Τέλεση διακονίας μέσω αυτοδυναμίας

Δυσκολευόμουν οικονομικά μετά από ένα διαζύγιο, προσπαθώντας να επιστρέψω στην αγορά εργασίας, αφού ως μητέρα είχα μείνει στο σπίτι για οκτώ χρόνια. Δυσκολευόμουν επίσης πνευματικά, αναζητώντας αλήθεια και πίστη, αν και δεν είχα πατήσει το πόδι μου στην εκκλησία από τότε που ήμουν έφηβη.

Μία Κυριακή έπλενα τα ρούχα μου στο σπίτι της μεγαλύτερης αδελφής μου, της Πρισίλλα, ενεργού μέλους της Εκκλησίας. Ενώ ήμουν εκεί, η Πρισίλλα με προσκάλεσε να παρευρεθώ στην Εκκλησία μαζί με την οικογένειά της – η πρώτη μου πρόσκληση σε περισσότερα από 15 χρόνια.

Ήμουν απρόθυμη στην αρχή, αλλά μόλις την προηγούμενη νύχτα, είχα παρακαλέσει τον Θεό να μου δείξει πώς να πλησιάσω πιο κοντά σε Εκείνον. Αφού το πάλεψα μέσα μου, κατέληξα: «Είσαι ενήλικη. Γιατί να μην πας να δεις και να ακούσεις με τα ίδια σου τα μάτια και τα αφτιά;»

Ενώ ήμασταν στη συγκέντρωση μεταλήψεως, παρατήρησα ένα φυλλάδιο στον κυριακάτικο πίνακα που ανακοίνωνε μαθήματα αυτοδυναμίας για προσωπικά οικονομικά. Δεν ήμουν έτοιμη να επιστρέψω στην εκκλησία, αλλά ενδιαφερόμουν για τη σειρά μαθημάτων των 12 εβδομάδων. Με ενθάρρυνση από την αδελφή και τον γαμπρό μου, γράφτηκα, προσδοκώντας να μάθω μόνο πώς να κάνω έναν προϋπολογισμό και να αποπληρώνω χρέη. Τα μαθήματα, ωστόσο, με μεταμόρφωσαν πνευματικώς.

Μου έκαναν εντύπωση τα πνευματικά μηνύματα τις πρώτες δύο εβδομάδες των μαθημάτων, αλλά κατά τη διάρκεια του τρίτου μαθήματος, κυριεύθηκα από ένα συναίσθημα επιβεβαίωσης ότι ήμουν σπίτι και άκουγα νέες αλλά γνωστές αλήθειες. Έφυγα από την τάξη και οδηγώντας πήγα κατευθείαν να δω την Πρισίλλα. Με δάκρυα, την ρώτησα: «Πώς μπορώ να έχω περισσότερο από αυτό το συναίσθημα στη ζωή μου;» Κανόνισε να αρχίσουν να με διδάσκουν οι ιεραπόστολοι.

Μέλη από την τάξη αυτοδυναμίας ήλθαν στα μαθήματά μου με τους ιεραποστόλους και με στήριξαν. Χαράχτηκαν βαθιά στον νου μου και με βοήθησαν να αναπτύξω μία μαρτυρία για το Ευαγγέλιο και τους σύγχρονους προφήτες.

Στο διάστημα που μου πήρε για να ολοκληρώσω τα μαθήματα, έκανα αρκετές υλικές και πνευματικές αλλαγές. Ξεκίνησα μία νέα καριέρα σε μία καλή εταιρεία και αποπλήρωσα αρκετά δάνεια.

Όμως οι βαθύτερες, οι πιο γλυκές ευλογίες που προήλθαν από τα μαθήματα περιελάμβαναν τη δημιουργία όμορφων σχέσεων φιλίας, την ανάπτυξη μίας θετικής επικοινωνίας με έναν επίσκοπο που με ενθάρρυνε συνεχώς, την απόκτηση μαρτυρίας για τα δέκατα, να λάβω το δικό μου εγκριτικό ναού, να προικοδοτηθώ και να δω τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μου να βαπτίζονται.

Ο δρόμος μου προς την αυτοδυναμία εξακολουθεί να εκτυλίσσεται, αλλά για το υπόλοιπο του ταξιδιού μου θα εκτιμώ τα μαθήματα που έχω πάρει και τις φιλίες που έχω κάνει.

Όταν επισκέφθηκε την Τεμπλ Σκουέαρ στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ της Γιούτας, με τον 10χρονο γιο της, τον Βίνσεντ, τον Δεκέμβριο του 2016, η Κέιτι Φανκ θεωρούσε τον εαυτό της «άνετα αγνωστικίστρια». Έφυγε από την Εκκλησία σε ηλικία 16 ετών, ήταν ανύπαντρη μητέρα στα 17 της, άρχισε να κάνει τατουάζ και άρχισε να απολαμβάνει τον καφέ. Όμως κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Τεμπλ Σκουέαρ, ο Βίνσεντ αισθάνθηκε το Άγιο Πνεύμα και ρώτησε τη μητέρα του αν θα μπορούσε να κάνει τα μαθήματα με τους ιεραποστόλους.

Παρά τις δύο δουλειές της και τις 80 ώρες εργασίας την εβδομάδα, η Κέιτι μελέτησε το Ευαγγέλιο μαζί με τον Βίνσεντ, αναζητώντας απαντήσεις στις ερωτήσεις του μεταξύ των επισκέψεων των ιεραποστόλων. Από το καλοκαίρι του 2017, άρχισε να παρευρίσκεται στις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας, όπου έμαθε για τα μαθήματα αυτοδυναμίας της Εκκλησίας.

«Συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι που θα μπορούσε να με βοηθήσει» είπε. «Ίσως δεν θα χρειαζόταν να κάνω δύο δουλειές ή να στηρίζομαι στους γονείς μου για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Η Κέιτι αποκάλεσε τα μαθήματά της «απίστευτα εμψυχωτικά, υλικώς και πνευματικώς», όχι μόνο για όσα έμαθε, αλλά επίσης για τον τρόπο που η ομάδα αυτοδυναμίας της την αποδέχθηκε και τέλεσε διακονία σε αυτήν.