Νέοι Ενήλικοι
Να γίνουμε συναισθηματικά ανθεκτικοί
Η συγγραφέας ζει στη Σεβίλλη της Ισπανίας.
Δεν είχα βιώσει ποτέ άγχος μέχρι που επέστρεψα σπίτι από την ιεραποστολή μου, οπότε δεν ήμουν βέβαιη πώς να προχωρήσω.
Στη φωτογραφία ποζάρει μοντέλο
Η ζωή πήγαινε σύμφωνα με το σχέδιο.
Ήμουν έτοιμη να ολοκληρώσω την ιεραποστολή μου. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 18 μηνών, η μαρτυρία μου είχε ενδυναμωθεί και το όραμά μου για το σχέδιο σωτηρίας είχε διευρυνθεί. Δεν είχα αισθανθεί ποτέ πιο κοντά στον Σωτήρα μου και τον Επουράνιο Πατέρα μου. Απλώς η ζωή φαινόταν γεμάτη ευτυχία.
Ασφαλώς, η οικογένειά μου κι εγώ βιώναμε το μερίδιό μας από δοκιμασίες, αλλά συνολικά ενθουσιάστηκα και είχα πολλά σχέδια για αυτό που θα συνέβαινε μετά. Αλλά μετά επέστρεψα σπίτι. Και το σοκ ήταν αρκετά βίαιο. Δυσκολευόμουν να προσαρμοστώ ξανά στην καθημερινή ζωή. Ανησυχούσα αδιάκοπα για να κάνω καλές επιλογές και να είμαι τέλεια στην υπακοή μου. Πίεσα τόσο πολύ τον εαυτό μου να παραμείνει στο υψηλό πνευματικό επίπεδο, που είχα σε όλη την ιεραποστολή μου, επειδή φοβόμουν ότι αν δεν το έκανα, θα αποδυναμωνόμουν πνευματικώς.
Καθώς αυξανόταν η πίεση που ασκούσα στον εαυτό μου, άρχισα να βιώνω άγχος και κρίσεις πανικού. Γίνονταν όλο και πιο συχνές και τελικώς αισθάνθηκα σαν να πνιγόμουν.
Δυστυχώς, έκρυψα τα συναισθήματά μου από την οικογένεια και τους φίλους μου. Ήξερα ότι το άγχος και η κατάθλιψη δεν ήταν τίποτα για το οποίο έπρεπε να ντρεπόμουν, αλλά ένιωθα τόσο εκτός ελέγχου και χαμένη, που δεν ήξερα καν πώς να εκφράσω αυτά που βίωνα για να επιζητήσω βοήθεια.
Ευτυχώς, ο Κύριος είναι πάντα εκεί για να μας καθοδηγεί, όταν στρεφόμαστε σε Εκείνον. Ύστερα από λίγο συλλογισμό και προσευχή, ένιωσα την προτροπή μου να ανοιχτώ στον αδελφό μου και τη σύζυγό του. Με βοήθησαν να αναγνωρίσω ότι δεν ήμουν τόσο «τρελή» όσο νόμιζα και ότι συναισθηματικές δυσκολίες μπορούν να συμβούν στον καθένα.
Η αδελφή Ρέυνα Αμπούρτο, Δεύτερη Σύμβουλος στη Γενική Προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας κατέθεσε μαρτυρία για αυτή την αλήθεια: «Αγαπητές μου φίλες, αυτό μπορεί να συμβεί στην καθεμία από εμάς – ιδιαίτερα όταν, πιστεύοντας στο σχέδιο της ευδαιμονίας, τοποθετούμε άχρηστα φορτία επάνω μας, νομίζοντας ότι πρέπει να είμαστε τέλειες τώρα. Τέτοιες σκέψεις μπορεί να μας κατακυριεύσουν. Η επίτευξη της τελειότητας είναι μία διαδικασία, η οποία θα διαρκέσει σε όλη τη θνητή ζωή μας και πέρα από αυτήν – και πραγματοποιείται μόνον μέσω της χάρης του Ιησού Χριστού»1.
Ένα εμπνευσμένο μάθημα
Καθώς προσευχόμουν στον Επουράνιο Πατέρα για καθοδήγηση, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να δώσω στα βοηθήματα που Εκείνος μας έχει παράσχει μία ευκαιρία και ότι έπρεπε να μάθω και να αλλάξω προς το καλύτερο. Με ευγνωμοσύνη, εκείνη την εποχή είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ στο μάθημα συναισθηματικής αντοχής της Εκκλησίας. Η ευκαιρία φάνηκε να έρχεται ακριβώς την κατάλληλη στιγμή και δεν πιστεύω ότι ήταν σύμπτωση.
Στο εγχειρίδιο μαθημάτων, η συναισθηματική αντοχή ορίζεται ως ακολούθως:
-
«Η ικανότητα να προσαρμόζεστε στις συναισθηματικές δυσκολίες με θάρρος και πίστη επικεντρωμένη στον Ιησού Χριστό.
-
»Βοηθώντας τον εαυτό σας και τους άλλους όσο καλύτερα μπορείτε.
-
»Προσεγγίζοντας για επιπρόσθετη βοήθεια, όταν χρειάζεται»2.
Με άλλα λόγια, η συναισθηματική αντοχή είναι κάτι που όλοι χρειαζόμαστε.
Για μένα, αυτό το εμπνευσμένο μάθημα είναι ένα ξεκάθαρο σημείο ότι ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Θέλει να είναι σε θέση να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να βαδίζουμε εμπρός στο μονοπάτι επιστροφής σε Εκείνον. Βλέποντας τις πολλές όμορφες πτυχές αυτού του μαθήματος, με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο βαθιά ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει τον καθέναν μας και τις ατομικές μας ανάγκες και αμέσως αισθάνθηκα γαλήνη καθώς άρχισα να μελετώ. Το μάθημα διδάσκει ξεκάθαρες και δυνατές αιώνιες αλήθειες που μπορούν να εφαρμοστούν στη ζωή μας, όταν αντιμετωπίζουμε θέματα διανοητικής υγείας, είτε είναι ο εαυτός μας είτε κάποιος που αγαπούμε.
Μία από τις διδασκαλίες που μου έκανε εντύπωση βρίσκεται στο κεφάλαιο 9: «Παρέχοντας δύναμη στους άλλους». Αυτό είναι που με βοήθησε τελικά να προσεγγίσω για περισσότερη βοήθεια. Διδάσκει την αρχή να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον. Έμαθα πόσο σημαντικό ήταν να υπηρετώ τους άλλους, επικυρώνοντας τα συναισθήματα και τις απόψεις τους και προσεγγίζοντας με ενσυναίσθηση και κατανόηση. Συνειδητοποίησα επίσης ότι έπρεπε να εμπιστευτώ άλλους για να με βοηθήσουν στον αγώνα μου.
Όταν μπόρεσα να θέσω αυτές τις ιδέες σε εφαρμογή και να φανερώσω τα συναισθήματά μου στην οικογένεια και τους φίλους μου για τον αγώνα μου σχετικά με τη διανοητική μου υγεία, εξεπλάγην που ήταν τόσο συμπονετικοί και όχι επικριτικοί. Έλαβα τόση πολλή υποστήριξη από αυτούς.
Αισθάνομαι ότι το άγχος μου θα είχε πάρει μια βαθύτερη και πιο σκοτεινή στροφή, αν δεν είχα αναφέρει τις δυσκολίες μου στους αγαπημένους μου. Και αυτή η εμπειρία με βοήθησε να προσεγγίσω και να συμμερίζομαι με άλλους τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους επίσης.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μέλλον με ελπίδα
Το βρίσκω αστείο πώς όταν επέστρεψα από την ιεραποστολή μου, ανησυχούσα τόσο για την απώλεια του «πνευματικού εδάφους» που είχα κερδίσει κατά τη διάρκεια της ιεραποστολής μου, επειδή τώρα συνειδητοποιώ ότι η επιστροφή στο σπίτι ήταν μόνο η αρχή ενός νέου κεφαλαίου όπου θα μπορούσα να βρω νέους τρόπους να εμβαθύνω την πίστη μου.
Οι προσωπικές σχέσεις μου με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό έχουν μεγαλώσει και έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ από τότε που επέστρεψα στο σπίτι, ειδικά λόγω των αρχών που έμαθα σε αυτό το μάθημα συναισθηματικής αντοχής και μέσω της εμπιστοσύνης στον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα για βοήθεια. Αισθάνονται ότι υπάρχουν περισσότερο και είναι παρόντες στην καθημερινή μου ζωή.
Έχω μάθει και έχω αποδεχθεί ότι ως τέκνα του Θεού, αλλάζουμε συνεχώς, μαθαίνουμε και εξελισσόμεθα. Και όμως, μέσω των αλλαγών στη ζωή μας, ο Επουράνιος Πατέρας είναι αμετάβλητος. Δεν ανέμενε από εμένα να είμαι τέλεια στην ιεραποστολή μου και δεν το αναμένει αυτό τώρα. Απλώς με αγαπά και θέλει να συνεχίσω να προσπαθώ προς Εκείνον και να κάνω το καλύτερο που μπορώ στο ταξίδι μου επιστροφής σε Εκείνον.
Τώρα, επειδή απλώς πήρα αυτό το μάθημα συναισθηματικής αντοχής, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω πια άγχος ή κρίσεις πανικού ή στιγμές όταν αισθάνομαι κατακλυσμένη από φόβο για το μέλλον. Ακόμη αισθάνομαι μερικές φορές. Όμως τώρα αναγνωρίζω αυτά τα πρότυπα και έχω μάθει εργαλεία για να βοηθούν στην αντιμετώπισή τους με έναν υγιέστερο τρόπο, βελτιώνοντας την ποιότητα της καθημερινής μου ζωής.
Στο τέλος, αυτό το μάθημα με δίδαξε να αντιμετωπίζω τους μηχανισμούς για τις φορές που βιώνω άγχος και δυσκολίες. Με δίδαξε να έχω υπομονή και συμπόνια για τον εαυτό μου και τις ατέλειές μου. Και έμαθα να καταλαβαίνω πώς με βλέπει ο Θεός και να μην τρομοκρατούμαι από το άγνωστο του μέλλοντος.
Μέσω τόσο επαγγελματικής όσο και επουράνιας βοήθειας, έχω συνειδητοποιήσει ότι έχουμε τα απαραίτητα εργαλεία για να γνωρίζουμε πώς να «ενεργ[ούμε]… και όχι για να ενεργούν επάνω μας» (Νεφί Β΄ 2:26) από τα συναισθήματά μας καθώς συνεχίζουμε να κινούμαστε προς τον Χριστό. ◼