พระเจ้าทรงรักษาพระสัญญา

ภาพ

น้ำมันกำลังหยดลงถ้วย

สองเดือนหลังรับการเรียกเป็นที่ปรึกษาในฝ่ายประธานสเตค ผมตกงาน ผมกังวลถึงวิธีที่จะเลี้ยงดูภรรยาและลูกสองคน

ขณะกำลังหางานใหม่ ผมอุทิศตนให้กับการเรียก ซึ่งทำให้ผมมีโอกาสมากมายที่จะรับใช้พี่น้องในสเตคของผม อันที่จริง ผมทำงานเกี่ยวกับการเรียกมากจนภรรยาสงสัยว่ามีคนอื่นอีกไหมในสเตคที่จะทำงานมอบหมายบางส่วนของผมได้

คืนหนึ่งฝนตกหนัก และเรากำลังจะเริ่มสังสรรค์ในครอบครัว เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พี่น้องชายในสเตคคนหนึ่งป่วยหนักต้องการรับพร เขาขอร้องให้ผมไปหาเขา โดยไม่รีรอ ผมจัดเตรียมให้มีเพื่อนที่จะไปคู่กัน

เมื่อไปถึง ผมจำพี่น้องชายที่ป่วยได้ทันทีและรู้สึกขอบพระทัยที่ได้รับโทรศัพท์ สองสามวันก่อน เขาได้รับการสัมภาษณ์เพื่อการเรียกในสเตค หลังการเจิมและให้พร เราบอกว่าจะกลับมาดูแลเขาอีกครั้ง

ผมมาถึงบ้านดึกและเปียกปอน แต่เรายังคงมีเวลาสำหรับบทเรียนสังสรรค์ในครอบครัวสั้นๆ เราตัดสินใจดูวีดิทัศน์เกี่ยวกับเอลียาห์และหญิงม่ายแห่งศาเรฟัท

ขณะหญิงม่ายเตรียมอาหารน้อยนิดมื้อสุดท้ายสำหรับเธอและลูกชาย เอลียาห์พูดกับเธอว่า “จงทำขนมก้อนเล็กให้ฉันก่อน แล้วเอามาให้ฉัน ภายหลังจึงทำสำหรับตัวเธอและลูกของเธอ” ด้วยการเชื่อฟังของเธอ “แป้งในหม้อนั้นจะ [ไม่] ขาด และน้ำมันในไหนั้นจะ [ไม่] หมด จนกว่าจะถึงวันที่พระยาห์เวห์ทรง [ส่ง] ฝนลงมายังพื้นดิน” (1 พงศ์กษัตริย์ 17:13–14)

ถ้อยคำของเอลียาห์ที่ว่า “จงทำ … ให้ฉันก่อน” เข้าสู่ส่วนลึกของใจผม ผมน้ำตาคลอ พูดกับภรรยาว่า “นั่นไง! เราต้องทำทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงบัญชาก่อน และหลังจากนั้นพรจะตามมา”

เช่นเดียวกับสัมฤทธิผลของสัญญาที่เอลียาห์ให้กับหญิงม่าย อาหารและน้ำมันของเราจะ “ไม่ขาด” ขณะผมตกงาน พระเจ้าทรงทราบว่าสถานการณ์ทางการเงินของเราลำบาก และทรงอวยพรเรา เช้าวันรุ่งขึ้นหลังการสังสรรค์ในครอบครัว มีผู้เสนองานให้ผม

ผมรู้ว่าพระเจ้าทรงรักษาคำสัญญา ด้วยประสบการณ์ครั้งนี้ ศรัทธาของผมจึงยิ่งใหญ่เท่าๆ กับความสำนึกคุณที่ผมมีต่อพระองค์