูกๆ ทำให้
เราอาจทำงานทางโลกวันแล้ววันเล่า อย่างเช่นจัดเก้าอี้และเก็บเก้าอี้ แต่ไม่เกี่ยวกับเก้าอี้—เกี่ยวกับคนที่เรารักผู้นั่งเก้าอี้เหล่านั้น ไม่เกี่ยวกับงานที่ทำอยู่—แต่เกี่ยวกับคนที่เรารับใช้ เมื่อดิฉันนึกถึงพวกเขาและคิดว่าดิฉันรักพวกเขามากเหลือเกิน ดิฉันขอบพระทัยพระเจ้าสำหรับความสวยงามของชีวิตและสำหรับวันพรุ่งนี้ที่ดิฉันจะลุกขึ้นมาจัดเก้าอี้เหล่านั้นอีกครั้งด้วยความยินดี