Τέλεση διακονίας όσους είναι φυλακισμένοι

Ενώ τα συστήματα δικαιοσύνης διαφέρουν, η δυσκολία της φυλάκισης είναι κοινή σε όλα τα έθνη και τους πολιτισμούς. Ο Νταγκ Ρίτσενς διαχειρίζεται την προσέγγιση για φυλακισμένα μέλη της Εκκλησίας. Συνεργάζεται επίσης με άλλες θρησκευτικές και κοινοτικές ομάδες για να βοηθήσουν όσους έχουν επηρεασθεί από τη φυλάκιση, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο ή τις θρησκευτικές τους απόψεις.

«Ένα κοινό στερεότυπο γι’ αυτούς που είναι φυλακισμένοι είναι ότι όλοι είναι αναξιόπιστοι, βίαιοι και επικίνδυνοι» είπε ο αδελφός Ρίτσενς. «Ωστόσο, έχω βρει ότι οι περισσότεροι δεν είναι έτσι. Οι περισσότεροι αισθάνονται τύψεις για τις πράξεις τους. Προσπαθούν να υψωθούν υπεράνω των κακών επιλογών του παρελθόντος και να ζήσουν καλή ζωή».

Σε ορισμένες χώρες, το ήμισυ σχεδόν όλων των πολιτών έχει ένα άμεσο μέλος της οικογένειας που έχει φυλακισθεί². Αυτά τα φυλακισμένα αδέλφια, γονείς και παιδιά είναι –εκτός από ό,τι ορίζονται από οποιαδήποτε επίγεια σχέση– έτερα τέκνα του Θεού.

Μολονότι η ζωή απαιτεί από εμάς να κάνουμε κρίσεις, ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός είναι οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν τέλεια κάποιον με βάση την κατάστασή του, τις πράξεις και τις επιθυμίες του (βλέπε Α΄ Σαμουήλ 16:7). Αυτή η τέλεια κρίση θα λάβει ασφαλώς υπ’ όψιν τις περιστάσεις στις οποίες γεννιούνται οι άνθρωποι και που κάνουν πιο πιθανή τη φυλάκιση, όπως είναι το οικογενειακό τραύμα, η πενία των γενεών, η κουλτούρα της χρήσης ναρκωτικών κ.τ.λ. Πολλοί άλλοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα ενός ατόμου να κάνει σωστές επιλογές, μεταξύ άλλων η υγεία και η ευημερία του³. Ενώ είναι σημαντικό η κοινωνία να επιβάλει νόμους που διατηρούν τις κοινότητες ασφαλείς, μπορούμε να το κάνουμε με συμπόνια και μία αιώνια προοπτική, συνειδητοποιώντας ότι υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνουμε.

«Σκεφτείτε πώς θα αισθανόσασταν, εάν σας έκριναν για το υπόλοιπο της ζωής σας με βάση το χειρότερο πράγμα που είχατε κάνει ποτέ» είπε η Τάνια Σέιφερ, μέλος της Εκκλησίας που εργάστηκε σε νομικό γραφείο πριν ιδρύσει μια ομάδα υπεράσπισης κρατουμένων. «Είναι επιλογή του Θεού να συγχωρήσει όποιον θα συγχωρήσει, αλλά μας προστάζει να τους συγχωρούμε όλους» (βλέπε Κατά Ματθαίον 18:21-22).

Η αρχή της τέλειας κρίσης του Θεού μπορεί επίσης να είναι πηγή παρηγοριάς για τα θύματα εγκλήματος. Μερικές φορές οι άνθρωποι που πληγώνουν άλλους δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τιμωρία επί της γης. Τα θύματα μπορεί να υποφέρουν πολύ μετά τη λήξη των όρων φυλάκισης των δραστών. Πολλοί άνθρωποι που επηρεάζονται από την φυλάκιση υπήρξαν τόσο θύμα όσο και δράστης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, υπενθυμίζοντάς μας ότι η ζωή είναι ένας περίπλοκος ιστός σχέσεων και αποφάσεων που επηρεάζουν άλλους. Μπορούμε να βρούμε παρηγοριά εμπιστευόμενοι ότι ο Επουράνιος Πατέρας και ο Ιησούς Χριστός τα καταλαβαίνουν όλα. Η κρίση τους θα είναι τέλεια. Η θεραπεία που προσφέρουν –τόσο για τους αθώους όσο και για τους μετανοημένους– θα είναι πλήρης (βλέπε Αποκάλυψη 21:4).

Ο Πρεσβύτερος Γκέρριτ Γκονγκ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων περιέγραψε μία συγκέντρωση όπου όλοι γύρω του ήταν ντυμένοι στα λευκά. Υπήρχε τραγούδι και προσευχή και η αγάπη του Θεού ήταν άφθονη⁴. Σε αντίθεση με αυτό που πολλοί από εμάς μπορεί να φανταστούμε, αυτό δεν ήταν μία συγκέντρωση ναού. Αυτή ήταν μία επίσκεψη τέλεσης διακονίας σε μία φυλακή όπου οι λευκές ολόσωμες φόρμες ήταν η κανονική στολή.

«Οι ηγέτες της Εκκλησίας ενδιαφέρονται για όλους όσους έχουν επηρεαστεί από το έγκλημα και τη φυλάκιση» κατέθεσε μαρτυρία ο αδελφός Ρίτσενς, περιγράφοντας πώς ένας ηγέτης δίνει το δικό του αντίγραφο ενός περιοδικού της Εκκλησίας σε κάποιον που επισκέπτεται στη φυλακή κάθε μήνα. «Επισκέπτονται συχνά τους φυλακισμένους, υποστηρίζουν τις οικογένειές τους και φροντίζουν με τρυφερότητα τα θύματα».

Οι σωφρονιστικές τελέσεις διακονίας είναι η ευθύνη του προέδρου πασσάλου, σε συνεργασία με τους ηγέτες τομέως για την αντιμετώπιση των αναγκών στην περιοχή τους. Τι κάνουν οι ηγέτες πασσάλου σας για να τελέσουν διακονία και να αναφέρουν εξυψωτικά μηνύματα στα φυλακισμένα μέλη; Σε ορισμένα μέρη, τα μέλη της Εκκλησίας μπορεί να κληθούν να επισκέπτονται και να διδάσκουν φυλακισμένους. Ο αδελφός Ρίτσενς είπε ότι συχνά αυτά τα μέλη που καλούνται να παρέχουν υποστήριξη είναι νευρικά στην αρχή, αλλά κατόπιν βρίσκουν την κλήση τόσο σημαντική που ποτέ δεν θέλουν να απαλλαγούν.

«Είναι καθαρή θρησκεία» είπε (βλέπε Ιακώβου 1:27).

Ενώ δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε πιεσμένοι να επισκεφθούμε φυλακισμένους που δεν γνωρίζουμε, υπάρχουν άλλοι τρόποι που μπορούμε με ασφάλεια να τελέσουμε διακονία. Ορίστε μερικοί:

Η φυλάκιση μπορεί να είναι μία απίστευτα δύσκολη περίοδος στη ζωή ενός ατόμου. Όμως το Άγιο Πνεύμα δεν το σταματούν τοίχοι, κάγκελα ή αλυσίδες. Η προσευχή, η μελέτη των γραφών και η ταπεινοφροσύνη μπορούν να προσκαλέσουν την παρηγορητική παρουσία Του εξίσου γρήγορα τόσο μέσα σε ένα κελί φυλακής όσο και έξω από αυτό. Λόγω αυτού, η φυλακή μπορεί να γίνει ένας τόπος θαυμάτων.

Η Πόρσια Λάουντερ, ένα μέλος της Εκκλησίας που έγραψε αναρτήσεις ιστολογίου ενώ ήταν φυλακισμένη, περιέγραψε τον χρόνο της στη φυλακή σαν ένα δύσκολο ταξίδι πίστης και αυτογνωσίας. «Έχω περάσει από αρκετές σοβαρές δυσκολίες στη ζωή μου, αλλά μπορώ να αισθανθώ τον εαυτό μου να θεραπεύεται μέσω μίας αγάπης που είναι απερίγραπτη» έγραψε. «Οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζετε τώρα, οπουδήποτε βρίσκεστε στο ταξίδι σας, παρακαλώ μην εγκαταλείπετε!»

Ο Γκαρφ Κάννον, που υπηρέτησε ως πρόεδρος κλάδου σε μία φυλακή, περιέγραψε πώς το Πνεύμα τον προέτρεψε να μιλήσει ευγενικά σε έναν σκληρόκαρδο φυλακισμένο άνδρα που είχε ζήσει μία δύσκολη ζωή. «Αυτά που μόλις μου είπατε ήταν τα πιο ευγενικά λόγια που μου ειπώθηκαν στη ζωή μου» είπε αυτός ο άνδρας. «Δεν θυμάμαι ποτέ να μου μίλησαν με καλοσύνη και ενδιαφέρον. Σας ευχαριστώ». Τελείωσαν την επίσκεψή τους με την πρώτη προσευχή που αυτός ο άνδρας είχε να ακούσει για χρόνια.

«Ναι, το Άγιο Πνεύμα είναι οπωσδήποτε στα σωφρονιστικά καταστήματα» κατέθεσε μαρτυρία ο αδελφός Κάννον. «Τα τέκνα του Θεού είναι εκεί και τα θέλει πίσω».

Ο Θεός δίνει ισχυρές υποσχέσεις σε όλους που επιλέγουν να Τον ακολουθούν, είτε μαθαίνουμε πρώτα για Εκείνον στο Σχολείο Κυριακής είτε στη φυλακή. Όπως λέει στο Ιεζεκιήλ 36:26: «Και θα σας δώσω μια νέα καρδιά· και θα βάλω μέσα σας ένα νέο πνεύμα».

Η αξία της ψυχής ενός ατόμου δεν μειώνεται από το έγκλημα (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 18:10). Όταν κάποιοι επιθυμούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, τους επιτρέπουμε να αναπτύσσονται και να συγχωρούνται;

«Η χάρη και η συμπόνια του Θεού είναι τεράστιες» είπε ο αδελφός Ρίτσενς. «Μερικές φορές τα φυλακισμένα άτομα αισθάνονται ότι έχουν συγχωρηθεί από τον Κύριο πριν να συγχωρηθούν από την κυβέρνηση, την κοινωνία ή ακόμη και από ορισμένα μέλη της Εκκλησίας».

Η επανένταξη στην κοινωνία μετά τη φυλάκιση είναι δύσκολη. Όσοι έχουν φυλακισθεί έχουν συχνά πρόβλημα να βρουν δουλειά ή στέγη. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να βρουν ασφάλεια σε ψυχωφελείς τόπους και να ασχοληθούν με υγιή χόμπι. Ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε θετικοί, ενδυναμωτικοί φίλοι. Όταν ο Τζόζεφ Σμιθ μίλησε για μεταρρύθμιση των φυλακών ενώ κατέβαινε στις εκλογές για πρόεδρος, δίδαξε ότι «η αυστηρότητα και η απομόνωση δεν θα κάνουν ποτέ τόσα για τη μεταρρύθμιση των τάσεων των ανθρώπων όσα η λογική και η φιλία»⁵.

Ο Ιούδας παρότρυνε τους Αγίους να «έχουν έλεος» (Ιούδα 1:22). Τα λόγια του αντηχούν την έκκληση του Σωτήρος να θυμόμαστε αυτούς που είναι στη φυλακή. Πώς θα ανταποκριθούμε σε αυτές τις προσκλήσεις; Ας κάνουμε μία προσπάθεια να γαλουχήσουμε αυτούς που βιώνουν φυλάκιση και τις οικογένειές τους με την καλοσύνη του Θεού. Η συμπόνιά μας μπορεί να κάνει τη διαφορά.