Podszepty w świątyni

Kiedy służyłem jako pracownik świątynny w Świątyni Houston w Teksasie, grupa motocyklistów zjechała na nasz parking i zapytała, czy mogą wejść do świątyni. Prezydent świątyni, Richard Sutton, wyjaśnił grupie cel istnienia świątyni oraz potrzebę otrzymania rekomendacji świątynnej, aby wejść do budynku. Prowadzący grupę motocyklista i jego towarzyszka szczególnie uważnie się przysłuchiwali.

„Poczułem coś, kiedy przejeżdżaliśmy obok waszego budynku”, powiedział. „Nie potrafię tego wyjaśnić, ale było to tak charakterystyczne wrażenie, że chciałem dowiedzieć się, co mogło być tego przyczyną”.

Para chciała dowiedzieć się więcej, więc Prezydent Sutton umówił ich na spotkanie z misjonarzami.

Ponad półtora roku później Prezydent Sutton usłyszał pukanie do drzwi jego biura w świątyni. „Pewnie mnie nie poznajesz, ale jakiś czas temu przyjechałem tutaj z kilkoma kolegami na motocyklach. W tamtych czasach mogłem jedynie patrzeć na świątynie z zewnątrz”. Trzymając rekomendację świątynną, kontynuował: „Dzisiaj będę patrzył od środka”.

Obraz

kobieta spacerująca przed świątynią

Obcy język

Kiedy Dean i Bonnie Hillowie zostali powołani do służby jako misjonarze seniorzy w Świątyni Cochabamba w Boliwii, Bonnie była pełna obaw. Nigdy nie studiowała języka hiszpańskiego i nie była pewna, czy będzie w stanie dokonywać niezbędnych obrzędów lub nawiązywać kontakt z ludźmi w obcym jej języku. W błogosławieństwie kapłańskim obiecano jej, że będzie w stanie komunikować się zarówno werbalnie, jak i pod względem duchowym w języku hiszpańskim.

„Poza świątynią nie potrafię mówić zbyt wiele po hiszpańsku”, powiedziała. „Ale w domu Pana hiszpański łatwiej mi przychodzi”.

Nawet po powrocie z mężem do domu, kiedy uczęszczali na sesje w języku hiszpańskim w Świątyni Ogden w Utah, inne osoby zwracały uwagę na jej wspaniały akcent.

Prezydent Russsell M. Nelson powiedział: „Możemy być natchnieni na cały dzień dzięki doświadczeniom związanym ze świątynią i historią rodziny, które miały inne osoby. Jednakże, abyśmy sami mogli doświadczyć tej radości, musimy coś zrobić”¹.

W świątyni czekają nas radość i natchnienie, a także podszepty i zapewnienia. Niebiański język, którego tam używamy i rozumiemy, nie istnieje nigdzie indziej na ziemi. Mamy dostęp do objawień, które Pan pragnie nam przekazać w świątyni, nie tylko kiedy do niej uczęszczamy, ale kiedy się spodziewamy objawienia, idąc tam. Oto kilka przykładów otrzymanego natchnienia:

• Martin Goury z Wybrzeża Kości Słoniowej pragnął zyskać w świątyni wskazówki w ważnej sprawie życiowej i otrzymał niezwykłe potwierdzenie, że otrzymał już odpowiedź na swoje modlitwy w tej sprawie. To zasada, której Pan nauczał Olivera Cowdery’ego: „Wspomnij noc, gdyś wołał do mnie w sercu […]. Czyż nie zesłałem spokoju do twego umysłu w tej sprawie?” (Doktryna i Przymierza 6:22, 23).

• Randy Bronson mieszka w pobliżu Świątyni Payson w Utah i od lat bada historię rodziny. „Mam mniej aktywnego syna i nie zawsze jestem pewien, co mogę dla niego zrobić. Nie umieszczam tak po prostu jego imienia na liście modlitewnej, ale żarliwie modlę się w świątyni, starając się dowiedzieć, co mogę dla niego zrobić. Otrzymuję podszepty dotyczące tego, co powinienem mu powiedzieć lub co mogę zrobić”.

• „Jesteś dobrą matką”, Stephanie Fackrell Hill powiedziała do nieznajomej kobiety w Świątyni Logan w Utah. Na co ta młoda matka odpowiedziała z wahaniem „Skąd wiesz?”. Siostra Hill odparła: „Zauważyłam, że masz na dłoniach farbę dla dzieci i w tym momencie poczułam natchnienie od Ducha, żeby ci o tym powiedzieć”. Młoda matka starała się wcześniej ukryć swoje ręce. Teraz z ulgą poczuła się zaakceptowana i przestała martwić się tym, że może zwracać na siebie uwagę.

Świątynia jest nie tylko miejscem pomocy w zbawieniu naszych przodków, ale także miejscem uzyskania tego rodzaju objawienia, które może poprowadzić nas i inne osoby ścieżką przymierza. Prezydent Nelson powiedział: „Każdy z nas potrzebuje stałego duchowego wzmocnienia i nauki, które są możliwe jedynie w domu Pana” ². Te podszepty i odczucia otrzymane w Jego świętym domu uczą nas postrzegać tak, jak postrzega Jezus, słyszeć, jak On słyszy i żyć tak, jak On żył.