Τέλεση διακονίας μέσω Οικογενειακής Ιστορίας

Πρόσφατα σε μία πτήση επιστροφής στο σπίτι, βρέθηκα δίπλα στον Στηβ, ο οποίος μου μίλησε για μερικά μέρη της προσωπικής του ιστορίας. Είχε αποφοιτήσει από το λύκειο, είχε καταταγεί στον στρατό των Η.Π.Α. ως ειδικός επικοινωνιών στα 18 του χρόνια και σύντομα άρχισε να εργάζεται στον Λευκό Οίκο, παρέχοντας υποστήριξη επικοινωνιών στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Από την ηλικία των 18 έως 26 υπηρέτησε δύο Προέδρους των Η.Π.Α. Οι ιστορίες του ήταν μαγευτικές!

«Στηβ» είπα «πρέπει να καταγράψεις αυτές τις ιστορίες για τους απογόνους σου! Χρειάζονται να έχουν από πρώτο χέρι αυτές τις ιστορίες από την οπτική σου». Εκείνος συμφώνησε.

Τότε το Πνεύμα με ώθησε να τον ρωτήσω τι γνώριζε για τους προγόνους του. Ο Στηβ γνώριζε πολλά για την πλευρά της μητέρας του, συμπεριλαμβανομένης μίας ιστορίας για το πώς η οικογένειά του είχε κάποτε δειπνήσει με τον Αβραάμ Λίνκολν, ενώ έκανε εκστρατεία το 1860 στην επαρχία κατά τις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α.

Ωστόσο, ήξερε πολύ λίγα για την πλευρά του πατέρα του. Ήθελε, πράγματι, να μάθει περισσότερα. Έβγαλα το τηλέφωνό μου και άνοιξα την εφαρμογή του FamilySearch. «Στηβ, μπορούμε να βρούμε την οικογένειά σου εδώ και τώρα!»

Συνδέθηκα στο Wi-Fi της πτήσης. Έβαλα το τηλέφωνό μου στο τραπεζάκι μπροστά μου, ώστε και οι δύο να μπορούμε να δούμε. Ψάξαμε στο Οικογενειακό Δένδρο. Μέσα σε λίγα λεπτά κοιτάζαμε αμφότεροι το πιστοποιητικό γάμου του προπάππου του με την προγιαγιά του.

«Αυτοί είναι!» είπε. «Θυμάμαι το επώνυμό της τώρα!»

Το πνεύμα ενθουσιασμού έπεσε επάνω σε αμφότερους. Δουλέψαμε για την κατασκευή προφίλ για τους λιγότερο γνωστούς προγόνους του για τα επόμενα 45 λεπτά. Μου ζήτησε να του υποσχεθώ ότι θα συνεχίζαμε να ψάχνουμε μαζί στο Κολοράντο. Ανταλλάξαμε στοιχεία επικοινωνίας καθώς το αεροπλάνο προσγειωνόταν.

Εδώ πετούσαμε στα 9.145 μ. στον αέρα, με μια συσκευή τόσο μικρή όσο το χέρι μου, ψάχνοντας έναν άνδρα και μία γυναίκα παντρεμένους πριν από 100 χρόνια που ήταν χαμένοι για αυτόν και την οικογένειά του. Απίστευτο! Αλλά τους βρήκαμε. Οι οικογένειες συνδέθηκαν. Ιστορίες επανήλθαν στη μνήμη. Αισθήματα ευγνωμοσύνης υπήρχαν για την τεχνολογία και τα εργαλεία. Δεν ήταν λιγότερο από ένα θαύμα.

Η Μαρία ήταν λιγότερο ενεργό μέλος για περισσότερα από 20 χρόνια. Πριν από λίγους μήνες, περάσαμε μερικές ώρες μαζί της στο σπίτι μας, ψάχνοντας την οικογένειά της μέσω της απογραφής και άλλων αρχείων. Κάποια στιγμή ξέσπασε σε κλάματα, αναφωνώντας: «Έμαθα περισσότερα για την οικογένειά μου σε δύο ώρες απ’ ό,τι ήξερα σε όλη μου τη ζωή!»

Στο τέλος της ώρας μας μαζί, της παρουσιάσαμε το χαρακτηριστικό Relatives Around Me της εφαρμογής FamilyTree. Αποδείχθηκε ότι αμφότεροι ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε μακρινοί συγγενείς με τη Μαρία. Ξέσπασε σε κλάματα ξανά, λέγοντας ότι νόμιζε ότι ήταν μόνη. Δεν ήξερε ότι είχε οικογένεια στην περιοχή. Μερικές εβδομάδες μετά η Μαρία συναντήθηκε με τον επίσκοπό μας. Τώρα προσπαθεί να προετοιμαστεί για τον ναό και γνώρισε πολλά «νέα» ξαδέλφια στον τομέα μας!

Η Άσλυ, μία αδελφή στην οποία τελώ διακονία, κι εγώ έχουμε αμφότερες βιβλία συνταγών από τις γιαγιάδες μας. Το δικό της είναι από την προγιαγιά της και το δικό μου είναι ένα βιβλίο που έφτιαξα όταν κληρονόμησα το κουτί συνταγών της γιαγιάς Γκρίνγουντ, αφού πέθανε.

Αμφότερες η Άσλυ κι εγώ διαλέξαμε μία συνταγή από τα βιβλία συνταγών μας και συναντηθήκαμε ένα βράδυ μετά τη δουλειά για να δοκιμάσουμε να τις κάνουμε. Διάλεξε μία συνταγή για επιδόρπιο, κι έτσι το κάναμε πρώτα και το βάλαμε στο φούρνο. Διάλεξα μία σάλτσα για πατατάκια – κάτι βασικό για κάθε γιορτή της οικογένειας Γκρίνγουντ. Η κόρη της Άσλυ, Άλις, μας βοήθησε να δοκιμάσουμε το φαγητό. Μετά, επειδή η Άσλυ δεν ήθελε τα παιδιά της να φάνε όλο το επιδόρπιο, έδωσε μερικά κομμάτια στις αδελφές στις οποίες τελεί διακονία.

Το πράγμα που μου άρεσε περισσότερο για τη νύχτα συνταγών μας είναι ότι, καθώς μαγειρεύαμε και ψήναμε, μιλούσαμε για όλα τα τακτικά θέματα τέλεσης διακονίας – για τις δυσκολίες της και για τις δικές μου. Αλλά, επίσης, μιλήσαμε για τις γιαγιάδες και τις μητέρες μας, κάτι που ήταν ευαίσθητο θέμα για αμφότερες.

Η οικογενειακή ιστορία μπορεί να ανοίξει τις πόρτες για ευκαιρίες τέλεσης διακονίας, όταν φαίνεται ότι τίποτε άλλο δεν θα τις ανοίξει. Ορίστε μερικές ιδέες που θα μπορούσατε να δοκιμάσετε.

• Βοηθήστε τους να καταγράψουν και να ανεβάσουν ηχογραφήσεις διηγήσεων οικογενειακής ιστορίας, ειδικά αυτές που ταιριάζουν με τις φωτογραφίες.

• Δημιουργήστε ένα διάγραμμα ή άλλο εκτυπώσιμο έγγραφο οικογενειακής ιστορίας που μπορείτε να δώσετε ως δώρο.

• Διδάξτε τρόπους για να καταγράψουν τη δική τους ιστορία διατηρώντας ένα ημερολόγιο με έναν τρόπο που να απολαμβάνουν. Ηχητικό ημερολόγιο; Ημερολόγιο φωτογραφιών; Ημερολόγιο με βίντεο; Υπάρχουν πολλές επιλογές για όσους δεν προτιμούν τις βασικές μορφές ημερολογίου.

• Πηγαίνετε στον ναό μαζί για να κάνετε διατάξεις για τους προγόνους. Ή προσφερθείτε να κάνετε διατάξεις για τα ονόματα της οικογένειάς τους, αν έχουν περισσότερα από όσα μπορούν να χειριστούν.

• Συγκεντρωθείτε και μιλήστε για οικογενειακές παραδόσεις.

• Κάντε το μάθημα της οικογενειακής ιστορίας μαζί.