„Podług wskazówek Pana”, Liahona, lipiec/sierpień 2022.
Głosy świętych w dniach ostatnich
Podług wskazówek Pana
Pośród przeciwności nauczyłem się, że mogę robić trudne rzeczy.
Ilustracja — Stephanie Hock
Jestem pielęgniarzem anestezjologicznym w rezerwie marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. W czasie pandemii COVID-19 zostałem zmobilizowany i przydzielony do szpitala polowego w Centrum Konferencyjnym Jacoba K. Javitsa w Nowym Jorku, gdzie podczas wybuchu epidemii COVID-19 pracowałem bezpośrednio z zakażonymi.
Kiedy zaczynałem tę pracę, wiele spraw zaprzątało mi głowę. Szczególnie martwiłem się o opiekę nad pacjentami i walkę z tym wyniszczającym wirusem.
Czułem się jak Nefi, będąc „prowadzony przez Ducha, nie wiedząc przed czasem, co mam uczynić” (I Ks. Nefiego 4:6). Ta myśl pomogła mi zaufać Ojcu Niebieskiemu i często modlić się o to, abym słyszał Jego głos, postępował zgodnie z Jego wskazówkami i jak najlepiej opiekował się pacjentami.
Podczas mojej pierwszej nocy na dyżurze przyjęto pacjenta w stanie krytycznym. Kiedy ze współpracownikami ocenialiśmy jego stan, szybko odkryłem, że mężczyzna umie mówić tylko po hiszpańsku. Byłem tam jedyną osobą, która mówiła po hiszpańsku. Nauczyłem się tego języka na misji w Wenezueli.
Kiedy zacząłem rozmawiać z pacjentem, zapytał, czy wszystko będzie dobrze. Uspokoiłem go, mówiąc, że ma najlepszą możliwą opiekę. W jego oczach zobaczyłem ufność i pocieszenie. Przez resztę nocy często go odwiedzałem, sprawdzając stan jego zdrowia i nanosząc informacje o zmianach. W ciągu kilku dni jego stan znacznie się poprawił i został wypisany.
W czasie pracy miałem do czynienia z wieloma pacjentami, którzy porozumiewali się głównie po hiszpańsku. Dzięki mojej umiejętności mogłem nieść im ulgę i dodawać otuchy w czasie zdrowienia.
Kiedy myślę o tym doświadczeniu, gdy zabiegałem o Boskie wskazówki, by jak najlepiej opiekować się pacjentami, przypomina mi się rada Starszego Brooka P. Halesa, Siedemdziesiątego. Powiedział on, że Ojciec Niebieski jest zaangażowany „w szczegóły naszego życia” i że „mamy przywilej korzystania ze stałego strumienia boskiego przewodnictwa poprzez wpływ i natchnienie Ducha Świętego”1.
Uświadomiłem sobie, że moja umiejętność mówienia po hiszpańsku jest równie cenna, jak moja wiedza medyczna. Kiedy troszczyłem się o innych, jasno zrozumiałem, że w obliczu przeciwności i za wskazaniem Pana, mogę dokonać trudnych rzeczy.