«Ζώντας με ευγνωμοσύνη»

Το καλοκαίρι οι χώρες στην περιοχή μας άνοιγαν εκ νέου αργά ύστερα από την πανδημία του Covid-19. Ο φετινός χρόνος ήταν δύσκολος για πολλούς. Πενθούμε με εκείνους που έχουν χάσει αγαπημένα μέλη της οικογένειας και φίλους. Ορισμένοι έχουν χάσει τη δουλειά τους και άλλοι ενδεχομένως ακόμη να κινδυνεύουν να τη χάσουν. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για την τέλεση διακονίας μας, διασφαλίζοντας ότι καλύπτονται οι ανάγκες όλων.

Σε οποιονδήποτε αγώνα ενδεχομένως να βρεθούμε, ο Επουράνιος Πατέρας μάς νοιάζεται και γνωρίζει τις δοκιμασίες τις οποίες προσπαθούμε να υπερνικήσουμε, όσο δύσκολες κι αν είναι. Οι ακόλουθοι στίχοι ενός πασίγνωστου ύμνου έρχονται στον νου:

Μέσα στης ζωής την πάλη σαν πονάς

κι είσ’ απελπισμένος και αγωνιάς,

μέτρα όλες τις χάρες που ’χεις μια προς μια

και θα δεις τι κάνει ο Θεός για μας¹.

Συχνά μέσω των δοκιμασιών μας ενδυναμωνόμαστε. Ωστόσο, η γνώση αυτού ενδεχομένως να μην προσφέρει τόση παρηγοριά, όταν είμαστε ακριβώς μέσα στους αγώνες μας βαθιά. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον μας ρώτησε στη φετινή γενική συνέλευση Απριλίου: «Πώς μπορούμε να αντέξουμε τέτοιες δοκιμασίες;» Κατόπιν συνέχισε: «Ο Κύριος μας έχει πει: “Αν είστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβάστε”»². Ο Πρόεδρος Νέλσον τόνισε επίσης και μας κάλεσε, όπως το κάνει τόσο συχνά, να επιζητούμε και μας υπόσχεται μάλιστα: «πνευματικές επισημάνσεις… καθώς εκφράζουμε… τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας στον Θεό Πατέρα και τον Αγαπημένο Υιό Του»³. Ακόμη και στις βαθύτερες δοκιμασίες μας, η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι το κλειδί για να τις υπερνικήσουμε.

Χάριν στον Σωτήρα, έχουν καθιερωθεί τα μέσα όχι μόνο για να αντέχουμε, αλλά για να υπερνικούμε τις δοκιμασίες μας και έχουμε λάβει την υπόσχεση ότι καλύτερες εποχές πάντοτε βρίσκονται στο μέλλον. Ο Σωτήρας γνωρίζει τον καθέναν μας προσωπικώς με το όνομά μας και είναι εκεί για να μας βοηθά και να μας επικουρεί πάντοτε, μέχρι τελικώς να θριαμβεύσουμε. Γι’ αυτό μπορούμε να είμαστε εντελώς βέβαιοι. Η ημέρα θα έλθει κατά την οποία με βαθιά ευγνωμοσύνη θα μπορούμε να αναπολήσουμε και να δούμε πόσο πλουσιοπάροχα έχουμε ευλογηθεί και πώς έχουμε οδηγηθεί σε αυτό που ήταν το σωστό για εμάς.

Στο βιβλίο της, “Lighten Up”, η αδελφή Τσιέκο Οκαζάκι, αναφέρεται σε μία ιστορία δύο αδελφών από την Ολλανδία, της Κόρρι και της Μπέτσι Τεν Μπουμ, ευσεβών χριστιανών που έκρυβαν Εβραίους στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αιχμαλωτίσθηκαν και εστάλησαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, σε έναν υπερπλήρη στρατώνα γεμάτο με ψύλλους. Παραθέτοντας από τη Βίβλο της, η οποία δεν είχε κατασχεθεί, η Μπέτσι διάβασε: «Πάντοτε να χαίρεστε. Aδιάκοπα να προσεύχεστε. Σε όλα να ευχαριστείτε…»

Αργότερα, καθώς προσευχήθηκαν μαζί, η Μπέτσι προσευχήθηκε: «Ευχαριστώ για τους ψύλλους…» Η Κόρρι είπε: «Σε καμία περίπτωση ούτε καν ο Θεός δεν μπορεί να με κάνει ευγνώμονα για έναν ψύλλο». «Σε όλα να ευχαριστείτε» παρέθεσε η Μπέτσι. «Δεν λέει: “σε ευχάριστες περιστάσεις”». Σε αυτές τις δύο αδελφές δόθηκε περισσότερη ελευθερία στον στρατώνα στον οποίον ήταν και τελικώς ανεκάλυψαν το γιατί. Οι φρουροί δεν ήταν πρόθυμοι να εισέλθουν στο δωμάτιό τους, επειδή ήταν γεμάτο με ψύλλους⁴.

Το να ζούμε με ευγνωμοσύνη θα περιλαμβάνει απαραιτήτως τη βαθύτερη αγάπη και αφοσίωσή μας στον Σωτήρα μας και την ακατάλυτη εκτίμηση για το μονοπάτι της διαθήκης προς την αιώνια ζωή, την οποία Εκείνος έχει καταστήσει δυνατή για εμάς. Ενδεχομένως να μη νιώθουμε πάντοτε άξιοι να λαμβάνουμε επουράνια βοήθεια, αλλά ο Σωτήρας μάς κοιτάζει, όχι απλώς όπου είμαστε τώρα, αλλά στοργικά μας ευλογεί σύμφωνα με το πού μας βλέπει Εκείνος στην αιώνια προοπτική. «Ο Ιησούς Χριστός και η Εξιλέωσή Του είναι τα καταφύγια που χρειαζόμαστε όλοι, ασχέτως των θυελλών που κτυπούν τη ζωή μας»⁵.

Μας καλώ όλους να ζούμε με ευγνωμοσύνη και να δούμε πώς αυτό θα μας φέρει πιο κοντά στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και θα μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε τις δυσκολίες της ζωής.