Imahe

boy running

Usa ka gabii, naglakaw ko padulong sa akong balay. Pipila lamang kini ka eskina gikan sa dapit diin nakigkita ko sa pipila ka mga higala sa sayo pa, apan karon ngitngit na kaayo. Maglisud ko sa pagkakita sa akong gilakwan.

Nakabantay ko og tulo ka batan-ong lalaki nga nagsunod kanako. Gipaspasan nako ang paglakaw aron makadistansya ko nila, apan padayon silang misunod kanako. Mibati ko og kabalaka sa akong kaugalingon. Dayon adunay klarong panghunahuna nga miabut kanako: dagan! Misugod ko og dagan pasaka sa bungtod. Tungason kaayo ang bungtod, apan mibati ko og kusog nga dili akoa. Sobra pa kini kay sa akong kaugalingong kusog.

Karon ang batan-ong mga lalaki nanagan usab ug nagkaduol. Dili ko sigurado kon unsay sunod buhaton. Sa makausa pa, usa ka klarong hunahuna ang misulod sa akong pangisip nga nagsulti kanako nga modulhog sa usa ka pig-ot nga agianan. Sa paghimo nako niini, sa dako nakong kasurprisa, nakakita ko og usa ka pulis. Gikapoy tungod sa pagdagan niadto nga gilay-on ug gihangak pag-ayo, nangayo ko niya og tabang. Sa dihang ang mga batan-ong lalaki nakakita nako nga nakig-istorya sa pulis, mihunong sila sa paggukod kanako ug sa katapusan milakaw palayo. Aron sa pagsiguro nga luwas ko, gikuyogan ko sa pulis padulong sa balay.

Nianang gabhiuna gibalik-balik nako paghunahuna ang mga pag-aghat nga akong nadawat. Mibati ko og kalinaw sa pagkasayud nga ang Langitnong Amahan mitabang kanako. Nag-ampo ako aron magpasalamat Kaniya tungod sa Iyang giya. Nasayud ko nga kon atong sundon ang tingog sa Espiritu, mamahimo kitang luwas.

Imahe

girl waking up

Ma-Dominggo ang akong mama kasagarang mopukaw nako aron makapangandam ko sa pagsimba ug moabut didto sa dili pa magsugod ang mga miting. Apan usa ka Dominggo ang akong mama wala mopukaw nako. Nakamata ko sa akong kaugalingon ug nakabantay nga wala nako madunggi ang naandang kabanha sa akong pamilya nga nangandam sa pagsimba. Gikulbaan ko nga mitan-aw sa relo ug nakaamgo nga naulahi na ko og tunga sa oras sa pagsimba. Dili na ko makaapil sa sakrament. Tingali dili na pud ko makatambong sa Sunday School.

Mibati ko nga naglibug ug biniyaan. Nganong wala man ko pukawa sa akong mama karong buntaga? Kanunay siyang mopukaw nako. Apan nakaamgo ko dayon: Dili responsibilidad sa akong mama ang pagpukaw nako aron makaadto ko sa simbahan sa saktong oras—responsibilidad nako kini. Nakahimo ko og akong kaugalingong mga pakigsaad ngadto sa Langitnong Amahan, ug akong responsibilidad ang pagtuman niini.

Wala madugay nianang adlawa mikomentaryo ang akong mama kabahin sa wala niya pagpukaw kanako aron makasimba. Miingon siya nga dili na siya mopukaw kanako pag-usab. Misulti siya kanako nga kinahanglan ko nga mohimo og akong kaugalingong paningkamot ug moangkon og akong kaugalingong pagpamatuod.

Nianang semanaha, akong nakaplagan ang akong kaugalingon nga naghunahuna kon sa unsang paagi nga dili ako makasalig kanunay sa mga pagpamatuod sa akong mga ginikanan ug sa unsang paagi nga kinahanglang mas maningkamot ko sa paglig-on sa akong kaugalingong pagpamatuod. Sukad niadto, naningkamot ko og maayo nga momata og sayo matag Dominggo aron moabut ko sa simbahan sa saktong oras ug makaambit sa sakrament. Nagkat-on ko nga makabarug sa kaugalingon sa espirituhanong paagi.

Imahe

boy kicking womans heel

Nagbarug ko sa usa ka linya uban sa akong mama aron mobayad sa among mga grocery. Nagpunsisok ang mga tawo sa linya, mao nga kinahanglang moduko ang akong mama ibabaw niining batang lalaki sa among atubangan aron mapalit ang among mga butang. Ang gamayng bata misugod sa pagpatid kaniya. Sa ikaduhang higayon nga mipatid siya niya, miatras ang akong mama ug miingon, “Pwede ba nga mohunong ka sa pagpamatid?”

Ang mama sa batang lalaki milingi ug misulti sa akong mama nga iyang sala nganong gipatiran siya. Daghan siya og gisulti nga makainsultong mga butang kanamo. Gisigahan nako siya sa akong mga mata sa iyang paglingi balik sa atubangan ug gibastos usab niya ang cashier! Naningkamot ko nga makalma, apan sa sulod nasuko ko. Nakahasol kini kanako. Nasayud ko nga ang nahitabo dili sayop sa akong mama o nako, apan nasakitan gihapon ko.

Sa pag-abut namo sa balay, miadto ko sa akong kwarto ug mikuha sa akong mga kasulatan. Human mobasa og usa ka minuto, gibati nako ang panginahanglan nga mag-ampo. Wala ko ganahi nga mag-ampo, apan miluhod ko ug misugod sa pag-ampo. Sa katapusan, akong nakaplagan ang akong kaugalingon nga nag-ampo alang niining babaye kinsa ngil-ad kaayo og tinagdan kanamo. Ang labing kalma nga pagbati nga sukad akong nabati mipuno kanako. Nawala na sa akong kasingkasing ang kasuko ngadto kaniya. Akong gibati ang gugma.