Na mijn ongeplande zwangerschap op het pad terugkeren

Ik besloot dicht bij huis te studeren. Ik vond het geweldig om mijn favoriete sport op een hoger niveau te kunnen spelen, en te weten dat mijn familie me vanaf de tribune toejuichte. Ik kom uit een fantastisch gezin. Mijn ouders leerden ons de normen en waarden van het evangelie van Jezus Christus.

Maar als 20-jarige footballspeelster die van het studentenleven genoot, keerde ik die beginselen de rug toe. Tijdens de week ging ik naar de les en speelde ik American football, en in het weekend ging ik naar feestjes. Ik dacht dat ik waar geluk had gevonden. Maar dat had ik verkeerd. Zo werkt Satan – hij maakt verkeerde dingen zo verleidelijk dat ze na een tijdje goed lijken.

In mijn derde jaar aan de universiteit liep het uit de hand. Ik had foute keuzes gemaakt en ontdekte dat ik zwanger was. Mijn hele perspectief op het leven veranderde. Het draaide niet meer alleen om mij, maar ook om mijn kindje. De woorden in Alma 36:17–21 spraken me echt aan omdat ik, net als Alma, heel veel droefheid overeenkomstig Gods wil en schuldgevoel door mijn keuzes had.

Het bekeringsproces kan zwaar en moeizaam zijn. Het was moeilijk om mijn fouten toe te geven. Mijn dierbaren in de ogen kijken en ze vertellen dat ik zwanger was, was een van de moeilijkste momenten van mijn leven. Ik sprak ook met mijn bisschop en moest voor een disciplinaire raad komen, waarna ik een hele tijd niet aan het avondmaal mocht deelnemen. Ik wilde gewoon wegrennen en doen alsof dit nooit gebeurd was. Maar dat was het wel. Dit was nu mijn leven. Er lagen sowieso moeilijke tijden in het verschiet.

Mijn familie was teleurgesteld, maar ze hielden ook van me en hadden, net als onze hemelse Vader, het beste met me voor. Ik heb me vaak afgevraagd hoe Hij me kon vergeven nadat ik zo vaak tekortgeschoten was. Het antwoord was telkens dat Hij van me houdt en wil dat ik bij Hem terugkeer. Ik wist dat ik mijn aardse ouders teleurgesteld had, maar de gedachte aan hoezeer ik mijn Vader in de hemel teleurgesteld had, was hartverscheurend.

Toch voelde ik me die eerste maanden van mijn zwangerschap eenzaam en verloren, en wist ik niet wat ik moest doen. Toen ik mijn hemelse Vader oprechter om leiding en hulp begon te bidden, kwam ik erachter dat ik nooit echt alleen was. Hij stond altijd voor me klaar en wachtte tot ik me tot Hem wendde. Ik onderging een drastische verandering van hart. Ik wilde anders gaan leven. Ik wilde Christus volgen. Ik wilde het avondmaal weer waardig zijn. Ik wilde op een dag trouwen in de tempel, en dacht dat dit door mijn fouten ver buiten bereik was.

Toen ontdekte ik de ware macht van Jezus Christus als mijn Heiland. In die korte negen maanden ontving ik heel veel tedere barmhartigheden van de Heer. Ik ontwikkelde meer geloof dan ooit tevoren. Dat geloof in Jezus Christus stelde me in staat mijn lieve meisje ter adoptie af te staan. Die keuze deed me enorm veel pijn. Maar de vreugde die ik voelde door een andere dochter van God te helpen om haar eeuwige gezin te krijgen, was nog groter. Die ervaring heeft me ten goede veranderd. En ieder van ons kan dat meemaken als we oprecht spijt hebben en ons bekeren, waardoor we de Heer toestaan ons te genezen.

Sindsdien zie ik elke dag als een zegen.

Ik was namelijk ook als baby geadopteerd, en een half jaar nadat ik mijn dochtertje had afgestaan, vond ik mijn biologische moeder. Het was een wonder. Kort daarna ontmoette ik mijn toekomstige man, met wie ik uiteindelijk in de tempel trouwde. Ik heb nu vier prachtige kinderen.

Mijn ongeplande zwangerschap en de adoptie van mijn eerste kindje hebben mijn leven voorgoed veranderd. Ik heb erg veel over mezelf en over de liefde van God en Jezus Christus voor ons allemaal geleerd. Door verdriet, pijn, tranen, onuitgesproken gebeden en beantwoorde gebeden heb ik hoop, liefde, vergeving, barmhartigheid en genade gevonden. Ik heb geleerd dat adoptie over liefde gaat. Ik heb geleerd om het avondmaal te waarderen. Ik heb geleerd dat ik niet helemaal verloren was – ik moest gewoon terugkeren naar het pad waarvan ik was afgedwaald. Toen ik me oprecht van mijn zonden bekeerde, in Christus geloofde en op Hem vertrouwde, leidde Hij me terug naar zijn kudde en zegende me mateloos. De verzoening van Jezus Christus is echt, en zijn genade is voor ons allen genoeg (zie Ether 12:27).