Być naśladowcą Chrystusa

Podczas osobistego studiowania pism świętych byłem pod wrażeniem nawrócenia się Saula z Tarsu, którego później, zgodnie z treścią Biblii, zwano Pawłem.

Paweł aktywnie prześladował Kościół i chrześcijan. Jednak dzięki mocy niebios i Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa całkowicie się zmienił i stał się jednym z wielkich sług Boga. Za przykład w życiu wziął sobie Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

W jednej ze swoich nauk dla Koryntian Paweł poprosił ich, aby byli jego naśladowcami, tak jak on jest naśladowcą Chrystusa (zob. I List do Koryntian 11:1). Jest to szczere i aktualne zaproszenie od czasów Pawła po dzień dzisiejszy: być naśladowcą Chrystusa.

Zacząłem zastanawiać się nad tym, co to znaczy stać się naśladowcą Chrystusa. A co ważniejsze, zacząłem zadawać sobie pytanie: „W jaki sposób powinienem Go naśladować?”.

Być naśladowcą Chrystusa oznacza starać się dostosować nasze czyny, postępowanie i życie do czynów, postępowania i życia Zbawiciela. Nabyć Jego cechy. Być prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa.

Przestudiowałem pewne aspekty życia Zbawiciela i na potrzeby mojego dzisiejszego przesłania zapamiętałem cztery Jego cechy, które staram się naśladować i o których wam opowiem.

Pierwszą cechą Zbawiciela jest pokora. Jezus Chrystus był bardzo pokorny już w życiu przedziemskim. Podczas Narady w Niebie uznał wolę Boga i umożliwił, aby to ona zwyciężyła w planie zbawienia ludzkości. Powiedział On: „Ojcze, niech się stanie według Twej woli i niech chwała będzie Twoja na zawsze” (Ks. Mojżesza 4:2).

Wiemy, że Jezus Chrystus nauczał pokory i ukorzył się, aby wysławiać Swojego Ojca.

Żyjmy w pokorze, ponieważ przynosi ona spokój (zob. Doktryna i Przymierza 19:23). Pokora poprzedza chwałę i zsyła na nas przychylność Bożą: „Wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje” (I List Piotra 5:5). Pokora przynosi łagodne odpowiedzi. Jest źródłem prawego charakteru.

Starszy Dale G. Renlund nauczał:

„Osoby, które w pokorze obcują z Bogiem, pamiętają, co Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus dla nich zrobili.

Postępujemy honorowo wobec Boga, gdy w pokorze z Nim obcujemy” („Wypełniaj prawo, okazuj miłość i w pokorze obcuj z Bogiem”, Liahona, listopad 2020, str. 111, 109).

Drugą cechą Zbawiciela jest odwaga. Kiedy myślę o tym, że w wieku 12 lat Jezus Chrystus siedział w świątyni Boga pośród nauczycieli prawa i nauczał ich boskich spraw, zauważam, że już bardzo wcześnie w Swoim życiu miał poczucie odwagi, szczególnej odwagi. Choć większość ludzi spodziewałaby się, że zobaczy, jak ten chłopiec jest nauczany przez nauczycieli prawa, to On ich nauczał, kiedy „słuchali Go i zadawali Mu pytania” (Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Łukasza 2:46 [w: Ew. Łukasza 2:46, przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).

W latach 2016–2019 służyliśmy na pełnoetatowej misji w Demokratycznej Republice Konga w Misji Mbuji-Mayi. Poruszanie się po terenie misji, pomiędzy jej strefami, było możliwe dzięki drogom. Na owym obszarze zaistniała sytuacja, w której uzbrojeni w broń sieczną bandyci wdzierali się na drogę i zakłócali ruch podróżnych.

Pięciu misjonarzy podróżujących pomiędzy strefami w ramach transferów padło ofiarą tych sytuacji. Bywając już wcześniej ofiarami tego zjawiska, zaczęliśmy obawiać się o życie i bezpieczeństwo nas wszystkich, wahając się nawet, czy powinniśmy podróżować po tych drogach, aby odwiedzać misjonarzy i organizować konferencje strefy. Nie wiedzieliśmy, jak długo to potrwa. Przygotowałem sprawozdanie, które wysłałem do Prezydium Obszaru i wyraziłem obawę przed przyszłymi podróżami, podczas których droga była jedynym sposobem dotarcia do naszych misjonarzy.

W odpowiedzi Starszy Kevin Hamilton, który był naszym Prezydentem w Obszarze Afryki Południowo-Wschodniej, napisał do mnie: „Moja rada jest taka, abyście zrobili wszystko, co w waszej mocy. Bądźcie mądrzy i trwajcie w duchu modlitwy. Świadomie nie narażajcie ani siebie, ani swoich misjonarzy na krzywdę, ale jednocześnie kroczcie naprzód z wiarą. ‘Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości’ (II List do Tymoteusza 1:7)”.

To napomnienie wielce nas wzmocniło i pozwoliło nam kontynuować podróżowanie i służyć z odwagą aż do końca naszej misji, ponieważ dzięki temu fragmentowi z pism świętych usłyszeliśmy wskazówki od naszego Ojca w Niebie.

We współczesnym piśmie świętym czytamy natchnione słowa Proroka Józefa Smitha odzwierciedlające zachętę Pana skierowaną do nas: „Bracia, czyż nie pójdziemy dalej w tak wielkiej sprawie? Idźcie do przodu, nie wstecz. Odwagi, bracia; i naprzód, naprzód, do zwycięstwa!” (Doktryna i Przymierza 128:22).

Miejmy odwagę, aby czynić to, co właściwe, nawet jeśli nie jest to popularne; odwagę, by bronić naszej wiary i działać z wiarą. Miejmy odwagę, aby codziennie dokonywać pokuty, odwagę, by przyjąć wolę Boga i przestrzegać Jego przykazań. Miejmy odwagę, aby żyć w prawości i czynić to, czego się od nas oczekuje w naszych różnych obowiązkach i na różnych stanowiskach.

Trzecią cechą Zbawiciela jest przebaczenie. Podczas Swojej doczesnej posługi Zbawiciel ochronił przyłapaną na cudzołóstwie kobietę przed ukamienowaniem. Nakazał jej: „Idź i odtąd już nie grzesz” (Ew. Jana 8:11). To przywiodło ją ku pokucie i ostatecznemu wybaczeniu, ponieważ, jak zapisano w pismach świętych, „od tej godziny kobieta ta wychwalała Boga i uwierzyła w Jego imię” (Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Jana 8:11 [w: Ew. Jana 8:11, przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).

Podczas uroczystego spotkania z okazji Bożego Narodzenia w grudniu 2018 roku nasz drogi Prezydent Russell M. Nelson przemawiał na temat czterech darów, które otrzymaliśmy od Zbawiciela. Powiedział, że jednym z darów, jakie oferuje Zbawiciel, jest umiejętność wybaczania.

„Dzięki Jego nieskończonemu Zadośćuczynieniu możecie wybaczać tym, którzy was zranili i którzy być może nigdy nie wezmą na siebie odpowiedzialności za wyrządzoną wam krzywdę.

Zazwyczaj łatwo jest wybaczyć temu, kto szczerze i pokornie prosi o wasze wybaczenie. Jednakże Zbawiciel da wam zdolność do wybaczania każdemu, kto was niewłaściwie potraktował” („Cztery dary ofiarowane przez Jezusa Chrystusa” [Uroczyste spotkanie z okazji Bożego Narodzenia z udziałem Pierwszego Prezydium, 2 grudnia 2018], strona: broadcasts.ChurchofJesusChrist.org).

Szczerze wybaczajmy sobie nawzajem, aby uzyskać przebaczenie od Ojca. Wybaczanie wyzwala nas i czyni nas godnymi przyjmowania sakramentu w każdą niedzielę. Wybaczanie jest od nas wymagane, abyśmy byli prawdziwie uczniami Jezusa Chrystusa.

Czwartą cechą Zbawiciela jest ofiara. Stanowi ona część ewangelii Jezusa Chrystusa. Zbawiciel złożył za nas ostateczną ofiarę ze Swojego życia, abyśmy zostali odkupieni. Czując ból spowodowany tą ofiarą, prosił Swojego Ojca, aby odsunął ten kielich, ale wytrwał do końca Swej wiecznej ofiary. Oto Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.

Prezydent M. Russell Ballard nauczał: „Poświęcenie jest wyrazem nieskalanej miłości. Stopień naszej miłości do Pana, ewangelii i naszych bliźnich można ocenić po naszej gotowości do poświęcenia się na ich rzecz” („The Blessings of Sacrifice”, Ensign, maj 1992, str. 76).

Możemy poświęcić nasz czas na posługę, na służbę bliźnim, na czynienie dobra, pracę nad historią rodziny i na rozwijanie się w naszym powołaniu w Kościele.

Możemy przekazywać środki finansowe, płacąc dziesięcinę, ofiary postne i przekazując inne darowizny na rzecz budowy królestwa Boga na ziemi. Musimy dokonywać poświęceń, aby dotrzymywać przymierzy, które zawarliśmy ze Zbawicielem.

Modlę się, abyśmy — przez podążanie za Jezusem Chrystusem i czerpanie z błogosławieństw Jego Zadośćuczynienia — stawali się coraz bardziej pokorni, wykazywali się większą odwagą, coraz częściej wybaczali i więcej poświęcali dla Jego królestwa.

Świadczę, że nasz Ojciec Niebieski żyje i że zna każdego z nas z osobna; że Jezus jest Chrystusem; że Prezydent Russell M. Nelson jest prorokiem Boga w dzisiejszych czasach. Świadczę, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest królestwem Boga na ziemi i że Księga Mormona zawiera prawdę. W imię Jezusa Chrystusa, naszego Odkupiciela, amen.